deka koga togas ako se zainteresiras i dobies nekakvi poznavanja za taa religija bi mozelo da smetas deka taa religija ne e laga?
Се работи за религија.
Ставот кон неа го имам вкоренето зацртано, и не е можно да се моделира со секое читање и осознавање на нови информации.
Имам идентичен став кон сите тие срања.
Не ми одговори дали имаш прочитано некои од списите кој ја обработуваат темава, пр: Махабхарата и Рамајана, Гилгамеш, Стариот Завет, Античките легенди од Медитеранот (ткн. грчки митови) и да не набројувам други, многу има.
Кои од овие ти се познати за да можеш да направиш споредба помеѓу нив?
За прашањето. Јасно дека можеш да ги измислиш ама треба цел живот да го поминеш во измислување пошто се претрупани со факти а освен тоа е необјасниво како еден ист настан или настани на скоро идентичен начин се наоѓа во преданија на неколку различни континенти?
Не е само проблемот во измислување (иако некои факти како што ти напиша Кварк дури во поново време се (ре)откриени туку и во распространување на истите на целата земја. Имаш ли објаснување како е тоа можно?
Потопот (само еден пример) го наоѓаш од Инките на Перу до Азија и Африка во безбројни преданија.
Сите ли се само плод на фантазија?
Нормално дека имам познавање бе другар.
Тие работи ми се читани уште од одамна, пошто митологиите ми се област на интерес веќе подолг период.
Е, сега од Стариот Завет познавање немам, тоа морам да го навестам уште однапред.
Најпрво.
Кога сме кај Махабхарата, зборуваме за индиската митологија.
За Рамајана прв пат слушам, очигледно мислеше за Ригведа, пошто тоа е прологот, зачетничкиот споменик на индиската митологија и книжневност, а во продолжение следува Махабхарата.
Ригведа - Ригведата ги прикажува митологијата и култот на ариевските племиња кои се населиле во Индија, еден или два милениума пред нашата ера, не можам да прецизирам, пошто оноа шо ми е читано, веќе ми е до некаде и избледено.
Е, сега, Божествениот пантеон на Аријците, има приближно идентична престава исто како и во старогрчката митологија.
Врховно божество кај Аријците преставува Дјаус, бог на небото и небесната светлина, а кај Грците тоа е Зевс, а освен тоа и имињата се со заедничко потекло.
Djaus pitar (Дјаус-татко)
Zeus pater (Зевс-татко)
Махабхарата - Исто така тука се работи за еден од најголемите епови на Индија, и е огромен книжевен зборник кој бил создаван со векови, а како темелно предание на овој еп е поемата за големата битка на Курушета(мислам дека овака беше)
Овој еп е карактеристичен по тоа што биле вметнати голем број на настани и ликови се додека не го достигнал оној стадиум да биде класифициран како една цела книжевност.
Гилгамеш - Гилгамеш е вавилонски еп, најстариот од западна литература.
Тука како тематика е опфатен обидот(сепак неуспешен) на главниот херој Гилгамеш да се избори за својата бесмртност.
За Старогрчите митови моментално ме мрзи да пишувам, иако се прилично интересни, ако те интересира нешто би можел да напишам некои основни познавања и информации кои ги имам стекнато.
Инаку, веќе наведе дека е потребен енормен временски период за да бидат измислени.
Другар, а си се информирал ти дека митологиите, еповите, делата, се создавани со векови и милениуми?
Не се пишувани на три пати.
При целиот тој книжевен еволуционизам имаме процедура на модифицирање на митовите, вметнување на нови ликови и настани, отстранување на стари.
Значи, низ сите тие години се појавува една варијација на идеи и креативност, кои биле сублимирани во книжевни дела кои оставиле огромен удел во светската книжевна историја, а пред се огромно традиционално значење за народите од кои потекнуваат.
Кога сме кај споредбите, имам забележано дека се работи за еден сличен концепт кај сите митологии.
Пиедесталот на Божества кај секоја цивилизација поединечно има огромни сличности, шо го потврдува фактот дека се потекнува од една идеја која биле преточена низ народите па секој поединечно, користејќи ја инвентивноста и идеите на својот народ ги продолжувал, придавајќу им до одредена мера оригиналност и нови елементи.
А, како шо напоменав тоа е резултат на векови и на милениуми, а не на една недела.
Шо значи, и повеќе од доволен временски период, за да се измислат, и тотално да се зацврстат.
И неможе да е необјаснива нивната распространетост насекаде.
Тука доаѓа до израз една асимилација на култури и верувања.
Зарем го исклучуваш верувањето дека народите се населувале, и ја наметнувале, или поблаго кажано ја пренесувале својата култура на други локации.
