Заборав

  • Креатор на темата Креатор на темата Сатори
  • Време на започнување Време на започнување
С

Сатори

Гостин
Што мислите, колку е потребно за заборав?
Колку е потребно за просто да се заборави ... не само да се продолжи понатаму, туку да се заборави.

Знам дека тоа е потполно индивидуално, но вашите лични искуства се и тие кои ме интересираат ... заборав?
Зарем тоа не е најубавата и најлошата работа на светот?
 
Во љубовта единствено нешто што не постои е заборавот. Преболување да, заборавање никогаш.

Не се мери тоа во време, се мери во волја, колку е човек способен да остави се` зад себе и да продолжи по нов и не толку познат пат.

Но сепак-и по тој пат ќе оди со старите спомени, а на него е оставено само кога ќе сфати дека спомените се само тоа и ништо повеќе-не ЗАБОРАВЕНИ, само ПРЕБОЛЕНИ.
 
Заборавање може да се случи при евентуална склероза....да заборавиш пример прва девојка е исто ко да си заборавил кога си роден....
Уствари да не си ја трошам многу тастатурата тоа што е пишано кај Скулгрл е тоа сакам да кажам:wink:
 
Скулгрл напиша:
Во љубовта единствено нешто што не постои е заборавот. Преболување да, заборавање никогаш.

Не се мери тоа во време, се мери во волја, колку е човек способен да остави се` зад себе и да продолжи по нов и не толку познат пат.

Но сепак-и по тој пат ќе оди со старите спомени, а на него е оставено само кога ќе сфати дека спомените се само тоа и ништо повеќе-не ЗАБОРАВЕНИ, само ПРЕБОЛЕНИ.
Кликни за повеќе...

Кај мене пак , со преболувањето оди и заборавот....Нема потреба што да си трошам енграми во мозокот за некој што сум го преболила...
 
Хм...не можеш да заборавиш некој кој постоел во твојот живот. Преболување, чувствата комплетно да исчезнат, па дури и комплетно да не мислиш на таа личност е многу нормално, но да заборавиш дека некој постоел во твојот живот и дека бил покрај тебе тешко.
 
Ух, не се заборава, баш напротив, се се памети. Forgiven but not forgotten :-D
 
и јас мислам личност која си ја сакал и која и била многу блиска, не може да се заборави. Тоа е личност со која си споделил многу работи и чувства во животот, и поради тоа таквите личности не може и не се забораваат.
 
Пред се зависи од врската шо си ја имал/а со личноста. Нормално доколку си имал длабока врска, со ептен длабоки чувства не можи да се заборави никогаш. Не можиш ти да ја заборавиш личноста со која си споделила толку работи во животот, толку моменти..И сеа одеднаш ти да заборајш дека сето то некогаш сте го доживувале заедно, и да продолжиш како воопшто да не бил дел од твојот живот.
Во право е Скул, да преболиш да, ама да заборавиш никогаш.
 
Ајде јас малце на српски да пишувам:)

Zaborav



Kada jednom zaboraviš moje ime
pokušaj ne zaboraviti mene
jer uspomena kakva god bila
lijepa je dok traje
a i voljet ću te tad, makar radi zaborava.

Jednom kada budemo stariji i zreliji
sjetit ćemo se naše ljubavi
makar i na tren
i mrziti vrijeme koje nas je rastavilo
i ljude što su nas okruživali.

Nikada neću voljeti vrijeme
a ni ono što donosi
jer sve lijepo tako kratko traje
a tuga ostaje vječno.

Čak i kažu kako vrijeme liječi sve
ali mnogo divnih sjećanja košta
jedan tren zaborava.

Zato te molim da jednom
kada zaboraviš moje ime
ne zaboraviš mene
jer zaborav nije dovoljna plaća
za sve ono što smo prošli zajedno
 
Неможеш да заборавиш таква работа,се се памти како првата единица така и првата девојка,прва љубов прва прељуба,да точно можеш да преболиш но да заборавиш-никогаш,кога тогаш ќе се сетиш на тоа што било макар и по лошо го памтел :wink:
 
Хм заборав?Ма пишав и во една друга тема нешто слично беше ако не се лажам,ма нема заборав има преболување,затскривање и на крај мислам дека има ставање на дотичниот/та во одреден дел од срцето кој е некаде на темно место и кој многу ретко го вадиме на површина секако збориме за некој кој ни значел нели
 
Како што и веќе поголемиот дел од членовите над мене постираа, станува збор за преболување, но не за заборавање во вистинска смисла на зборот. Неможам некој кој бил дел од мојот живот одредено време, на кој сум му посветила скапоцено време да го избришам како никогаш и да не постоел (бидејќи зборот ЗАБОРАВ барем мене ми асоцира на тоа). Тоа останува како спомен а тие никогаш не се забораваат.
За да преболам не ми треба некое многу доооолго време, иако мислам дека не е секогаш исто. Пред се` зависи од ситуацијата, околностите, ппичините поради кои е прекината врската.
Не би можела да кажам точно одредено време.
 
Vo ljubovta zaboravot ne postoi kolku i da sakame da zaboravime vo chashata ostanuva dell koj nikogash nema da se zaboravi, a posebno ako se raboti za golema ljubov, a od moeto iskustvo jas nikogash ne zaboravam nekoj koj mi znachel i sho mi znachi, pa i kolku losho d ami napravila taa lichnost, takov covek sum jas!
 
*

Зарем не се смета за заборав моментот кога неговиот/нејзиниот глас и лик избледуваат, емоциите веќе не ни се емоции, не се сеќавате ни како изгледало тоа.
Се е во некоја рамка, затоа што така сте го зацртале тоа во умот, но реално, ништо од тоа не е сеќавање.
Нешто како магла врз спомените?

Зарем тоа не е заборав?
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom