Тука коментираме книги

[igor108367]

Па вака...Како прво секоја чест на огромната храброст вака негативно да се критикува Достоевски истоименувајќи го со некој потпросечен писател.
За вкус не треба да се дискутира. Мене може не ми се допаѓа неговиот стил и тоа е сосема во ред. Но вредноста на неговите дела која е оценета како извонредна од многу големи личности (како на пример Сигмунд Фројд, Фридрих Ниче кој воедно кажал за Достоевски дека е единствениот философ и психолог од кој научил нешто)не може да се негира. Исто така не може да се негира и теоријата на литература. Нејзините познавачи се компететни да го оценат значењето и вредноста на еден од најголемите писатели на сите времиња.

Тоа дека "имал две книги што му се познати" е нон-сенс. Јас лично не знам кои се тие. Дали се Записи од мртвиот дом, Понижени и навредени, Браќа Карамазови, Идиот, Злосторство и казна, Кротка, Бели ноќи, Момче, Зли души...навистина не знам.

Ова со сменувањето на погледот на неговите книги после Студената војна... Јас баш и не мислам дека се сменил, а и како може да се смени? Општопознато е дека американсите режисери од Холивуд користат негови заплети и сцени. Плус тоа, Достоевски има опишано многу психички состојби и болести на човекот со сите симптоми кои исто така се користат да се претстават на филмско платно.
Не знам уште колку време треба да помине да се види неговата вредност. Времето може само уште повеќе да го афирмира(меѓу оваа денешна плејада на катастрофални писатели, секоја чест на ретките исклучоци) како неповторлив гениј кој бил способен многу нешта да анализира и што е најважно да антиципира.

Двете книги по кој е познат е Браќа Карамазови и Злосторство и Казна. Барем тие се пласираат повеќе.
За вредноста на неговите дела веќе кажав дека е дискутабилна. Никогаш а особено не на почетокот неговите дела не биле прифатени. Истото важи за ден денес. Во претходните постови дадов доста работи. Во самата
Русија беше жестоко напданат за неговите дела. Што се однесува до Фрој или Ниче различни луѓе си наоѓаат различна инспирација во различни дела. Знаеш колку луѓе рекле дека Алхемичарот им дал инспирација за животно дела и општо за животот и начинот на кој го водат.

Само ме интересира кои се тие филмски заплети кои се крадени од неговите книги бидејќи не се сеќавам да сум видел некој холивудски филм со такви тематики. Сум видел сигурно над 20 филма шти имаат крадено од Carrie од Stephen King (и пак не би рекол дека е таа книга класика или слично).

А за психолошките аспекти му се најневеродостојниот дел од книгата. Освен злосторство и Казна му немам ништо друго читано ама знам од таа книга дека нема таков човек што размислува така како главниот карактер.

Ај Достоевски на страна, кој е овој Орсон Кард? И како е тоа најдобра книга? И како по ѓаволите една книга станува најдобра? Нема сине најдобра книга, воопшто и нема најдобра книга, бидејќи онаа девојка која тебе ти е грда, за мене е егзистенционално прашање.

Таа е најдобра книга за мене според мене, за мој вкус.

http://en.wikipedia.org/wiki/Orson_Scott_Card

 

[Барабанџија]

А за психолошките аспекти му се најневеродостојниот дел од книгата. Освен злосторство и Казна му немам ништо друго читано ама знам од таа книга дека нема таков човек што размислува така како главниот карактер.

Ти никогаш нема да дознаеш априори кој како размислува. Потруди се барем интелигентно да си ги сврзеш сопствените мисли. Поентата е во тоа колку писателот натерал некого квалитетно да размислува и да го ослободи својот дух.

 

[Сатори]

Достоевски и Буглаков ти се аматери во однос на денешните писатели. Сепак Достоевски постави многу темели на пишување на книги од многу различни аспекти.

А што се однесува до карактерите Хари потер ти е централен карактер. Во најголем дел од книгите се опишува баш тој. Други карактери му се двете другарчиња и Дамбелдор, а ниту еден од нив нема некоја посебна длабочина. Добро дефинирани карактери.

За да се види добар психолошки аспект на една книга тоа дејство мора да се одрази низ страниците и тешко дека ќе може да се види ако тие карактери не се централни. Да си прочитала барем некоја од книгите кои ги наведов (а сите тие се денеска класици) би разбрала за што зборувам.

Немам време да видам што се случува на форумов, ама со изјавиве и селењето може да почека ... :nesvest:

Достоевски не може да биде аматер кога тој човек покажа како вистински треба да изгледа психолошки опис на карактер во книга и без да му ја изгребе интимноста на ликот пишуваше за длабочина, а тоа ретко кој го може, зошто мајстор е мајстор, да си го читал Булгаков ќе знаеше.Понатаму, да за Бронте прв пат слушам, никогаш не сум ја читала.

Додека што се однесува на Хари Потер како книга, тоа што Роулинг го направи како писател за деца, да успее да привлече публика која што не влегува во таргет групата е само за почит, не за плукање.Карактерите се доволно обработени за да бидат разбирливи и ако е некој позаинтересиран за нивно разложување елементите се дадени.А кога се би се вртело само околу Хари Потер и Дамбалдор книгата одамна ќе беше заборавена.

 

[igor108367]

Немам време да видам што се случува на форумов, ама со изјавиве и селењето може да почека ... :nesvest:

Достоевски не може да биде аматер кога тој човек покажа како вистински треба да изгледа психолошки опис на карактер во книга и без да му ја изгребе интимноста на ликот пишуваше за длабочина, а тоа ретко кој го може, зошто мајстор е мајстор, да си го читал Булгаков ќе знаеше.Понатаму, да за Бронте прв пат слушам, никогаш не сум ја читала.

Додека што се однесува на Хари Потер како книга, тоа што Роулинг го направи како писател за деца, да успее да привлече публика која што не влегува во таргет групата е само за почит, не за плукање.Карактерите се доволно обработени за да бидат разбирливи и ако е некој позаинтересиран за нивно разложување елементите се дадени.А кога се би се вртело само околу Хари Потер и Дамбалдор книгата одамна ќе беше заборавена.

Да. Затоа денес има преполно луѓе во светот како Расколников. Само што самиот карактер се коси со сите начини на човечко размислување и нема да најдеш ниеден човек кој во такви ситуации би постапил така. Голема утка барем за мене. А тоа како опишувал натаму се му е џабе кога создал карактер со кој никој реално не може да се сврзе бидејќи и не постои. Ако веќе сакаш да знаеш како размислуваат убијците и како нормално се однесуваат тука ти е Труман Капоте со " In Cold Blood", а и ти гарантирам ќе ти биде десет пати поинтересна.

А за Хари Потер него не го движат карактерите туку настаните и сплетките. Една книга може да биде успешна и без да има добро дефинирани карактери. Земи ја за пример Кодот на Давинчи. Напротив денес за книга е полесно да се пробие ако има добар заплет, а не длабока психологија, бидејќи луѓето сакаат да се исповетуваат со главните карактери а тоа не можат да го сторат ако самиот карактер е доста детално дефиниран.

 

[Rock Girl]

Вчера ја дочитав Читачот многу добра и квалитетна книга сега утре планирам да ја земам 1984 од Орвел дали ја има некој прочитано?

Јас ја имам прочитано '1984' од Орвел. Обавезно да ја прочиташ, многу добра книга е, Орвел е мајстор за презентирање на тоталитаризмот. 'Животинска Фарма' е исто многу добра од него. Пак критика на таквото општество, но овојпат човечките особини и карактер се претставени преку животните, а општеството - една животинска фарма.

 

[Nonteizam]

Вчера ја дочитав Читачот многу добра и квалитетна книга сега утре планирам да ја земам 1984 од Орвел дали ја има некој прочитано?

1984 е една од најдобрите и најмрачните книги кои сум ги прочитал, дефинитивно задолжителна за секого, без оглед на возраст, политичко убедување, религија или националност...
Книгата претставува дистопија на едно општество каде Големиот Брат "се гледа" и "се знае", каде индивидуалната свест е забранета а колективната делузија охрабрувана, општество каде војната е мир, слободата е ропство а незнаењето е сила, општество каде вистината се креира по желба и каде 2 плус 2 е еднакво на 5.
Книгата се чита како некаков трилер филм и навистина има феноменален крај.
Откога ќе ја прочиташ, веднаш "нафрли се" и на нејзиното "мало братче" Животинска фарма која е исто така чисто совршенство.

 

[AlternativeF]

Да. Затоа денес има преполно луѓе во светот како Расколников. Само што самиот карактер се коси со сите начини на човечко размислување и нема да најдеш ниеден човек кој во такви ситуации би постапил така. Голема утка барем за мене. А тоа како опишувал натаму се му е џабе кога создал карактер со кој никој реално не може да се сврзе бидејќи и не постои. Ако веќе сакаш да знаеш како размислуваат убијците и како нормално се однесуваат тука ти е Труман Капоте со " In Cold Blood", а и ти гарантирам ќе ти биде десет пати поинтересна.

А за Хари Потер него не го движат карактерите туку настаните и сплетките. Една книга може да биде успешна и без да има добро дефинирани карактери. Земи ја за пример Кодот на Давинчи. Напротив денес за книга е полесно да се пробие ако има добар заплет, а не длабока психологија, бидејќи луѓето сакаат да се исповетуваат со главните карактери а тоа не можат да го сторат ако самиот карактер е доста детално дефиниран.

Како ли сум ја пропуштила дискусијава...
Како може воопшто во ист пост да ги сместиш Достоевски и Хари Потер? Тоа е ерес! Зарем ликот на Хари Потер е покомплексно претставен и подобро доловен од ликот на Раскољников? Не зборам за "Хари беше облечен во зелен џемпер и лилакови панталони додека трчаше низ ходникот зашто го бркаше побеснет мајмун, а и му се одеше во вц, го болеше стомакот интензивно, пушти гасови и со брз чекор се упати кон вц-то". Зборам за она што вистински го дефинира ликот како таков и за книги кои додека ги читаш те тераат да се подзамислиш за да можеш вистински да го доловиш ликот, настанот, целото дејствие. Тоа е она што се нарекува "длабочина" на книгата.
Иако лично не го сакам стилот на Достоевски, никогаш не би можела да кажам дека не го бива или дека неговите книги не треба да бидат сместени меѓу класиците. Кај просечниот "сакам книги што нема да ми земат повеќе од 15 минути да ги сфатам" читател нормално дека подобро ќе пројде Кодот на Да Винчи, Ангели и демони, Хари Потер, некои модерни поп-психологии, книги во стилот "како да си го сменам животот" или "зашто не ме сака комшиката", додека за најдлабоко дело кое некогаш го прочитале ќе го сметаат Алхемичарот.
Не може во ист кош да ги ставиш Достоевски, Булгаков, ниту било кој од класичарите и овие денешниве поп-писателчиња. Да го дополнам Виктор, тоа е како да речеш "Леле Бритни колку е боља од Гершвин, Гершвин везе нема бе, на ниедна листа го нема".
Можеш сега и 300 листи да извадиш со најдобри книги според некој квази експерт во литературата, ќе бидат полни со нови книги, нормално, зашто сега народот чита она што е добро рекламирано (маркетинг чуда прави), без разлика дали книгата стварно вреди или е некоја глупост што ќе ја прочитам за еден ден и ќе ја заборавам за дупло пократко време.

 

[Nonteizam]

Како ли сум ја пропуштила дискусијава...
Како може воопшто во ист пост да ги сместиш Достоевски и Хари Потер? Тоа е ерес! Зарем ликот на Хари Потер е покомплексно претставен и подобро доловен од ликот на Раскољников? Не зборам за "Хари беше облечен во зелен џемпер и лилакови панталони додека трчаше низ ходникот зашто го бркаше побеснет мајмун, а и му се одеше во вц, го болеше стомакот интензивно, пушти гасови и со брз чекор се упати кон вц-то". Зборам за она што вистински го дефинира ликот како таков и за книги кои додека ги читаш те тераат да се подзамислиш за да можеш вистински да го доловиш ликот, настанот, целото дејствие. Тоа е она што се нарекува "длабочина" на книгата.
Иако лично не го сакам стилот на Достоевски, никогаш не би можела да кажам дека не го бива или дека неговите книги не треба да бидат сместени меѓу класиците. Кај просечниот "сакам книги што нема да ми земат повеќе од 15 минути да ги сфатам" читател нормално дека подобро ќе пројде Кодот на Да Винчи, Ангели и демони, Хари Потер, некои модерни поп-психологии, книги во стилот "како да си го сменам животот" или "зашто не ме сака комшиката", додека за најдлабоко дело кое некогаш го прочитале ќе го сметаат Алхемичарот.
Не може во ист кош да ги ставиш Достоевски, Булгаков, ниту било кој од класичарите и овие денешниве поп-писателчиња. Да го дополнам Виктор, тоа е како да речеш "Леле Бритни колку е боља од Гершвин, Гершвин везе нема бе, на ниедна листа го нема".
Можеш сега и 300 листи да извадиш со најдобри книги според некој квази експерт во литературата, ќе бидат полни со нови книги, нормално, зашто сега народот чита она што е добро рекламирано (маркетинг чуда прави), без разлика дали книгата стварно вреди или е некоја глупост што ќе ја прочитам за еден ден и ќе ја заборавам за дупло пократко време.

Комплетно се сложувам, од А до Ш. Достоевски и Потер се ерес во ист форум, камоли во ист пост :helou:.
Најслабиот (ама буквално најслабиот!) руски писател и неговите ликови се неспоредливо подобри во сите книжевни параметри од било кој дел на Хари Потер, и за тоа не треба да се коментира... најпосле секој нормален човек ќе знае дека Хари Потер е книга за тепање време а Злосторство и Казна е енциклопедиа на едно време, на еден систем, на човековиот спектар на вредности, слика на нихилизмот, рационализмот и егоизмот.
За листите на најпродавани бестселери или најуспешни книги излишно е да се зборува (за нејзината релевантност и објективност)... тоа го има секаде. Во уметноста каде жврљаниците на Џексон Полок се најскапо продадени уметнички дела, во музиката каде Мајкл Џексон има најпродаван албум, во филмот каде Пиратите од Карибите и Темниот Витез се едни од најуспешните (на box office-от) филмови на сите времиња или во медиумите каде reallity show-ата имаат поголем рејтинг и гледаност од некои високо-едукативни документарни емисии. Се е работа на целната група и на квантитетот на луѓето кои ја читаат, гледаат, слушаат содржината.
Токму затоа и постојат неизбежни литературни дела кои мора да се обработат во училиштата (кои дефинитивно не се Хари Потер/Нарниа/ Ден Браун/Клајв Каслер/Ерагон/Самрак) а кои веројатно никогаш не би ги отвориле поради тоа што сме уплашени од нивната "дебелина", "монотоност", "архаичност" или "комплексноста". Иако можам слободно да кажам дека во 10 страни од било кое дело на Достоевски, Толстој или Чехов има повеќе мудрост од сите книги на овие автори заедно (писателите на погоре споменатите книги)... Овде не мислам на информации од типот: "Белата куќа имаше 132 соби" или "San Greal уствари е Sang Real", туку за ставови, постапки и филозофии по кои живееле вистински луѓе со вистински судбини кои можеме да ги анализираме/прифаќаме/осудуваме- кои вистински ќе ни значат во реалниот свет.
На крајот се сложувам со цитираниот пост, денес стана некакво правило дека најценетата книга во последно време е Алхемичарот (која чуда прави, и менува живот...:pos2 во отсуство на прочитани литературни "дијаманти" како Браќа Карамазови, Злосторство и Казна, Ана Каренина, Војна и Мир и многу други.

 

[Toecutter]

1984 е една од најдобрите и најмрачните книги кои сум ги прочитал, дефинитивно задолжителна за секого, без оглед на возраст, политичко убедување, религија или националност...
Книгата претставува дистопија на едно општество каде Големиот Брат "се гледа" и "се знае", каде индивидуалната свест е забранета а колективната делузија охрабрувана, општество каде војната е мир, слободата е ропство а незнаењето е сила, општество каде вистината се креира по желба и каде 2 плус 2 е еднакво на 5.
Книгата се чита како некаков трилер филм и навистина има феноменален крај.
Откога ќе ја прочиташ, веднаш "нафрли се" и на нејзиното "мало братче" Животинска фарма која е исто така чисто совршенство.

Кој ја нема читано нека ја купи,позајми,украде,даунлодира...нека се снаоѓа...дури е време...не ја пропуштајте

 

[Nonteizam]

Кој ја нема читано нека ја купи,позајми,украде,даунлодира...нека се снаоѓа...дури е време...не ја пропуштајте

А ова време е баш погодено за таа книга... за жал...

 

[igor108367]

Како ли сум ја пропуштила дискусијава...
Како може воопшто во ист пост да ги сместиш Достоевски и Хари Потер? Тоа е ерес! Зарем ликот на Хари Потер е покомплексно претставен и подобро доловен од ликот на Раскољников? Не зборам за "Хари беше облечен во зелен џемпер и лилакови панталони додека трчаше низ ходникот зашто го бркаше побеснет мајмун, а и му се одеше во вц, го болеше стомакот интензивно, пушти гасови и со брз чекор се упати кон вц-то". Зборам за она што вистински го дефинира ликот како таков и за книги кои додека ги читаш те тераат да се подзамислиш за да можеш вистински да го доловиш ликот, настанот, целото дејствие. Тоа е она што се нарекува "длабочина" на книгата.
Иако лично не го сакам стилот на Достоевски, никогаш не би можела да кажам дека не го бива или дека неговите книги не треба да бидат сместени меѓу класиците. Кај просечниот "сакам книги што нема да ми земат повеќе од 15 минути да ги сфатам" читател нормално дека подобро ќе пројде Кодот на Да Винчи, Ангели и демони, Хари Потер, некои модерни поп-психологии, книги во стилот "како да си го сменам животот" или "зашто не ме сака комшиката", додека за најдлабоко дело кое некогаш го прочитале ќе го сметаат Алхемичарот.
Не може во ист кош да ги ставиш Достоевски, Булгаков, ниту било кој од класичарите и овие денешниве поп-писателчиња. Да го дополнам Виктор, тоа е како да речеш "Леле Бритни колку е боља од Гершвин, Гершвин везе нема бе, на ниедна листа го нема".
Можеш сега и 300 листи да извадиш со најдобри книги според некој квази експерт во литературата, ќе бидат полни со нови книги, нормално, зашто сега народот чита она што е добро рекламирано (маркетинг чуда прави), без разлика дали книгата стварно вреди или е некоја глупост што ќе ја прочитам за еден ден и ќе ја заборавам за дупло пократко време.

Споредбата на Хари со Раскољников не е моја затоа не ме прашувај мене како е можно да се споредат прашај го тој што ја направи.

И да и според мене е подобра книга од Хари Потер барем во однос на дефинирање на карактери, иако Хари има подообра приказна.

Неговите книги се отфрлаат од класиците. Класици се прават кога или некоја книга ќе доживее голема популарност, или кога ќе се утврди дека има историско значење за литературата. Така се определуваат денес класиците барем.

Само мене ме буни едно нешто, зошто до сега веќе неколку луѓе го бранат толку Достоевски, а цело време викаат дека не им се допаѓа стилот? Зар не е тоа малку апсурдно?

Комплетно се сложувам, од А до Ш. Достоевски и Потер се ерес во ист форум, камоли во ист пост :helou:.
Најслабиот (ама буквално најслабиот!) руски писател и неговите ликови се неспоредливо подобри во сите книжевни параметри од било кој дел на Хари Потер, и за тоа не треба да се коментира... најпосле секој нормален човек ќе знае дека Хари Потер е книга за тепање време а Злосторство и Казна е енциклопедиа на едно време, на еден систем, на човековиот спектар на вредности, слика на нихилизмот, рационализмот и егоизмот.
За листите на најпродавани бестселери или најуспешни книги излишно е да се зборува (за нејзината релевантност и објективност)... тоа го има секаде. Во уметноста каде жврљаниците на Џексон Полок се најскапо продадени уметнички дела, во музиката каде Мајкл Џексон има најпродаван албум, во филмот каде Пиратите од Карибите и Темниот Витез се едни од најуспешните (на box office-от) филмови на сите времиња или во медиумите каде reallity show-ата имаат поголем рејтинг и гледаност од некои високо-едукативни документарни емисии. Се е работа на целната група и на квантитетот на луѓето кои ја читаат, гледаат, слушаат содржината.
Токму затоа и постојат неизбежни литературни дела кои мора да се обработат во училиштата (кои дефинитивно не се Хари Потер/Нарниа/ Ден Браун/Клајв Каслер/Ерагон/Самрак) а кои веројатно никогаш не би ги отвориле поради тоа што сме уплашени од нивната "дебелина", "монотоност", "архаичност" или "комплексноста". Иако можам слободно да кажам дека во 10 страни од било кое дело на Достоевски, Толстој или Чехов има повеќе мудрост од сите книги на овие автори заедно (писателите на погоре споменатите книги)... Овде не мислам на информации од типот: "Белата куќа имаше 132 соби" или "San Greal уствари е Sang Real", туку за ставови, постапки и филозофии по кои живееле вистински луѓе со вистински судбини кои можеме да ги анализираме/прифаќаме/осудуваме- кои вистински ќе ни значат во реалниот свет.
На крајот се сложувам со цитираниот пост, денес стана некакво правило дека најценетата книга во последно време е Алхемичарот (која чуда прави, и менува живот...:pos2 во отсуство на прочитани литературни "дијаманти" како Браќа Карамазови, Злосторство и Казна, Ана Каренина, Војна и Мир и многу други.

Другите две книги не сум ги прочитал ама овие две да. Баш ме инттересира што научи вака ти од тие две книги? (само за информација Алхемичарот е книга универзално прифатена , што не е случај со Хари Потер или со Кодот на Давинчи, Злосторство и Казна)

 

[AlternativeF]

Споредбата на Хари со Раскољников не е моја затоа не ме прашувај мене како е можно да се споредат прашај го тој што ја направи.

И да и според мене е подобра книга од Хари Потер барем во однос на дефинирање на карактери, иако Хари има подообра приказна.

Неговите книги се отфрлаат од класиците. Класици се прават кога или некоја книга ќе доживее голема популарност, или кога ќе се утврди дека има историско значење за литературата. Така се определуваат денес класиците барем.

Само мене ме буни едно нешто, зошто до сега веќе неколку луѓе го бранат толку Достоевски, а цело време викаат дека не им се допаѓа стилот? Зар не е тоа малку апсурдно?

Не е апсурдно. Не може да мешаме личен вкус и факти.
Чекај, Достоевски нема историско значење за литературата?!
Класици не се прават само со популарност. Популарна е и Јади, моли се, уживај (или како и да се викаше), па никогаш нема да стане класик.
Разграничи си ги подобро "моментално популарна литература" и "класична литература".
И немој, те молам немој да ги ставаш Кодот на Да Винчи и Злосторство и казна една до друга. Ни Хари Потер. Најљубезно вака. За доброто на литературата и културата.

 

[igor108367]

Не е апсурдно. Не може да мешаме личен вкус и факти.
Чекај, Достоевски нема историско значење за литературата?!

Има за руската литература, поради неговата анти-владина политика која се наоѓа преку симболиката во книгата но надвор од Русија нема.

Класици не се прават само со популарност. Популарна е и Јади, моли се, уживај (или како и да се викаше), па никогаш нема да стане класик.
Разграничи си ги подобро "моментално популарна литература" и "класична литература".

Погледни ги класиците од овој век. Ќе приметиш дека 90% од нив биле пред се популарни кај читателите а после станале класици. Види ја на пример Јас Клавдиј или Одвеано со Виорот или Господарот на Прстените.

 

[AlternativeF]

Има за руската литература, поради неговата анти-владина политика која се наоѓа преку симболиката во книгата но надвор од Русија нема.



Погледни ги класиците од овој век. Ќе приметиш дека 90% од нив биле пред се популарни кај читателите а после станале класици. Види ја на пример Јас Клавдиј или Одвеано со Виорот или Господарот на Прстените.

Да, да, и баш затоа што нема влијание на историјата на литературата надвор од Русија истиот се изучува на факултетите за литература секаде низ светот.
Како и да е, кај оваа литература нема "вреди/не вреди", туку исклучиво "ми се допаѓа/не ми се допаѓа". И нема споредба со петпарачки книгулчиња (не овие горните, туку тие претходно што беа наведени). :smir:
Моментот кога Ден Браун и Коељо ќе влезат во учебниците по литература, тогаш ќе ги признаам за писатели класичари. До тогаш, крај на емисијата драги деца и без пенавење :salut:

 

[igor108367]

Да, да, и баш затоа што нема влијание на историјата на литературата надвор од Русија истиот се изучува на факултетите за литература секаде низ светот.
Како и да е, кај оваа литература нема "вреди/не вреди", туку исклучиво "ми се допаѓа/не ми се допаѓа". И нема споредба со петпарачки книгулчиња (не овие горните, туку тие претходно што беа наведени). :smir:
Моментот кога Ден Браун и Коељо ќе влезат во учебниците по литература, тогаш ќе ги признаам за писатели класичари. До тогаш, крај на емисијата драги деца и без пенавење :salut:

Не знам за Ден Браун ама за Алхемичарот веќе се изучува. Јас ја прочитав оти ни ја дадоа како лектира. Сега не сум сигурен дали беше задолжителна или слободна ама знам дека од школо ни ја дадоа.

А Злосторство и Казна не се изучува секаде низ светот прочитај ги претходните постови. Денеска западната култура ја отфрла таа книга (не секаде но пополека се шири влијанието).

Сега баш ги гледам листите на книги кои ги изучуваат најдобрите школи во Америка и Британија и интересно е тоа што тие речиси и да не читаат книги од неанглиско потекло. Паметно за нив да ја изучуваат пред се нивната литература. Само некои мали земји како нашата се преоптоварени со наставни програми од странски автори.