Види сега, јас како версатилен див селки бег нема да те турам на нивите. Тава е излитена фора, шо ногу човеци од мојта професија ја користат да се кур*ат демек оти немат проблеми со спиејнето. Јас ќе ти презентирам малку поинтересен, и една идеја попрагматичен пристап кон проблемо. Ти си пушил толкуа време, клабер у крв, па си школувано дете, и се ти се е насобрало на куп, и е станало чорба каша у твојта глава и тело.
Јас ќе те носам на трупци бутајне и товарајне у планината. Значи тргнуваме рано сабајле (без разлика дали си бил излезен у некој клуб или не). Некаде 4 саато, за да може да се качеме у Лева Река зад Готен (Дивајдер го знаа пато до Смиљанци, е Лева Река ти е последната раскрсница пред Смиљанци... Там има споменик на пато за паднани илинденци, лево се кршка накај селото, десно ти е една како клисура, и од там се искачуваме горе на Лева Река). И стигаме горе некаде 6-7 саато сабајле, на надморска висина од 1200 метра ( не е ногу високо), вадеме домашен леб, сланина, свински врат, шунка, кромид, љути чушки, и Ракија... Праве се една убава мешана салата од месо, пиинува се ракијата и се почнува со работа. Еден со Хусковарна или Штил кутнува една бука, и ја дробе. Бидејќи терено е непристапен (освен за којн, кози, и горски вампири како нас), ние ќе ги бутаме надоле у валтинката. Коа ќе насечеме доволно за 2-3 трактора (нели у планина не се оде сам), тава ти е некаде околу 18-20 кубика дрва (просторни). Требе да ги избудаме на рака до доле (обично 500-800 метра) ќе поминат некаде околу 4-5 саата... И сите ќе сме посерени и жива вода... После се пресоблечуваме, оти там горе е ладно, и буа промаја од секаде... Подмиваме се на некој кајнак, пиинуваме водичка... Ако има некој гладен, па се ваде салатата од месо, ако не само ракиичката.. За да добиеме кураж.... И така избутани дрвата до валтинката/рамнинката паркираме тракторите и товараме ги со дрва.. Ама убаво ги редеме, не за продавајне.... Оти тебе те лечам од инсомнија, ти ќе ги фрлаш од земја у приколица. И така ќе товареме се некаде за 2-3 саата. Па се праа пауза, па се удара на ракија, и на салата ако има некој оште гладен. Арно ама сега (на последната тура) на шоферите не даваме да пијат повеќе од една чашка за капак, иначе може да се истепаме у некој дол.... И така, ќе те туреме до шоферо напред да седеш, и да се препотуваш коа слевина од некои ритки... Да се држеш, и да се крстеш у себе, и да го молеш горнио (без разлика дали веруваш у него или не) да не пукне некоја гуртна, да не пукне некој синџир, да не пукне некоја гума, оти е*а ти се мамата. И така пат под нозите, ќе се прибереме дома со мрачка. И на крај, нема да седнеме да одмореме, а ги ратовараме и редеме дрвата.. И откоа завршеме, седнуваме дома. Ќе има баница/зелник, нешто манџичка (ја бопче, ја компирче)... И салата со греана ракија... Да те утопле оти промајата од секаде ќе те среде преку цел ден...
И на крајо на дено, еден врел туш, испијал си околу 700 грама ракија тај ден, најадел си се се на салата од месо, посерен си од товарајне и растоварајне трупци, замотат те у една јамболија, да ти ги масира воспалените мускули, додека белите дробови ти се радуват на најчистио воздух шо са го дишале последните неколку години.
