Не мора да значи секогаш дека храброст е искажување јасно и гласно на своите ставови кога се сосема различни од другите.Не велам дека ова не е точно,меѓутоа,храброста се искажува на најразлични начини.
Некој е храбар кога станува да го одбрани соученикот од неправдата на професорот,кога гледа дека сите седат и гледаат плашејќи се од единица,но храброст е и кога самохрана мајка со три деца и со две работи од по 8 саата успева да им направи ручек на децата,одбива да спие со шефот иако знае дека поради тоа би ја изгубила работата, ги поднесува сите предрасуди од општеството без око да и трепне и се уште има воља за живот.
Кога ќе се споредат двата примера,нормално дека вториот повеќе ја искажува храброста,но секој има направено барем еднаш во животот нешто слично на првиот пример,и како што многумина кажаа,секој барем еднаш во животот ги има искажано своите ставови пред другите,и затоа може да се каже дека секој е храбар на свој начин,односно различен начин.
Како што сметам дека секој е храбар на свој начин,зошто секој во животот има направено барем едно храбро дело колку и да е тоа мало,се сметам и себеси за храбра личност.Иако моите дела не биле нешто којзнае колку храбри,за мене и за тој некој што сум го одбранила,се големи.
Храброста никогаш не е нити преминува во лудост.Лудост може да биде само во очите на тие што гледаат од страна,зошто пак ќе кажам,секој е храбар на свој начин,зависи кој како ги сфаќа работите.За некого може е глупаво да рипнеш пред автомобил за да спасиш некого што не го ни познаваш,а за некого е најхраброто нешто.
Од последните случувања, единствено не знам како да се поделам на два дела и со едниот добро да го измлатам другиот. 
