Кога веќе го покриваме овој временски период, да споделам два документа на кои наидов деновиве. Имено, бев заинтригиран кои се корените на Француската политика спрема Македонија, која во континуитет е многу на страната на нашите непријатели.
Откако почнав да чешлам документи, излезе на повидок фактот дека Наполеон имал едно откровение, еден момент кога се менува се, во поглед на ширењето на моќта на француската империја!
Имено, при посетата на Ватикан и на папските држави, на 9. февруари 1797 год. Наполеон престојувал во Анкона, пристаниште на Јадранско Море. Анкона била стратешки важна точка, посебно за односите со Цариград, а била населена со Турци, Албанци, Грци, Босанци, итн.
При моментот на откровение, Наполеон пишува:
" Човек може да стигне [од тука] до Македонија за дваесет и четири часа, а дo Цариград за десет дена. ... Ние мораме да го задржиме пристаништето Анкона кога ќе се склучи мировниот договор за тоа засекогаш да биде француско. Тоа ќе ни овозможи големо влијание врз Отоманската Порта, и ќе не направи господари на Јадранското Море. ..."
(Correspondance de Napoleon publee par orde de l'empereur Napoleon III, 32 vols. (Paris 1858-1870), Corr ii. n. 1497 (15 February, 1797)).
Шест месеци подоцна, Наполеон го повторува овој првобитен сентимент:
" Крф и Јонските острови за нас вредат повеќе отколку цела Италија. ... Империјата на Турците се распаѓа со секој нареден ден: имањето во посед на овие острови ќе ни овозможи да го потпомогнеме [распаѓањето на империјата], и да си го земеме нашиот дел од неа. ..."
(Correspondance de Napoleon publee par orde de l'empereur Napoleon III, 32 vols. (Paris 1858-1870), Corr. III n. 2103 (16 August, 1797))
и криво им е што неможат да кажат Р како луѓе туку мораат од грло да испуштаат звук.
