Ваша поезија!

ПРЕКРШЕНА МИСЛА

Јас не помнам,веќе,
кога ја прекршив мислата за тебе
со препечен стап
од смешна урамнотеженост
на стивнатиот пој
на птиците на чувствата
и заспаната жед за крв
на скриените волци на гордоста,
но ја прекршив,
баш така,
како змија што се прекршува
- притаена осојница во камарката на умот
што сака срцето да го затруе...

Ја прекршив на распаќето
на ноќта и денот
кога мракот и светлината
се препознаваа еден во друг
а жуборот на крвта
се одбои од бојата на соковите
на прецветаните илузии
дека небото може да се допре
со обично поткревање на прсти
а зенјата е привремено свратилиште
на плашливите смртници
што се плашат да летаат...

Ја прекршив,
а сеуште стравот ми рие
дека ќе се исправи
и ќе ме касне...
 
Спроти новите дни

Проѕевнати уморни деца стојат на работ,
Светкаат со свирепи насмевки,
Бездомни екрански очи угоре гледаат,
Под заматено небо со портокалова месечина.

Наредени храмови по речниот брег,
Високи, горди кутии од врева,
Сенки од дамнешни јунаци над нас,
Под нас свежо нареден бекатон.

Колку тажен ќе биде епитафот
На ова заспано време
Кое го отсонувавме далеку одовде
На Запад, на Исток, на Месечината

Било каде само не овде.
​
 
  • Ми се допаѓа
Reactions: ada
Сиот јад
Замаглен
Закоравен
Од него
Од ноќта
Со срце
Со злато
Нема болка
Има суштина
Концепт згазен

Болен стомак
Грч во очи
Животиснка неправда
А гневот ме кочи

Дали да те убијам
Дали да те силувам
Што и да направам
Темнината не заминува...

ај лав боки-13-ка енд ол мај лавли френдс
 
You just can't be a vampire
'cuz, you hate blood.
Well, my blood,
also my soul
My nothing,
My everything
My thoughts
My eyes
My lies
My me
My I
You despise everything
connected with my brain
But there is one thing you can not stand

...it's inside my rain.
 
Со геометриска прогресија
паѓам во депресија,
поебанции ми се десија
од факсов репресија...

Тужна глава боли,
за апче човек заколи,
шо и да пишувам сега,
утре ќе сакам да го нема.

Ама мора да истресам зелена,
сакам да носам пелена,
сакам да не сум со тебе разделена
и да бидеме најзакон у цела вселена.

Иначе ќе учам како лудача,
ќе седам ако треба и јајца ќе квачам,
морам за просек да се помачам
ако не сум новинар ќе плачам.

Секоја сличност меѓу нумерава и дрогата,
нема врска пошто не сум богата.
Нема паре за хероина,
затоа ми остануваат бомбончиња на витрина. :pipi:
 
Плваче
Јас бев мало плваче
а сега си и ти,
глешка иста плавиме
па велиме тли.
Три бе деца викаше,
учителката додека икаше,
а пли сето тоа таа,
под миничот не сликаше.
А ние сите камен столени
со очиња ококолени
кон миничот на улителката
да и ја видиме зелката.
Облавчиња залуменети
и чела наводенети,
јазичиња изплазени
од зелката залазени.
Јас бев мало плваче
а сега си и ти,
глешка иста плавиме
па велиме тли.
Налавоучение
Учителката се тлудеше,
ама кај нас стласт будеше
па така тли си остана тли
кога ти ќе станеш плваче налечи го три.
Да те видам!
 
Скриен поглед

Го видов твојот поглед денес,
како празно чекореше низ студот.
Топлиот здив што бавно го испушташе
го уби студот што беше околу тебе.

Приметив дека не ме забележа,
жалам, ни јас тебе претходно.
Брзаше да излезеш надвор,
да не го видиш мојот израз веројатно.

Твоите очи кои брзаа со немирен призор,
погледнав како дишеа во толпата луѓе.
Беа искрени и живи,
но пред мене гледаа мртво и празно.

[FONT=&quot][/FONT]Стдот стануваше неподнослив.
мрзнеше се што во моето тело остана.
Како брич остар, сечеше низ моите мисли,
немилосрдно бричејќи ги сеќавањата од тебе...

Меѓу тие луѓе коишто не ми значат,
се погледнав себе си болно.
Времето минуваше низ празната белина,
стануваме поладни отколку што ни се чини
..... ништо не е повеќе исто ..[FONT=&quot]....[/FONT]
[FONT=&quot][/FONT]
Сум се запрашала за прошка, но не ја барам
Можам само да ти благодарам
што ми застана на патот....
​

[FONT=&quot][/FONT]
 
Збор, Песна

Песна, пишувам песна без мотив, без повод,
безброј идеи се плеткаат во глава
но немаат цел.

Песна, ха, лесно е да се изговори
како збор кој те пецка,
како реченица која живее во тебе.

Збор по збор, не значат ништо.
Искажани од пијана уста,
искажани во афект или обично,
само пусти зборови.

Но каде е значењето, што стана со верувањето
во искажаниот збор,
во неговата искреност и вистинитост.

И кога ќе те нема,
останува зборот по кој те паметат.

Зборови, стихови, строфи...
ти ја реметат реалноста создавајќи
некоја нова реалност
од која безмилосно сакаш да избегаш.

Се криеш во нив, нуркајќи како ној во песок,
се криеш од нив, како бегалец...
залудно, зборот е едно големо ништо.
 
I just call you to ask how you are
it's been many days since I knew from you
it wasn't easy, no, and you tell it to me
that I spend my nights without being able to sleep

And I think about you, and I think, every time I think about you.
And I miss you, and I miss you,
if you knew how much I miss you.

On my part, I'm convinced,
i am thousand times better when you are with me
I am not worth anything if you aren't here,
it seems to be absurd, it is even hard for me to breathe

And I think about you, and I think, every time I think about you.
and I miss you, and I miss you, as it was the first time,
and with my life that is changing
like if everything was losing the value
and I suddenly find myself aside of the world
 
Момент


И кога е доцна
и комарците играат на подиумот
(мојот монитор)
јас барам начин да замислам што е подобро.

Да ја лажам перницата дека сонувам.

Или да го лажам сонот дека му верувам.

Нема врска
само си играм со зборови
во нешто по полноќ
со збрчкани мисли од прередување.
Едно е сигурно
Не сум уморна од битисување.

Мокри патики
и пиво на поминување
А и моите прсти во неговата коса.
Нашите реченици
од Кале до крајот на небото.
Ах, па имаме интуиција
се гледаме восхитено и со сјај
и кога молчиме е гласно.


Ама дај... Ова е уште една слика.
Убаво стоиме и надвор од рамката.
 
Ограничен свет

Внатре во мојата метагалаксија
недостасува нешто.
Се стремам да излезам надвор од неа,
да го пронајдам она што таа го нема.
Јас за прв пат да го откријам космичкиот простор
после таа неистражена граница.

Тесноста дава изглед на цевка со минимален напречен пресек
во кој е заробен мојот видик.
Се заситив од вкусот на моето месо.
Досадна ми е мојата жртва
која секој петок традиционално ја изнесувам на клада.
Позади мора да постои ширина на спокој.

Како да стигнам до неа?
 
Голем пронаоѓач ​
http://rottensoul.blog.com.mk/node/203706/edit


Го пронајдов сјајот на бисерот
од најскиената школка во светот.
Ја пронајдов мерката за злото, цената на проштевањето.
Го наслушнав тајниот говорн на јоргованите.
Ги маѓепсав ѕвездите, го замрзнав зракот на сонцето.
Зарив остар нож во карпа и таа прокрвари.
Бев сведок на бакнеж меѓу облаците...

Но сеуште неможам да пронајдам спокој длабоко во себе.​
 
Потоа...
Тогаш ти ме бакна, баш онака како што замислував
Тогаш видов дека сум бил во право
Без оглед дали сонував или беше реално
Толку многу песни пеевме
Па потоа виде што се случи
Потоа, вкрстувањето на погледите
Па јас веќе нема да гледам
Па потоа...

Тогаш, јас ќе се борам да одам
Значи ќе се грижам и ќе бидам перница
Без оглед дали ќе сонувам на неа или ќе биде реалност
Толку многу песни пеевме
Потоа виде што се случи
Потоа, вкрстувањето на погледите
Па потоа...

Потоа види што се случи
Потоа, вкрстувањето на погледите
Па потоа...
Па потоа...
 
Неудобност

Каменче во летни чевли,
на боса нога - неудобност строга.
Исто како и ти во моите мисли.
Неможев а да не спомнам,
сепак ти го начкртав ко прваче на букварче.
Нека остане ефтин монолог,
ти само испочитувај го,
мразам мрсни заплети
за едно толку искрено спакувано чувство.
И, завршувам ко по навика со неколку точки за крај,
реченични знаци драги, интерпункција или...
......Шшт, моја недореченост.
 
Дубара


Не сакам да е ова ќош од десна страна

Понекогаш не сакам ни да се викам Ана.

Но тоа е што е.

Патетика на сите страни.

Животот пред Фејсбук не е лесен.

Песнава е екстремно непотребна.

А ти тоа го знаеш

И читаш.

Читаш пак.

Пак.

Хахахахахах!
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom