Прашања до атеистите

  • Креатор на темата Креатор на темата Дмт
  • Време на започнување Време на започнување
Статус
Затворена за нови мислења.
kakom toa uporno tvrdite deka ne veruvata koga ste najgolemi veruvachi na ona vo shto vie veruvate:coffee:
Доста го тупиш бе неписмен. Научи се да пишуваш, артикулирај се, прочитај нешто и после дрндлај...

Три чисти немаш од ништо, и после некој треба да те трпи...
 
kakom toa uporno tvrdite deka ne veruvata koga ste najgolemi veruvachi na ona vo shto vie veruvate:coffee:

Ти не веруваш дека не веруваш, што значи дека си дел од квотата предвидена за адските котли...

Прашање за атеистите - дали јадат хамбургери или чизбургери !?
 
Ти не веруваш дека не веруваш, што значи дека си дел од квотата предвидена за адските котли...

Прашање за атеистите - дали јадат хамбургери или чизбургери !?
Не јадат ни едно ни друго, ама веруваат дека не веруваат дека амбургер е бољи. :ROFLMAO:
 
Не јадат ни едно ни друго, ама веруваат дека не веруваат дека амбургер е бољи. :ROFLMAO:

Јас не верувам дека веруваат дека не веруваат дека амбургер е поарен...еднаш видов атеист шо јадеше шарска ама и тоа не верувам дека не верувам дека го видов...
 
Vera e nesto kao poise od nadez kao ke bide ali nema fakticitet kao gladna kokoska so sanja proso znaci i najracionalen i logicen razum pak se nadea a toa e vid religioznost bidejki u sporedba so faktite e cista fikcija.
Рационалноста и логиката блаѓе везе нема со фактите, ако мислеше да ги поврзеш овие две работи :)
 
Пошо не најдов тема “Прашања до теистите“, ќе побарам одговор овде.

Дали сметате дека теистите веруваат во бог затоа што на тој начин си ја креваат почитта кон себе (како “чеда божји“ со “души бесмртни“), чие отсуство во спротивно до толку ќе го снижи нивното мислење за самите себе си, што би им било тешко да живеат како “случаен, бесцелен производ на еволуцијата“?
 
Пошо не најдов тема “Прашања до теистите“, ќе побарам одговор овде.

Дали сметате дека теистите веруваат во бог затоа што на тој начин си ја креваат почитта кон себе (како “чеда божји“ со “души бесмртни“), чие отсуство во спротивно до толку ќе го снижи нивното мислење за самите себе си, што би им било тешко да живеат како “случаен, бесцелен производ на еволуцијата“?

Веруваат во бог и останатите срања, заради фактот што не можат да се помират со смртта и фактот дека еден ден ќе ги нема.
 
Пошо не најдов тема “Прашања до теистите“, ќе побарам одговор овде.

Дали сметате дека теистите веруваат во бог затоа што на тој начин си ја креваат почитта кон себе (како “чеда божји“ со “души бесмртни“), чие отсуство во спротивно до толку ќе го снижи нивното мислење за самите себе си, што би им било тешко да живеат како “случаен, бесцелен производ на еволуцијата“?

Секако дека постојат верници кои со тоа што нивната „улога“ се споменува до зборот „Бог“ или „божји“ или „бесмртен“ добиваат одреден нерационален оптимизам и убедување дека се поблиску до Бог и дека на некој начин се поврзани со него. Не е воопшто случајно што свештените лица ги сковале фразите кои ги спомена векови наназад... едноставно пали.
Но искрено не верувам дека тоа е основната (или една од најосновните) причина за нивната верба. Религијата во суштина нема намера да го охрабрува и потикнува егото и интелектот на човекот, туку повеќе го држи во заложништво и страв дека тој се наоѓа во подредена положба на нешто возвишено и дека доколку живее по одредени правила ќе го добие „вечниот живот“.
 
Веруваат во бог и останатите срања, заради фактот што не можат да се помират со смртта и фактот дека еден ден ќе ги нема.
Хм, ако се земат предвид неколкуте теистички учења кои кажуваат дека дека со смртта настапува сон, до некакво враќање на бог, па и оние кои кои многу не се надеваат на враќање... се повеќе сум на идеја дека не се работи толку за стравот од смртта и исчезнувањето, колку потребата себе си да се препише некаква божествена природа (преку душата која ја дал бог) и единствено на тој начин да се осети каква-таква вредност на сопствениот живот. Значи, недостаток на вродена воља и нагони за живот.
 
Хм, ако се земат предвид неколкуте теистички учења кои кажуваат дека дека со смртта настапува сон, до некакво враќање на бог, па и оние кои кои многу не се надеваат на враќање... се повеќе сум на идеја дека не се работи толку за стравот од смртта и исчезнувањето, колку потребата себе си да се препише некаква божествена природа (преку душата која ја дал бог) и единствено на тој начин да се осети каква-таква вредност на сопствениот живот. Значи, недостаток на вродена воља и нагони за живот.

Не е недостаток на вродена воља и нагон за живот... оваа формулација една со друга не оди... иначе да сепак е страв од смртта, а токму тој страв и незнаење што понатаму (после смртта) е клучен за оформување на претстава и што после неа, што е во суштина иста појава кај сите религии, но со различно поимање околу тоа што понатаму...

Првобитните луѓе не ни имале претстава за смртта, па поради тоа и мртвите најчесто ги чувале блиску до нив, зарадитоа што со моментот кога станале свесни дека некој нивен близок повеќе не е „психички“ со нив, тука, сметале дека тоа е само недостаток на „духот“. Па кога почнал да им смрди трупот, е тек тогаш почнале да думаат дека „можеби е запоседнат од зли духови“, а дека „душата на покојниот“ е во суштина тука, со нив. И така натаму, се додека не дошле до моментот кога требало да го закопуваат мртвите, бидејќи кутрите, почнале да се заразуваат од лешот. Како и да е, да не должам многу, стравот настанал токму во тие моменти, како последица на фактот дека не знаеле што да прават со мртвиот и со „неговата душа“, па следствено на тоа и настанале изразите, а со тоа и верувањата за животот после смртта. Истите тие верувања, на почетокот биле тотемизирани, за да постанат во табуа што ќе важат за сите во племето.... Ете тоа е причата...
 
Хм, ако се земат предвид неколкуте теистички учења кои кажуваат дека дека со смртта настапува сон, до некакво враќање на бог, па и оние кои кои многу не се надеваат на враќање... се повеќе сум на идеја дека не се работи толку за стравот од смртта и исчезнувањето, колку потребата себе си да се препише некаква божествена природа (преку душата која ја дал бог) и единствено на тој начин да се осети каква-таква вредност на сопствениот живот. Значи, недостаток на вродена воља и нагони за живот.
Така, религијата не е ништо повеќе од ментална потпора за тие што не сакаат да ја прифатат реалноста... Обично залажување, некаква лажна надеж дека некој нас не чува и се ќе биде подобро по смртта.
 
Ako барате цел во постоењето на религиите барајте во нејзините корени.
 
a so sto imaat veze?
Фактот се "гледа" така да фактите имаат врска со перцепцијата.
Неможеш логика да употребиш.
Еве на пример фактот што имаш "добра душа" да речеме.
Kaква логика и рационалност тука би употербил?
 
Vo sekoj slucaj verata nema vrska so faktite posto se raboti za nadez deka nesto ke bide .
 
Статус
Затворена за нови мислења.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom