Еве кој пружаше отпор а и војна водеше во целата окупирана европа, за пример давам само една од поголемите битки колку да се види размерот на големината на борбите, гледајте ја работата чисто воено без идеолошки коментари
Bitka na Sutjesci 1943 godina
Njemačke pripreme: sredinom aprila donešena je odluka o novoj ofanzivi protiv Glavne operativne grupe Vrhovnog štaba pod nazivom „švarc“.
8 maja- 98 puk i 99 puk prošli kroz Rožaje i nastavili nastupanje prema Berane i Andrijevice.
Glavna zamisao Njemaca u operaciji švarc je bila da na kružnoj liniji Kalinovik—Foča—Goražde—Pljevlje—Bijelo Polje—Kolašin—Titograd—Nikšić—Bileća—Gacko—Kalinovik izvrše okruženje a zatim koncentričnim nastupanjem steže obruč s ciljem nabacivanja
Glavne operativne grupe na kanjon rijeka Tare i Pive. Za izvršenje ove operacije angažovane su 4 divizije ( 7 SS, 1 brdska, 118 i 369), borbene grupe „ Ludviger“ i motorizovani puk „ Brandenburg“ sa ukupno 67.000 vojnika, zatim italijanske divizije „Venecija“, „Ferara“, „Taurinenze“ i „Trupe Podgorica“ sa 43.000 vojnika, oko 15.000domobrana i ustaša, 2.000 bugara i 4.000 četnika. Za podršku iz zraka angažvano je 14 eskadrila sa 160 aviona koji su polijetali iz Sarajeva, Zemuna, Mostara, Skadra, Valone i Tirane.
Sastav i raspored Glavne operativne grupe partizana:
Glavna operativna grupa pod neposrednom komandom Vrovnog štaba imala je u sastavu: 1 i 2 proletersku, 3 udarnu, 7 baniska diviziju i Drinsku operativnu grupu ( 2 proleterska, 6 istočnobosanska i Majevička brigada) i dva artiljeriska divizijona. Ukupan broj snaga NOP-a iznosio je 15.700 boraca i 4.000 ranjenika i tifusara.
Raspored: 1 proleterska, pod komandom Koče Popovića, orjentisana prema dolini rijeke Lima, a 2 proleterska, pod komandom Peko Dapčević, prema Kolašinu i Mokovcu. Ove divizije su nosioci prodora prema Ibru i Kosovu. 3 udarna divizija je bila razvučena od Župe nikčićke do Gacka; Drinska operativna grupa od Goražda, Foče do Zelengore, a 7 baniska prema Pljevljima. Vrhovni štab je tokom ofanzive bio u Đurđevića Tari, a Centralna bolnica na Sanđačkoj visoravni i oko donjih tokova rijeka Tare i Pive.
UVODNE BORBE OD 15 DO 20 MAJA 1943
Ujutro 15 maja 1943 otpočeli su pokreti i dejstva njemačkih i kvislinških snaga prema slobodnoj teritoriji. Njemci su prvenstveno ubrzali pokrete 118 lovačke i 7 SS divizije koje još nisu bile stigle, a 369 divizija je izvršila pritiske od Goražda i Ustikoline dok je 1 brdska sa linije Bijelo Polje—Kolašin. Još 12 maja tri bataljona iz 4 i 5 crnogorske brigade odvojeni su za napad na četnike na komunikaciji Titograd—Kolašin. Na ovaj napad reagovali su Italijani slanjem 383 puka. U toku 14 maja udarna grupa je razbila četnike i sukobila se sa italijanima. U ovim sukobima italijani su izgubili 739 vojnika.
Do 20 maja izvršeno je spajanje njemačkih i italijanskih snaga.
Sa linije Kolašin—Bijelo polje, poslije dvodnevnih borbi, 1 brdska vidizija uspjela je da zaustavi nastupanje 1 i 2 proleterske divizije.
21. maja- VŠ je naredio Štabu 1 bosanskom korpusu da uputi 5 krajišku diviziju na prostor Goražda i Foče. Ovi se vidi da je VŠ planirao probijanje prema Bosni što je bilo realno izvodljivo.
POKUŠAJ PROBOJA OBRUČA NA FOČANSKOM SEKTORU (OD 21 DO 26 MAJA)
23 maj- VŠ naredio 1 proleterskoj diviziji da izvrši proboj na Fočanskom sektoru, što je i prvi pokušaj proboja.
24. maja- nekoliko uzastopni napada 1 proleterske divizije su odbijeni od strane 118 lovačke divizije koja je podržana avijacijom. Ovaj prvi proboj je propao.
Tokom 28 i 29 maja- preko Tare prebačena 7 baniska divizija, a u rejonu Đurđeviča Tare ostavljena je 3 sandžačka brigada. S juga su se povlačile 5 crnogorska i 1 dalmatinska brigada i zatvaraju pravac Nikšić—Šavnik.
29 maj- njemci napadaju Vučevo, ali dolaskom 6 istočnobosanske brigade na Vučevo, Njemci su odbačeni uz osjetne gubitke.
31 maj- završeno pregrupisanje snaga NOP-a, s toga je VŠ naredio Drinskoj operativnoj grupi i 1 proleterskoj diviziji da rašire mostobran na Zelengori, a 2 proleterska da nastupa južno od Maglića prema izvorima Neretve i Sutjeske. 3 udarna i 7 baniska su imalke za zadatak da usporavaju Njemce na kanjonu Pive i Tare zbog prebacivanja ranjenika.
1. juni- 118 divizija izbila je na lijevu obalu Sutjeske od Tjentišta do ušća u Drinu, a 7 SS na pravac Sutjeska—Piva.
2. juna- VŠ stigao u Mratinje i uvidio neuspjehe na oba pravca nastupanja glavne operativne grupe.
3. juna- donesena odluka o nastupanju u dvije kolone i to: 1 kolona (1 i 2 proleterska i VŠ) njihov zadatak je bio da se probiju preko Zelengore, a druga grupa (3 udarna, 7 baniska i Centralna bolnica) njihov zadatak je bio da se probiju u Sanđak ili prema planini Goliji.
5 juni- 1 proleterska započela proboj izauzela Borovno, ali VŠ opozvo ovaj napad s cilje da se proboj vrši u rejonu Suhe i Tjentišta.
9. juna sve jedinice krenule prema masivima Zelengore. U jutarnjim satima ranjen je i vrhovni komandant Tito.
PROBOJ OBRUČA ( OD 10 DO 15 JUNA)
Uveče 9 juna- Glavna operativna grupa je razvučena na frontu dužine 35 km, a 3 i 7 divizija se nalazila između Sutjeske i Pive u krajnje neizvjesnoj situaciji.
10 juni- 1 proleterska je u dvije napadne kolone uspjela je odbaciti njemce prema selu Miljevina. Uveče 10 maja- 7 baniska divizija je sustigla Glavnu operativnu grupu sa 600 ranjenike i time se odvojila od 3 udarne divizije sa večinom ranjenika.
Tokom 11 12 juna- VŠ sa 2 i 7 divizijom se držao priključak sa 1 divizijom koja je rušila sve pred sobom. Poslije proboja obruča 1, 2 i 7 divizija sa VŠ su nastavile nastupanje
u Istočnu Bosnu.
10 juna- 3 udarna divizija, sa 1.000 teških ranjenika, nalazila se na Vučevu okružena sa 4 neprijateljske divizije.
11. juna- 1 dalmatinska, kao prethodnica 3 divizije, otpočela je napad na Sutjesku. Uspjeli su da se održe na grebenu Vilinjak, ali izgubili su kontakt sa Štabom 3 divizije.
Noći 12 i 13 juna. Počelo pre3bacivanje preko Sutjeske i to: na čeli 5 crnogorska, zatim Mostarski bataljon, a Centralna bolnica i 3 sandžačka kao zaštitnica.
13 juna- počeli su juriši na njemačke linije. Juriši su se smjenjivali, pala je prva linija, ali obruč nije probijen.
Oko podne svaki organizovani napad je prestao i njemci su se srušili na ranjenike i tu masakrirali oko 1.000 ranjenika. Od oko 2.000 boraca 3 udarne divizije koji su 13 juna prešli u napad oko polovina se uspjela probiti po grupama i pojedinačno, dok je otala polovina izginula sa ranjenicima.
Trinaestog juna, poslije mjesec dana nadčovječanskih borbi i napora, završena je bitka na Sutjesci. U ovoj bici je stradalo 7.000 boraca, od toga 605 mladih žena i djevojaka. Treba imati u vidu da je na čelu vojnih jedinica poginuo veliki broj rukovodećeg kadra kao i dva člana Vrhovnog štaba, sedam članova AVNOJ-a, jedan komandant divizije, oko 300 komandanata, komandira i političkih komesara, brigada, bataljona, četa i vodova, 36 ljekara, oko 200 bolničarki itd.