Македонците, како и сите други што се одзвиваат на името на некој друг етнос, се луѓе. Секакви, со најразлични мани и доблести. Она што не одликува денес, не било толку забележително вчера, а какви ќе бидеме утре никој не знае. Секој се однесува онака како што ќе му наметнат околностите. Сиот простаклук, толку очигледен денес, сета малограѓанштина, и истовремено и малодушност и мегаломанија се рефлексија на општествениве појави и процеси кои се одвиваат кај нас извесен период. Се надевам дека ќе ги прележиме, како детска болест. Не сум склон кон воопштувања, а темава како да наметнува некаква дефиниција за нашиов народ, што е непотребно поедноставување. Што и да мисли еден народ за себеси и за другите народи, слични идеи има и кај другите. Секој е најдобар, најдуховит, најубав и најсилен. Секој народ си има истакнати поединци кои совршено и неуморно ја отсликуваат состојбата и мизеријата во која што моментално се наоѓа. Значи, не сме нешто полоши и подобри од другите, дури и кога најупорно сакаме да се убедуваме во тоа.