Крусер
Тотем Пума
- Член од
- 4 јули 2008
- Мислења
- 3.556
- Поени од реакции
- 1.613
Според ова, дали е логично да се заклучи дека, бидејќи никој не сака да биде од ебената страна, правилно е да се изневерува?Само заљубениот човек нема да те разбере,сите останати ќе се согласат со тебе.
Овие години ме научиле дека само заљубен човек не вара.Кога ќе помине време и кога емоциите ќе се сведат на навика,сите стануваат потенцијални преваранти.Е сега некој ќе го признае тоа,некој ќе потиснува се во себе и на крајот некаде после 45та година ќе дознае дека жена му/маж и спиел со друга.
Колку побрзо ги отвориш картите,толку полесен е животот.
Конкретно:оној што варал секогаш ќе вара,оној што живеел по норми и правила секогаш ќе биде од ебената страна.
Но, ако е правилно да се изневерува, тогаш тоа не е лошо, нели? Мислам, ако тоа е начинот на живот, зошто тогаш се наметнува лажен морал дека правилно е да не се изневерува?
Се доаѓа до тоа дека е правилно да се кршат оние стандардни норми на неизневерување... Па зошто тогаш упорно истите се форсираат, кога логиката вели дека се погрешни?
Испаѓа дека е правилно секој со секого секогаш и секаде да прави сè, без ограничувања.
Или можеби основната претпоставка е погрешна? Можеби некој *сака* да биде од ебената страна?
Или можеби основната претпоставка е погрешна? Можеби оној кој живеел по правила и норми *не секогаш* ќе биде од ебената страна?
Или можеби основната претпоставка е погрешна? Можеби оној што изневерил еднаш, *не секогаш* ќе изневерува?