badluckguy
Оган под ѕвездите
- Член од
- 8 октомври 2007
- Мислења
- 2.925
- Поени од реакции
- 131
Вечерва овде без тебе...ќе преживеам...и утре...и задутре...и засекогаш.:smir:
Д
ДаркхарТ
Гостин
Денес овде без тебе...
Сакам да те видам и страшно ми недостасуваш...
Несакам да мислам на тебе,не сакам да мислам на никој и убаво ми беше додека си мислев само на себе... :nesum:
Денес овде без тебе...Некако се трпи...Ама вечер мора да те видам.:kesa:
Сакам да те видам и страшно ми недостасуваш...
Несакам да мислам на тебе,не сакам да мислам на никој и убаво ми беше додека си мислев само на себе... :nesum:
Денес овде без тебе...Некако се трпи...Ама вечер мора да те видам.:kesa:
Мишелинка
расол
- Член од
- 19 мај 2006
- Мислења
- 3.449
- Поени од реакции
- 385
Вчера вечер, овде, без тебе...
Имав решено да си се убедам дека можам без тебе. Се облеков/се соблеков така за да знам дека нема да има поглед кој нема да падне на мене, се нашминкав и излегов. Испив многу, играв многу, во очите на еден куп други мажи го гледав она кое сакам да го видам кај тебе.
И се вратив дома, бев тажна и така заспав.
Фан, фан, фан, а?
Имав решено да си се убедам дека можам без тебе. Се облеков/се соблеков така за да знам дека нема да има поглед кој нема да падне на мене, се нашминкав и излегов. Испив многу, играв многу, во очите на еден куп други мажи го гледав она кое сакам да го видам кај тебе.
И се вратив дома, бев тажна и така заспав.
Фан, фан, фан, а?
- Член од
- 2 април 2007
- Мислења
- 96
- Поени од реакции
- 12
Вечерва овде без тебе и после 9 месеци не е ништо подобро..и се уште ми забегува погледот кон вратата, време е да се појавиш а те нема никаде....не сакам вака да се чувствувам но проклето женско и нашите емоции....толку ли е тешко да одљубиш некого и да продолжиш понатаму со чисто срце....а како да биде цело кога е скршено на илјада делчиња и сите тие те сакааат како илјада срциња...:nesvest:
Д
ДаркхарТ
Гостин
Вечерва овде без тебе...
Не е фер требаше да излеземе се нервирам ко будала сега...Одвај чекам да си дојдеш да ми пишеш на мсн...
Вечерва овде без тебе...не е како што беше вчера...Вчера беше преубаво.Сакам пак.Сакам секоја вечер да сме заедно...Сакам да трае засекогаш.Те сакам премногу!!!:back:
Не е фер требаше да излеземе се нервирам ко будала сега...Одвај чекам да си дојдеш да ми пишеш на мсн...
Вечерва овде без тебе...не е како што беше вчера...Вчера беше преубаво.Сакам пак.Сакам секоја вечер да сме заедно...Сакам да трае засекогаш.Те сакам премногу!!!:back:
O
Out Boy
Гостин
Ах...
Каде е таа твоја прегратка која ми ја смируваше душата?
Каде се тие очиња кои откриваа милијарди светови во мојата душа?
И тие раце под чив допир треперев како лист на есенско ветре...
Сакам да заспијам, и да се разбудам гледајќи дека реалноста била само кошмар...
:cry:
Каде е таа твоја прегратка која ми ја смируваше душата?
Каде се тие очиња кои откриваа милијарди светови во мојата душа?
И тие раце под чив допир треперев како лист на есенско ветре...
Сакам да заспијам, и да се разбудам гледајќи дека реалноста била само кошмар...
:cry:
D
devojcence
Гостин
vecerva ovde bez tebe neznam sto da pravam. ne mislam nisto za tebe. neznam ni dali te sakam ni dali ne te sakam. me povredi mi pominuva. daj boze da mi pomine skor si da si fatam drug decko sto me zasluzuva. steta sto go upropasti momentot , steta sto ne ispadna nisto. steta ama toa e. ne trebalo da bideme eden za drug se najdobro sloboden si cim ne si zaljuben i ne me sakas. sloboden si.edinstveno sto zgresiv e sto te sakav tebe.za razlika od tebe jas idam i spijam samo so lugje sto gi sakam. toa e.. . sam se oslobodi.jas nemase nikogas da te ostavam ni povredam ni navredam. nikogas. ama toa e. sloboden si. ti go napravi izborot , ti ja napravi greskata ti pravi sto sakas so zivotot.
Lucy in The Sky
A girl with kaleidoscope eyes
Вечерва овде без тебе, осаменоста повторно упорно чука на моите потри. Не, не сакам да и отворам. Премногу сум безволна за да направам било што. Но, портата попушта... Исто како што попушти моето срце пред твоите мечтаелски погледи... Еднаш одамна во декември.
Нашето збогум, беше многу повеќе од солза, нашата последна прегратка беше многу повеќе од допир. Нашиот последен поглед, многу повеќе од миг. Вечност, вечност која ме следи како сенка низ времето. Солза која капна и создаде еден нов свет. Свет чии бои и димензии беа целосно непознати за моите млади години. Беше тоа црна дамка, темнина, проклетство во моите спомени, што не умеев да се сетам на сонцето и топлиот ветар, пред да падне снегот.
Повеќе, секој скинат двет од пролетната градина има лош мирис. Секој пат кој го избирам е погрешен. Дали е судбина? Секој пат ме води кон долгата ветровита улица што води до твојата врата... Тука ме остави да те чекам, долго време, додека на себе си подари прошетка огреана од сонце и сончоглед во рацете.
Понекогаш те гледам. Не си повеќе истиот човел кој знаеше да допре до скришното место во моето срце полно со емоции. Понекогаш зборуваме.. Но, зборовите се празни. Нивното ехо не блеснува до ѕвездите како некогаш. Понекогаш стоиме еден до друг, а помеѓу нас - разбранувана река. Чекорам по нејзиниот брег, очајнички барајќи го мостот што ќе ме одведе до човекот што некогаш го сакав, но со секој чекор се повеќе тонам во бездната на твојата бесчувствителност...
И сега, без тебе, ја прекрива снегот оваа долга ноќ... Кои сме ние? Од каде сме? Ни помина векот за час. А од нас ниту глас...
Нашето збогум, беше многу повеќе од солза, нашата последна прегратка беше многу повеќе од допир. Нашиот последен поглед, многу повеќе од миг. Вечност, вечност која ме следи како сенка низ времето. Солза која капна и создаде еден нов свет. Свет чии бои и димензии беа целосно непознати за моите млади години. Беше тоа црна дамка, темнина, проклетство во моите спомени, што не умеев да се сетам на сонцето и топлиот ветар, пред да падне снегот.
Повеќе, секој скинат двет од пролетната градина има лош мирис. Секој пат кој го избирам е погрешен. Дали е судбина? Секој пат ме води кон долгата ветровита улица што води до твојата врата... Тука ме остави да те чекам, долго време, додека на себе си подари прошетка огреана од сонце и сончоглед во рацете.
Понекогаш те гледам. Не си повеќе истиот човел кој знаеше да допре до скришното место во моето срце полно со емоции. Понекогаш зборуваме.. Но, зборовите се празни. Нивното ехо не блеснува до ѕвездите како некогаш. Понекогаш стоиме еден до друг, а помеѓу нас - разбранувана река. Чекорам по нејзиниот брег, очајнички барајќи го мостот што ќе ме одведе до човекот што некогаш го сакав, но со секој чекор се повеќе тонам во бездната на твојата бесчувствителност...
И сега, без тебе, ја прекрива снегот оваа долга ноќ... Кои сме ние? Од каде сме? Ни помина векот за час. А од нас ниту глас...
M
MIL
Гостин
Вечерва овде, без тебе тешко ти е знам исто како и мене...АЈ олади па ние се сакаме една ноќ ја издржавме :back: