еве и за ова бугарско зверство да се непише нешто
покрај многуте, мачења,тепања и убиства врз македонскиот
народ што го правеле бугарските фашисти во време на НОВ
зверство е и Р Е К В И З И Ц И Ј А Т А што била воведена
уште во 1941 год. за во следните години да се зајакнува и да
премине во одмазда врз разбунтуваниот “поробен“ народ.
Па така во име на царот со помош на бугарската фашистичка
полиција,дури и војска се одзимало од народот:житни култури,
волна,сирење,памук,кожа,тутун,стока и друго.Македонскиот
народ е доведен во состојба на мизерен “крпен“ живот.
Во таква општа положба на 11 јуни 1942 год. реквизиционата
комисија пристигнала во Неготинското село Вешје.Тој ден
покрај другото побарано е да се донесе од секое селско
семејство и по една торба стари алишта - партали.
-Роса Димова-Стојанова огорчена поради оваа неправда и
тортура реагирала и протестирала пред окупаторската власт.
-“Не бидува ли да му собереме на ЦАРОТ уште по една
торба човечки лајна и да му ја испратиме.“
-Поради оваа реченица и навреда на јавно место на државната
глава неговото величество Борис 3 - цар на Бугарија е обвинета
по чл. 282,291 и 292 од кривичниот закон.и судена и осудена во
Велешкиот обласен суд.
-Роса Димова-Стојанова,за својот смел протест дури и против
царот, била интернирана во село Зверино.Дел од казната ја има
издржано и како затвореник во Врачанскиот местен затвор.
-Што ја натерало оваа Храбра 37 годишна жена , на ваков начин
да го изрази своето незадоволство кон “ослободителите“ и царот.
-------------------------------------------------------------------------------------------
А за грабежите на нашето културно богаство од црквите и
манастирите господ нека им суди и когај-тогај да им плати.
