Ваша поезија!

Извинете , јас пишувам на српски... :smir:

Kako da zaboravim
Te tvoje oči, i kako da mislim
Kada živim u samoći
I samo pogled sa tvoje slike skrenem,
Kada plačem, i kad tugu krijem
Kada molim, i kad mi srce bije.
Kada se skrivam u mračne kute sobe,
I kada molim da prestanu ove tegobe,
A ti kada vidiš, neka ti sve jasno bude
Vidiš li da ljubav ipak mjenja ljude​
 
Dodirni me...
poput vjetra me dotakni
nježno mi šapući tajne
poput onih o livadi rosnoj
još iz vremena ljubavi bajne

Dotakni me...
samo vrhovima prstiju nježno
i poljubac mi spusti na čelo
pogledom mi samo kaži
da bi me još srce htjelo

Pogledaj me...
i tiho, najtiše mi opet kaži
riječi za koje sam živjela
samo nježan i tih mi budi
da se ne bi iz sna budila

Zagrli me...
onako jako kako ti to znaš
da sve je dobro opet me slaži
da snovi su sada prošlost naša
da ono od jučer više ne važi

....i probudi me
 
Јас мразам вакви денови
кога дождот ме потсетува на твојата реа.
Мразам вакви денови,
зашто во ваков, замина кај неа...

Мразам грмотевици
и облаци со тежина,
се гушам во испарувањето
што треба да донесе свежина...

Мразам да се допирам
каде твоите лажни раце биле,
те мразам, ти си осите
што гнездо во срцево свиле.
 
Мртва страст

Без работа,
никаква фантазија не се пробудува во мене,
не мечтаам...Дали со тоа престанува мојата респирација?
Кутриот мој живот.
Додека го ловев ветрот,
а тој лукаво ми бегаше од раце,
моите мисли се разминуваа на непознат пат,
празен пат, омразен пат,
сив пат, пат без патоказ,
растеше само едно дрвце на страста...
Бев алергична на секој негов проклет плод,
како роб на непозната болест.
Ме тераше да се преселам во туѓа кожа,
да сум дрска,
немилосрдна,
да љубам и лажам,
да си поиграм, да убијам некој
без апсолутно никаква мрсна дамка на мојата совест.
Да манипулирам со нечиј живот,
да сум силна и слаба,
а со зимата, се повлекував во себе.
Не, не се заситував, едноставно дрвото се сушеше,
лисјата не паѓаа, туку гореа,
плодовите немаа облик,
И, back to back....
Пат без пешачки премин,
Неможеш сам на другата страна од патот.
Пуста (не)среќа,
не минува кола за автостоп на мојава уличка,
облачно време, не многу дождливо,
неуспех и мртва страст...
 
И сега ќе напишам песна...


И еве,сега
ќе ја напишам овде, оти имам аудиториум
а може немам ништо.
Веројатно е второто.
Песна за се и секој
за ништо и никој
за завесите и кактусите
и за грозните тинејџерки со лош сленг
За очајните девојки за љубов
за тажните беќари по моми.
Внатрешно уредување.
Непознато.
Како Неруда, можам да си кажам:
Вечерва би можел(а) да ги напишам најтажните стихови.
Но нема ќар од тоа.

Затоа вјасав, во овој дом од реченици
сами по себе столбови
на овој круг што врне, скиснува тавани
А богами и табани.

Што е важно, кога ќе напишеш песна?
Да те скокотне во мигот
и потем да ја заборавиш.

Како првата љубов после втората.
 
SAN

Divan san
sanjala sam ,
san o dvoje ljudi
ljepotom obasjan.
I prepoznala sam u snu
zaljubljeni par
kako skida zvijezde s neba
i pruža njihov sjaj
jedno drugome na dar.
I sanjala sam da sam voljela
svom toplinom duše svoje
umijećem skromnosti
opijenošću morskih valova
i trenutkom za pamćenje.
I sanjala sam
da postoje dvije duše
pretočene u jednu
tamo negdje na žalu
gdje more pjeva
i gdje sve utihne
kad zasvira mandolina.
I sanjala sam
da je mjesec pjevao
pjesmu anđela
a ljubav plovila
morskim pučinama.
I ne znam jesam li sanjala
ili je to java bila
ujutro još snena
čula sam mili glas
-dobro ti jutro,moj anđele,
tiho me budio...
Jesam li to sanjala
ili je to stvarno java bila...
 
ПРИКАЗНА ЗА НЕСКРШЕНИТЕ

Во каменот се обликувани времињата
со душите на нескршените,
и секој камен приказна е проста
за победите – недопишаните...

Со заби на сура волчица
мракот снагата им ја кинел
во занданите...
а тие светлини станувале...

Исти ко нив коските им ги собрале
да ги премостат времињата
и себе си во нив да се втемелат...

Во ист иконостаст еден сон сите ги собрал
- вино и нафора за света причесна...
 
Searching...
​
I’m searching for someone
Who wants me in their life
I’m searching for the one
Who will stay right by my side
I’m searching for the one
Who will make it all okay
Is it you that I am searching for today?

I’m searching for the one
Who will always hold me tight
I’m searching for the one
Who will love me day and night
I’m searching for the one
Who will care for me on the way
Is it you that I am searching for today?

I’m searching for the one
Who will take hold of my hand
I am searching for the one
Who will save my heart again
I am searching for the one
Who will turn to me and say
“Is it you that I am searching for today?”
 
Се` е на коцка,
а не сакав да биде.
Идилата ќе се срони како лесна зграда.
Дали?

Животот на коцка,
а кршлив е сега...
Дали?

И љубовта на коцка,
и среќата и иднината,
се` на коцка...
И многу солзи.
 
Имав срце сеа неам
сеа само си пеам
и џоа на ветар се веам
сто мисли натаму наваму сеам
куј знае шо ми стана
настапив на банана
бананата се лизна
со неа и Мил клизна
арно шо не шизна :vozbud:
Че биде си викам
само да не икам
да не ме мисле секоа
само некоа
а таа некоа не е секоа
таа е едно срци
исто како прци
:back::baeh::helou::kesa::vozbud: МИЛ ПИЛ (ме бивало)
 
Врнежи

Во очите имаш бура
а јас не носам шамичиња.
Во чизми љубовни
ја марширам својата судбина.

Врне од немајкаде
ама така е и подобро
Од виножита ме здоболеа нозете
и ставам очила против блескање.

Дожд, како повикан на колена
врне за да не би ме запалила
Оваа религија љубовна.

Стреата е само пауза
од бакнежи што оставаат траги и заокружени насмевки
но, нам ни треба танц, среде оваа олуја
за страста да одржи ритам до бескрајот.

Плачеме, оти љубиме силно...
 
Сакај ме

Сакај ме, зашто и јас те сакам тебе
И зашто твојата среќа ја ставам пред себе
Сакај ме, зашто ме радува ако тоа го знам
И ме исполнува целосно и кога сум сам.

И јас те сакам, зашто си секогаш своја
И зашто ме освојува и најмалата насмевка твоја
Те сакам зашто си како ангел од небо пратен
И ме чуваш за себе, како твој пехар златен.

Но сепак ти сакај ме, за она што за тебе би сторил
За сите оние љубовни трикови, романтични фори
Сакај ме, зашто за тебе и ѕвезди би симнал
Само ти намигни, дај ми потврден сигнал.

А јас те сакам заради твојот допир полн страст
Кој ме покорува со тие усни од кои грицкам со сласт
И те сакам зашто знаеш поглед таен да ми пратиш
И во твојата мрежа љубовна, без отпор да ме фатиш.

Па затоа, ајде да се сакаме, безусловно, од душа
И двајцата да бидеме една личност, која срцето го слуша
А мене срцето ми кажува дека за твоето нон-стоп бие
И дека заедно со твоето сака во вечноста да се скрие.
 
Надеж

Велат дека таа секогаш последна умира
И дека сите наши желби низ времето ги сумира
Дека во најмрачните моменти таа не' крепи
Прави да слушаме кога сме глуви, да гледаме кога сме слепи.

Во моменти на слабост, таа е извор на последна сила
Во вечната потрага по нашата животна идила
Во моменти на осаменост, наш пријател до крајот
Во тагата насмевка, на крајот од тунелот сјајот.

Но понекогаш со секоја солза и таа згаснува
И како што минува време во нашето срце спласнува
Не' остава сами, голи, додека во заборавот тонеме
Се' додека и последниот глас нејзин, во него не онеме.

Тогаш е лесно да се предадеме, раце да кренеме
И како ненаводенето цвеќе, полека да овенеме
Од нас во другите само убав спомен ќе остане
А за нас веќе сонце никогаш нема да осамне.

Но додека е во нас, додека надеж има
Можеме да ја претвориме во лето и најстудената зима
Лошото да го замениме за добро, а лицата со насмевка да ни сјаат
И да се избориме за таквите моменти, ВЕЧНО да траат.
 
ЗАРАСНАТИ ПАТИШТА

Влегов во сите тунели на твојот страв
и од очи на крт ти направив фенер
за да ме препознаеш и тогаш
кога не ќе личам воопшто на човекот
што ти плетеше топли несоници
од преѓата на својот искинат сон…

Можеби сеуште одмораш на перница од облак
што го фатив со мрежа од обична насмевка
во бескрајната стреа на твојата осаменост
но јас веќе ги фрлив од себе
очите на едноставноста
среде густ метеж од автомобили,
кога сите ме гледаа низ очила
конструирани да ја разголат душата сосем…

И што сега да направам
кога патиштата по кои заминав од тебе
си ги зараснала со тревите на омразата
а јас, самоуверен. одбив да ги нацртам на мапата
безгрижно верувајќи дека се само мои...
 
НОЌ

Темна, празна ноќ,
истрошена и доцна летна,
ослабена од жештина и неподносливост,
бесшумно се протега надвор од мојот ограничен свет.

А јас сама.
Сама како и оваа ноќ што ја извршува својата должност
да го исполнува просторот со црнила и безброј грижи.
Како безумна кинам цветови,
ги гледам нивните солзи
кои протекуваат од кревките стебла.

Барам друштво и сочувство,
во оваа тивка, осамена ноќ.

Плачат цветовите, плачам и јас.
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom