И денес не е ништо поразлично од вчера, ова е потрес кој ќе остане силно запечатен во нашата меморија. Ова што го гледаме и слушаме се само симптоми на длабоките корупциски и системски проблеми во државата, а она на кое што треба да се делува за да се спречат симптомите е нешто многу подлабоко и патолошко! И вака не само што ја губиме вербата во институциите, туку и во иднината на нашата држава. Сите сме гневни на тоа колку млади животи се изгубени поради нефункционалност, корупција и беззаконие. Поради сопствените грешки се давиме во калливи води, но не може а да не се запрашаме каков е патот пред нас? Дали има надеж за ова општество и за генерациите кои ја живеат оваа реалност?
Одиш на лекување, трагедија, гориш.
Одиш на патување, трагедија, гориш.
Одиш на забава, трагедија, гориш.
Ова не се заборава лесно и остава трајни рани кај сите нас.