Околу откажување од наследството, работата мора да ја гледаш низ историска призма и приликите во минатото. Тоа што женските деца не наследувале има повеке причини.
Една од причините е тоа што во минатото немало пензиски систем, луѓето се занимавале со земјоделство, сточарство, занаетчиство, трговија... но немало како денес да се плаќаат придонеси па на стари години да имаш пензија. Затоа имотот кој го стекнале во животот го давале на синовите кои се грижеле за нив... еден вид на прќутен договор за доживотна издршка.
Друга причина била тоа што се живеело во заедница. Женските деца се мажеле не некои 16-17 години и си оделе во куќата на сопругот. Синовите останувале во заедницата со родителите и тука работеле и стекнувале па кога родителите ке остарат имаме ситуација да голем дел од имотот е стекнат или е заслуга на синот кој цел живот работел во таа заедница, па невозможно е да одделиш што е на таткото а што на синот...
Трета причина било тоа што женските деца сепак не се оставале без имот од родителите, тие добивале имот под назив ,,мираз,, кој го добивале кога се мажеле. Големината на миразот зависела од тоа колку е моќна фамилијата на девојката, ако се сиромашни сиромашен е и миразот а ако се богати голем е миразот.
Четврта причина е тоа што девојчињата не добивале наследство од родителите но наследувале преку сопругот чии што сестри исто така не добивале наследство и така верижно.... а со оглед на тоа да браковите се склучувале најчесто меѓу семејства кои се од иста социјална класа, на крајот од денот наследството доаѓало на исто....
Денес работите се изменети, има ситуации во кои женските оправдано се откажуваат од наследство но има и ситуации кога се откажуваат од наследство по инерција од минатото а без причини кои што би биле релевантни денес. Секој случај треба да се гледа посебно, некогаш треба да наследат сите деца, некогаш едно без разлика машко или женско....
