- женските ликови се совршени, паметни и никогаш не грешат
- ете ликот на Реј е класичен Мери Сју лик, паметна, никогаш не греши, совршена е... цела галаксија се врти окулу нејзе
Реј е
феноменален лик.
Од почеток, па цели три филма, по ред, она си е иста.
Нема никаков карактерен свод. Она е отпочеток совршена, па до крај. Со една иста намрштена фаца, нејзиниот лик, како вруќ нож низ путер помина низ трите филма.
Никогаш, никој, немаше ни најмала дилема дали нешто може да и се случи. Дури ни кога умре. Еве, дали некој од тука, што го гледал филмот, помисли дека стварно умре, тогаш кога тоа се деси?
Филмот беше конструиран да ја поведе, од почеток, до крај, без никаков setback. Едноставно немаш чувство дека може стварно нешто лошо да и се деси.
Оние џедаине академии учат од мали нозе, Лук таму по мочвари вежбаше, па мислеше дека е доволно јак, па се заеба, рука изгуби, па пак вежбаше... Оваа бачко го имала у неа тоа све од раѓање. Цел живот живее у пустињана и одеднаш лајтсејбери врти ко да спиела со нив, одма вози вселенско летало. Тој џедај тренинг, што трае цел живот, тие академии... тоа све го скокна природно и нормално.
И тоа е проблемот со сите такви ликови и филмови. Суштински, идејата им е да ги прикажат жените како моќни и совршени. Не им треба никаква надградба, они од почеток на филмот се како што треба. Затоа немаат карактерни сводови, немаат пад и подем, и не може публиката да се поистовети со нив. Они од почеток до крај се исти.
И тука можам (како во случајот со Реј) со страшни и бројни примери да го поткрепам ова ново правило на пишување сценарио.