Хуманитарни акции, срце или его?

Прво, ќе тргнам од себе. Помагам затоа што се хранам од туѓата среќа. Значи и покрај тоа што го правам тоа за другите, го правам и за себе... И не сакам никој да знае! Дури ни оној на кој сум му помогнала. Многу често ова е невозможно, но постојат и исклучоци. Не сакам некој да се чувствува дека ми е должен, а уште помалку сакам кога ќе ме види, да се потсети дека некогаш бил „немоќен“.

Секоја чест на хуманитарните организации, кои не го користат алтруизмот како маска за да перат пари и кои навистина сакаат да помогнат, но мене ме иритира саморекламирањето. Како што реков во друга тема, за твоите дела треба други да говорат.
 
Секако дека праи задоволство коа те фалат шо си хуман. Коа те пофалат дека си донирал и те гледаат како добар човек, помагач и се тоа. Нормално е таквите моменти да се убави и не значи дека себичноста е виновна за тоа. Добиваат и тие што им помагаш, добиваш и ти, поубаво ти е на душата шо знаеш дека на некој си помогнал, а и убаво ти е шо те знаат дека си таков. Win-win situation.
 
Целата дебата за јавно донирање се базира на погрешна дилема.
Или сите јавно донираат за да си го избустаат егото и репутацијата или сите јавно донираат за да ги мотивираат другите да донираат.
Зошто да не биде...
1. Има луѓе кои јавно донираат за да си го избустаат егото и репутацијата ама и за да помогнат и да ги мотивираат другите да донираат. Така што ако пишал "донирано", пишал ем за да ги мотивира другите и сака да помогне ем да добие поени како фаца.
2. Има луѓе кои јавно донираат само за да си го избустаат егото и сите да видат колку се кул со тоа што ќе пишат донирано (некои од нив можеби не ни донирале).
3. Има луѓе кои донираат јавно од алтруистички причини и за да ги мотивираат другите, притоа не им е важно што мислат останатите за нив.

Не значи дека ако не си со Русите си со Американците и обратно.
Или дека има само Американци или Руси на светов.

Никој не може да знае што мисли Боно или што мислел Тоше Проески кога праеле јавни донации и хуманитарни концерти и кои се нивните пориви. До сабајле ќе се расправаме за тоа дали го напраиле тоа од себични причини или не, или двете и пак нема да дојдеме до заклучок. Мотивите на тие што донираат се познати само на нив самите.
Лично јас верувам, дека повеќето славни фаци кои донираат ствари го прават тоа за поени. Некои од нив имаат и + желба да помогнат, некои го прават само за поени и репутација.
Има илјадници бизнисмени чиишто акции ги буткаат конкурентите од пазарот, овозможуваат илјадници да останат без работа, но сепак, јавно донираат за некое рандом сиропиталиште. Го заболе функционалниот социопат за гладните деца.

Не дека нема и такви кои го прават од други пориви или донираат анонимно, али повеќето сакаат нивното добро дело да биде спознаено од околината.
Социјални бича сме, ни значи мислењето на другите и сакаме да бидеме почитувани и сакани.
 
Ilumious напиша:
Не разбираш. Тоа се прави со цел да темата постојано се јавува во нови теми и што повеќе луѓе да ја видат.
Кликни за повеќе...

може било кој bump да постува, не мора да се фалиме дека донираме.
 
Beric Dondarrion напиша:
може било кој bump да постува, не мора да се фалиме дека донираме.
Кликни за повеќе...
епа ај да вработиме некој и цело време бамп да прави на такви теми. Се држат и отворени темите за од време на време и некој да постира до каде е прогресот.

навистина не ве разбирам, да треба за мене донација и некој да донира сума да можам на билборд би го ставила да служи за пример за цел град да го гледа. Луѓе што донираат со имиња и презимиња би ги објавувала во весник. Камо среќа само таков его буст да имаше.
 
Јас мислам дека себичност се наоѓа и во инаку најдоброто дело на кое сме способни. Цврстата верба дека ја правиме правилната работа не значи дека ја ослободува истата од барем мала доза на себичност. Добри примери се веќе дадени за ова во претходни постови. Дури и она донирање на анонимен начин на кое толку му се дивиме му враќа нешто возврат на дарителот, нематеријално, ама битно му се враќа - лична сатисфакција за правење добро дело итн. Кој дарител нема да се почувствува добро за добрите дела кои ги сторил? Па макар и да е само затоа - милион абе МИЛИЈАРДА пати подобро од алтернативата да не направи ништо и да не даде ништо. Така да дружиња, мене ако ме прашате јас сум во ред со секоја комбинација, се додека на тој што има му текнува да даде на тој што нема. Што се однесува до делот за достоинственоста и гордоста на примателот се согласувам, доколку нема потреба во таков случај и немора да му се крши филмот на човекот, ама ако се најдеме (скраја да е) некогаш да ни гладува фамилијата нема да мислам на сопствената гордост колку на нивната глад. Тоа би било прилично себично, не? ;)
 
И Исус Христос ги ранел гладните, ги лечел болните ради публицитет за да му се продава книгата “Библија“ дури во Њујорк.
 
Mr.Bear напиша:
Јас мислам дека себичност се наоѓа и во инаку најдоброто дело на кое сме способни.
Кликни за повеќе...

Не би се кладел.....курвите и светците имаат иста природа што би рекле Зен мастерите, ама има нешто што ја трансцендентира таа поделеност. Постои една состојба кај човекот, која е производ на акција преку пасивност - http://en.wikipedia.org/wiki/Wu_wei. Бајки се тоа за тие што не ја доживеале, ама ај да потрошам некој килобајт. Во таа состојба си раат од судење на сам себе.....со други зборови селф-садизам, а со тоа и судење на други. Штом го нема тоа дејство останува чисто чуство ...на англиски е некако позвучно compassion. Самото значење на зборот може да се протолкува како патење(буквално ако земеме од латински), силна желба, силна емоција...... a што е најинтересно исти корен има и пасивност зборот :)
 
Bodhidharma напиша:
Не би се кладел.....курвите и светците имаат иста природа што би рекле Зен мастерите, ама има нешто што ја трансцендентира таа поделеност. Постои една состојба кај човекот, која е производ на акција преку пасивност - http://en.wikipedia.org/wiki/Wu_wei. Бајки се тоа за тие што не ја доживеале, ама ај да потрошам некој килобајт. Во таа состојба си раат од судење на сам себе.....со други зборови селф-садизам, а со тоа и судење на други. Штом го нема тоа дејство останува чисто чуство ...на англиски е некако позвучно compassion. Самото значење на зборот може да се протолкува како патење(буквално ако земеме од латински), силна желба, силна емоција...... a што е најинтересно исти корен има и пасивност зборот :)
Кликни за повеќе...
Ако точно разбрав од тоа што прочитав, во одредена смисла ова е препуштање на инстинктите, или подобро да кажам "дозволување" на умот да "сам" дојде до одлуката што ќе направиш, без преиспитување на таа одлука. Не велам да чиниш се што ќе ти падне на памет, туку "go with the flow" вид на филозофија. Ме потсети ова на видеата "the burdens of shaohao", http://www.youtube.com/watch?v=1zwlaLBJXlM има тука интересни поврзни точки. :) Интересно е, ама незнам дали може да биде и повеќе од тоа. Секогаш велам дека најстрашната работа што може човештвото да си ја направи е да се потцени или прецени за што и колку е способно. Лошо е и едното и другото, а оваа филозофија за жал сметам дека ги преценува луѓето (доколку моите иницијални импресии и сфаќања за неа се точни). Compassion означува сочувство (емпатија?), чувство кое за мене, да, претставува искусување на туѓите чувства и туѓата ситуација, но дури и тоа чувство сигурно влече корени од попрактична и попримитивна емоција - стравот; "Не јас не сакам да сум во таа ситуација/во таа состојба" и следствено она за кое станува збор во темата "ако јас помогнам сега некому, се надевам доколку мене ми е потребно ќе има реципроцитет". Последново е докажана социо-биологија. Знам колку бизарно, морбидно, мрачно или незнам на што уште не наликува размислувањево, но верувам во точна проценка на себеси - никогаш потценет или преценет во сопствени очи. Далеку е човечката раса од несебичност, бидејќи себичноста доаѓа од инстинктот за преживување. Тоа не е наша вина, ако човештвото има вина во било што тогаш е во својата ароганција и космичка нескромност. Ама да не кењам јас многу - не вервам во ова мој конечен одговор! :P
 
Давањето на материјална помош или во каква било форма дали разговор или решение на некој проблем, и искрајно не очекување ништо за возврат е нај големиот лек за духот и постоењето. Исто е и добар лек за депресивни личности. Прочитав некој пишал добро е да се покаже на луѓето делото за и они да се инспирираат и го направат истото. Овој концепт во 21 век мислам дека веќе не држи вода, па да не дозволуваме повеќе да се протнува низ прстите на разумот, да некој ке каже има ново роденчиња и мора некој да ги научи и нив на добри дела од типот на хуманитарни акции зошто се создадени од општеството, треба да знаеш каде да однесеш облека и слично, но ако се тоа правиме во одредени граници и не организираме огномет на плоштат за секоја донација од страна на владата и поголемите фирми тогаш и истите нема да го користат овој благодат од природата за свои себични цели ( гласови и слично ). Искрајно верувам дека потребата за добро дело е природна потреба, и сум сигурен дека сите што поминале покрај луѓето што молат за некој денар на плоштат помислуваат "да бев тој и тој милионер , на овој човек се ќе му дадев, за мене тоа ке биде ништо" па на малата помош веке не и даваме значење. Мора да ги потсетиме луѓето дека малите или големите пари имаат иста вредност. Да со 20 денари ке купиш леб со 20 милиони ке купиш се што сакаш но што после тоа ? сите одиме 2 метра под земја а највредното го забораваме..таа сензација или наежување на телото кога откако ке помогнеш на човек што има потреба од тоа и одиш накај својот следен приоритет се осеќаш како човек од милион долари, за една минута се ти е убаво и си на природен хај. Тоа е најголемата вредност.
 
Последно уредено:
денес му пишав на еден дечко на кој што му донирав пари за да го прашам како е и како е со здравјето. на прашањето дали треба уште финансиска помош се ли е во ред како си....добив само краток одговор ок сум. искрено за момент се разочарав. не барав некакво кој знае какво внимание само затоа што сум донирала, дечкото не ни знае дека му имам пратено пари, само мислам дека сепак ради самото прашање заслужив мааалку поисцрпен одговор.
на крај отидов на сајтот донации и се информирав таму, пуштен од болница, се е во ред, домашно лекување.

никогаш не се пријавувам кај луѓето као еејјј ти пратив пари, дај кажи ми фала, пиши ме јавно и заблагодари ми се, само втор пат ми се случува да пишам на личноста на која што сум и донирала и скоро и да не добијам одговор. ме интересира зошто?
 
коцка напиша:
денес му пишав на еден дечко на кој што му донирав пари за да го прашам како е и како е со здравјето. на прашањето дали треба уште финансиска помош се ли е во ред како си....добив само краток одговор ок сум. искрено за момент се разочарав. не барав некакво кој знае какво внимание само затоа што сум донирала, дечкото не ни знае дека му имам пратено пари, само мислам дека сепак ради самото прашање заслужив мааалку поисцрпен одговор.
на крај отидов на сајтот донации и се информирав таму, пуштен од болница, се е во ред, домашно лекување.

никогаш не се пријавувам кај луѓето као еејјј ти пратив пари, дај кажи ми фала, пиши ме јавно и заблагодари ми се, само втор пат ми се случува да пишам на личноста на која што сум и донирала и скоро и да не добијам одговор. ме интересира зошто?
Кликни за повеќе...
Може нема да ти дадам некој позитивен одговор, или пак конечен одговор на прашањето но сепак ќе поставам јас прашање: Дали тебе ти се случило некогаш да ти биде лошо едноставно една две недели лошо се да се чуствуваш? и тогаш доколку јас ти поставам прашање иако не ме познаваш само едно обично прашање дали си океј? ти каков одговор би ми дала? Иако навидум малку е поразлична ситуацијата но сепак јас тргнувам од една работа кога ти е лошо барем според мене нешто што најмногу ми нервира е да ме прашаат еј како си ти, подобро ли си? Не секој кога ќе помине низ нешто лошо, не сака да се враќа наназад и да објаснува...бидејќи само по себе тоа да јас океј, сум засега и малку подолг одговор води кон враќање наназад...можеби ти си добила одговор таков бидејќи едноставно личноста не сакала да се навраќа наназад...
 
Последно уредено:
.Sky. напиша:
Може нема да ти дадам некој позитивен одговор, или пак конечен одговор на прашањето но сепак ќе поставам јас прашање: Дали тебе ти се случило некогаш да ти биде лошо едноставно една две недели лошо се да се чуствуваш? и тогаш доколку јас ти поставам прашање иако не ме познаваш само едно обично прашање дали си океј? ти каков одговор би ми дала? Иако навидум малку е поразлична ситуацијата но сепак јас тргнувам од една работа кога ти е лошо барем според мене нешто што најмногу ми нервира е да ме прашаат еј како си ти, подобро ли си? Не секој кога ќе помине низ нешто лошо, не сака да се враќа наназад и да објаснува...бидејќи само по себе тоа да јас океј, сум засега и малку подолг одговор води кон враќање наназад...можеби ти си добила одговор таков бидејќи едноставно личноста не сакала да се навраќа наназад...
Кликни за повеќе...
Се согласувам. Во случајот сепај јавно бараш помош, па кога после некој ќе те праша до кај е работата како си, имајќи на ум дека баш тој може ти помогнал, редно е да кажеш троа поише :)
Мада и размислув подоцна и јас истото го мислев, непријатно му е
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom