O
Omer el Faruk
Гостин
Значи да сублимираме во две реченици од постов твој Омар Ел Фарук нашата волја е всушност Божја и ние само судбински чекориме во неговата креација.
Значи оној некни што се расцвета како пуканка во Мосул и уби 30 лица од кој повеќете жени и деца и тоа во негово име не е слободна волја на лудакот туку е Божјо дело ,ако е така јас воопшто не сум импесиониран од него.
За жал не си ме разбрал како што треба Johnny Stulic , дали намерно или ненамерно, ти си знаеш.

Станува збор за апсолутна и релативна слобода, каде секако ја вметнувам и слободната волја. Станува збор за она што е во нашите раце и можноста да го сработиме,и за она што излегува од рамките на нашите сакања, настојувања и можности.
Имено, Бог во Кур'анот вели:
„А Господарот твој создава што сака и што одбира. Не е нивно да одбираат” (Касас, 68).
Никој нема избор во однос на прашањето за создавањето, затоа што само Аллах џ.ш. е тој што создава што сака и бира што посакува. Господ џ.ш. нема да те повика на одговорност заради твојата висина, ниту ќе те казнува заради тоа што не си го сопрел сонцето во својата орбита. Но подрачјето на прашањето е прашање на наредбата. Ти на тој план си слободен и тоа се границите за кои зборуваме. Ти си слободен да ги скротиш своите страсти, да го скротиш својот гнев, да се спротивставиш на себе, да ги отфрлиш злите намери, а да ги продолжиш своите доблести. Ти можеш да бидеш дарежлив по себе и со имотот. Можеш да ја кажуваш вистината или да лажеш. Можеш да ја воздржиш раката од забранетото. Можеш да го воздржиш погледот од туѓата срамота. Можеш да го воздржиш својот јазик од напаѓање, оговарање и сплеткарење. На овој план ние сме слободни, и само за тоа што е во него ќе бидеме прашани и одговорни.
Станува збор за релативна, а не за апсолутна слобода, слобода на човекот на план на обврските. Оваа слобода е вистинита, а неа ја докажува вроденото чувство за неа. Ние чувствуваме одговорност, каење заради грешката, а задоволство и мир кога ќе сториме добро дело. Ние во секој миг бираме и ги споредуваме сопствените можности. Дури и првата задача на нашиот разум е определувањето помеѓу повеќе можности.
Ние сосема јасно го разликуваме движењето на раката која трепери од треска и раката која пишува писмо, па велиме дека првото е одредено, насилно, а второто одбрано, слободно. Да немавме слободна воља, не ќе можевме да правиме разлики.
Па така во оваа насока и погорниот пример кој го посочи зборува за слободната волја на починителот на тоа злосторство. Мислам дека сега се разбравме.
