Страв од летање со авион

...тој ден втор по ред лет од подалечна дестинација во ЕУ и тоа преку Белград ама во ниедно време после полноќ со голема разлика во чекање, доволно да се насобере доволно страв во мене ,,што ако се случи ..."

...ниту запознавањето и сликањето со Бора Чорба (РИП) во аеродромска чекалница не ме расположи, све ми верглаше во глава некое лошо пречувство поради метеоинфо дека ќе има невреме, групата побајаги голема ме тешеа дека само над белградски аеродром као има стално ветар ,,Кошава" и демек тоа не било невреме.

... не знам зошто ама авионот ми изгледаше мал со мали прозорчиња во пилотската кабина, па овие пилотиве нема ништо да гледаат, стравот мој уште поголем!

...влеговме некако, со едно добри пола саат кружење околу аеродромот како пијани да бевме, демек таков бил протоколот поради непредвидливото невреме што другите авиони нагло долетуваа, а бе ај со воз, автобус да идевме ова со авион страв невиден, па уште кога почна да врне си реков ќе се спушти авионот и ќе си земам автобус ич не ги ебаам, ама што со српските ЈНА пилоти инаџии како за инат го зедоа правецот точно низ невремето.

...стиснав заби и мижев, а како би кога странично авионот го движеше некои пропелери што чадеа и прскаа дожд од невремето као демек мотори, си помислив тоа е ...крај, авионот се нишаше лево десно, а до мене некоја жена ниту ја видов цело време збореше...као ,,немој да се боиш, прелетала сам до Египта и била је исто таква олуја...бла бла...други пред мене као,, што те брига во авионот има патници познати јавни личности ќе ни направат ,,заедничка комеморација" на вести! :facepalm:
...у пичку матер, си псуев во себе!
...трет колега од Куманово ми вели,, и да прекинев пропелери, да не вртеФ, авионот је као једрилица има да лети без проблема,
... а бе стиснав заби си реков клисурава да ја пројдеме ќе се смири авионот и тогаш во тој момент авионот почна нагло да се спушта, инфо никакво ни од пилот ни од стјуардеси што се случува ...

...жената до мене почна да хистерише и ме стегна за рака...,, Јаооо жено погинечемо ми падамооо, рушимооо се"
...тие со комеморација што се зезаја почнаја да вриштаат, а кумановецот го облекол елекот од под седиштето за во вода да не потонел не знаел да плива, у пичку матер како да сум на филмско снимање!
:shok2:
...лудница во авион, тогаш ми пукна филмот станав од седиштето и викнав силно ,,Тишинаа, глас да не слушнам...била сам у Египту курац мурац где си сад што вриштиш и реков на жената, вие другите што не се заебавате сега со комеморација, а ти пак нели ќе лебди авионот што такво си облекол елек за пливање ...глас да не слушнам!!!
... да оставиме пилотот да не извади од ситуацијата!

...наеднаш штама, како да немаше никој во авионот, а мојот невиден страв се претвори обратно во храброст дури бев спремна да помогнам на пилотите!

...ја поминавме клусурата се смири невремето, а авионот се стабилизира, а бе пилоти и стјуардеси од ЈАТ генерации слично како кај турската авијација ги ангажираат поради недостиг ама алал да им е нема што, наклон до земја ги бива!

... ете, топол поздрав, помисли дека ако не можат да го издигнат авионот или спуштат ти ќе им помогнеш, за да ти избега стравот и се чувствуваш како хероина во сенка! :)
 
Последно уредено:
Каква терапија и што тоа ке ми се деси?
Ти ми посакуваш нешто лошо ли да ми се случи?
@Macka12345 што си лајкнала жити бога.
Па темава е салата.
Они едно ти зборат, ти друго им збориш.
И мене ми е страв кажав. Ама сами бираме дали ќе се клацкаме 20 саати или 2 саати. А некогаш, до некои дестинации убави, нема опција по земја само.
Мене и на брод ми е мука првиот ден, па си кулирам после.
Башка не знам што се изначуди кога пиша леле мајко, не знаеш од што се правени авиони?
 
Па темава е салата.
Они едно ти зборат, ти друго им збориш.
И мене ми е страв кажав. Ама сами бираме дали ќе се клацкаме 20 саати или 2 саати. А некогаш, до некои дестинации убави, нема опција по земја само.
Мене и на брод ми е мука првиот ден, па си кулирам после.
Башка не знам што се изначуди кога пиша леле мајко, не знаеш од што се правени авиони?
Не се изначудив од што е направен авионот, аман бе дете, не сум падната од дудинка, туку од нивните коментари и желбата да ми втераат уште повеќе страв во коски.
А тоа се вика безобразлук, нели?
 
Не се изначудив од што е направен авионот, аман бе дете, не сум падната од дудинка, туку од нивните коментари и желбата да ми втераат уште повеќе страв во коски.
А тоа се вика безобразлук, нели?
Pa i treba da vi e strav. Sepak ima mnogu povekje avioni na dnoto na okeanot otkolku podmornici na nebo :D
 
Каква терапија и што тоа ке ми се деси?
Ти ми посакуваш нешто лошо ли да ми се случи?
@Macka12345 што си лајкнала жити бога.
Бог да чува !!!
Недајбоже нешто да ти се случи. После нема да имам кого да заебавам на форумов . :(

Сакам да ти кажам само да земаш терапија редовно и да те тераш со животот на фул гас, без ручна.
 
Бог да чува !!!
Недајбоже нешто да ти се случи. После нема да имам кого да заебавам на форумов . :(

Сакам да ти кажам само да земаш терапија редовно и да те тераш со животот на фул гас, без ручна.
Ахааа, е штом е така, не умирам душо само поради тебе, па и меѓу ајкули и куфери да пливам.
:свиркам:
 
Ја секогаш си викам дека ако падне, барем нема да загинам само јас и ми поминува.
Не можам да престанам да мислам на постот. Скоро бев фатил некоја дискусија на некој поткаст за авионот што падна во Индија каде само еден патник преживеа па дури снимките беа како си пешачи без проблем, и кога прашале група луѓе дали сакаат да бидат таков единствен преживеан од ~300 во авионска несреќа многу одговориле не. Повеќето ќе осеќале притисок и вина па пре би избрале да загинат со групата. Стравот го разбирам како себе-презервација механизам, но што го надминува тоа да луѓето без никаква директна вина за несреќата да не сакаат да преживеат? Мислам дека е поврзано со “барем не сум само јас”, дури и саркастично да го напиша сепак постои како феномен и начин за прифаќање фаталноста полесно.
 
Не можам да престанам да мислам на постот. Скоро бев фатил некоја дискусија на некој поткаст за авионот што падна во Индија каде само еден патник преживеа па дури снимките беа како си пешачи без проблем, и кога прашале група луѓе дали сакаат да бидат таков единствен преживеан од ~300 во авионска несреќа многу одговориле не. Повеќето ќе осеќале притисок и вина па пре би избрале да загинат со групата. Стравот го разбирам како себе-презервација механизам, но што го надминува тоа да луѓето без никаква директна вина за несреќата да не сакаат да преживеат? Мислам дека е поврзано со “барем не сум само јас”, дури и саркастично да го напиша сепак постои како феномен и начин за прифаќање фаталноста полесно.
Јас не го кажав на заебанција, сосема сериозен сум. Мислам дека целото се основа на тоа што маката ја споделуваш со други. Паѓаме, умираме сите бај бај. Ама ако сум со кола и сум само јас, така ми е страв. Не ми е страв од смртта, туку мачното достигање до неа. Ако е решено да умрам во авионска несреќа сакам да лупне одма авионот, без да разберам што се дешава, не да паѓа 20 минути. Исто како да те колат со тап нож. Ако падне нукелеарка сакам секундарно да умрам, без да гледам последици и заминати блиски. Радиација настрана.
 
Не би сакала да бидам таа една што преживеала авионска несреќа, а сите други да погинат. Не би можела да се носам после со таа психолошка траума.
 
Не се изначудив од што е направен авионот, аман бе дете, не сум падната од дудинка, туку од нивните коментари и желбата да ми втераат уште повеќе страв во коски.
А тоа се вика безобразлук, нели?

Стрино, уплатете си бе културно на Врњачка 7 дена со домаќинот, да те види Господ. Ќе се брчкате, ќе си јадете храна соодветна,не да ги мачиш рецепторите на старост да реагитаат на арапски кујни. Убава природа, ќе шетнете, после шетање малце пеливанство во соба и мирна глава.
Што ќе се акате по Египет, не вреди за шубето и за лексилиумите.
 
Не би сакала да бидам таа една што преживеала авионска несреќа, а сите други да погинат. Не би можела да се носам после со таа психолошка траума.
Аууу НЕ ! Колку само не .

Ќе се осеќам како главен јунак во филм или серија. Како богоизбран и богозаштитен. Како некој суперхерој да сум.
Универзумот ми дава нов и најтежок предизвик што треба да го поминам за да еволуирам, да ја подобрам кармата, да влезам во легендите и да станам бесмртен.

Гледаш напишав цело сценарио. Од што е случкава инспиративна. :icon_mrgr:
 
Аууу НЕ ! Колку само не .

Ќе се осеќам како главен јунак во филм или серија. Како богоизбран и богозаштитен. Како некој суперхерој да сум.
Универзумот ми дава нов и најтежок предизвик што треба да го поминам за да еволуирам, да ја подобрам кармата, да влезам во легендите и да станам бесмртен.

Гледаш напишав цело сценарио. Од што е случкава инспиративна. :icon_mrgr:
Грешка си душо, ако си единствениот преживеан патник, тоа значи дека ниту господ Бог не те сака.
Прави си ти филмови, гревче:D
Така е кога човек нема друга работа освен да манијачи 24 саати на форумов.
 
Темава брзо фати темен правец. Инаку топла ти немаш страв од летање, имаш страв од затворен простор кој не можеш да го напуштиш кога ќе посакаш па затоа те дрма паничен напад. Терапија 3-4 ракии пред летање или некој бензодиазепин. Едното или другото, никако да не се мешаат оти ќе паднеш на уште не паднат авион. Или џвакај свеж лист од нане.

Ако си до прозор, уживај во погледот. И секако, во одморот.
 
Грешка си душо, ако си единствениот преживеан патник, тоа значи дека ниту господ Бог не те сака.
Прави си ти филмови, гревче:D
Така е кога човек нема друга работа освен да манијачи 24 саати на форумов.
Се приметува дека си неебана оддамна.
 

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom