Епа вака беше:
Беше рано утро на 357 год п.н.е. кога Филип стана уште со гласот на првиот петел во големата Пела.Чувствуваше трема, а крвта му вриеше во цврстото македонско тело. Тој знаеше дека ова ќе помине. Не му беше прв пат. Веќе 4 пати застана на лудиот камен и знаеше дека ова што денес треба да се случи нема да биде последното. И имаше право. Во својот краток живот како од шала влезе во вкупно 7 брака. Живееше боемски и не поднесуваше сметки поради тоа. Причините треба да ни бидат повеќе од јасни. Бракот беше клуч за мирот во тиe бурни времиња кога Грчките полиси живееа во хронична параноја од воздигнувањето на `варварската` Македонската држава. Филип не беше исклучок. Токму ова утро тој ќе влезе во брак пред светоста на целиот Пантеон со епирската принцеза Олимпија, ќерка на Неоптоломиј I, славниот Епирски крал. Но, раката на својата ќерка не ја даде тој на славниот Македонски крал бидејќи беше починат уште од 360 год. п.н.е. Олимпија, која тој љубеше да ја нарекува Поликсена уште од нејзиното раѓање, остана во милост и немилост на Арибас, неговиот роден брат кој за сметка на својат лична слава беше спремен да направи се, па дури и да го жртвуа сопственото семејство. Се венча со својата внука Троас (помалата сестра на Олимпија), а со цел да му влезе на Филипа под кожа ја понуди невиноста на Олимпија. Договотор беше склучен, а Епирското кралство и Молосјанците станаа сојузници на Македонското кралство во борбата со Грчките полиси.
Олимпија од свој страна воопшто не покажа револт и го прифати бракот како обврска кон нејзиниот починат татко и кон целото Епирско кралство. Беше жртва на интересите на нејзиниот чичко. Секако дека тремата беше неизмерна кај неа. Тоа беше нејзиниот прв брак и сакаше се да биде совршено и покрај прифатената судбина на договорениот брак. Знаеше дека брзо ќе се навикне на Филипа, на неговиот бурен карактер, на неговото пијанење, боемството и сексот со многу жени. Сакаше само да биде невина пред Зевс и како таква да му се предаде на Филипа. Тоа утро таа го дочека будна. Не можеше да спие неколку вечери по ред. Во кралскиот двор веќе се подготвуваа свечностите по повод доаѓањето на кралот на Македонците. Дворјаните беа растрчани на сите страни. Некои се грижеа за дворот да биде чист, а некои брзаа да ги подготват сите кралки јадења за да го удостојат кралот на најдобар можен начин. Стравопочита беше очигледна и сеприсутна во секој агол на дворот.
Веќе во доцните предпладневни часови дојде дојава дека кралот само што не пристигнал. Олимпија почувствува возбуда од која мислеше дека во секој момент ќе се онесвести. И во тие моменти, на прекрасен коњ дојава Филип. Заедно со себе носеше дарови со кои сакаше да ги удоволи материјалистичките апетити на Арибас и младиот Александар I, братот на Олимпија. Алексанар воопшто не се разликуваше од неговиот чичко. По секоја цена се обидуваше а му се доближи на Филипа на таков начин што некој би помислил дека повеќе се работи за чиста хомосексуална љубов отколку на обично умилкување. Во секој случај упорноста му вроди со плод. Набргу Филип го тргна Арибас од Епирскиот трон и го назначи Александар за нов крал. Подоцна, откако во 337 год. п.н.е. Филип реши повторно да се жени, очајната и емотивно совладана Олимпија го преколна брата си да му објави војна на Филипа. За да ги избегне новонастанатите интриги и познавајќи го слабиот карактер и кукавичлук на Алксандар, Филип ја понуди раката на својата ќерка Олимпија, единствента сестра на Алекандар III а воедно и внука на Алеканар I, но на венaчвката во октомври 336 год. п.н.е., кaко што ни е веќе познато, беше убиен.
Да се вратам малку назад. Филип и се обрати на Олимпија со епските стихови:
Качи се моме на коња дојди со мене
Двајцата да се земиме, не можам без тебе
итн итн.
--- надополнето: 27 септември 2012 во 23:22 ---
Ме натера длабоко да навлезам во моите сеќавања за овој настан за потоа да прочитам дека се работи за свадбата во Суза кога, замисли, Филип бил долго пред тоа мртов.
