Никогаш не сум јас виновен/а?

[Fabullous_178]

Мразам кога не сум виновен јас.
Тоа значи дека не сум презел никаква акција,никаква иницијатива,не сум мрднал со прстот...
Само сум ги оставил настаните да течат до точка,кога ќе морам да посочам кон некој и да му речам дека е тој виновен за се што се случило(ако тргнало на лошо).
Кога јас сум виновен за нешто,тогаш можам барем да се обидам да го поправам тоа врз кое негативно сум влијаел,и самото тоа,дава некакво чувство на контрола,знаеш дека работите зависат првенствено од тебе и исходот на целата ситуација е на твоја одговорност,,што понатаму ти овозможува да делуваш непречено.
Кога не си воопшто виновен,немаш воопшто никаков избор,освен да чекаш на другата личност прво да одлучи,па после врз основа на таа одлука да ја поправи работата или да ја остави како што е.Секое твое вмешување,нема никаков ефект.
Секако,може да се задоволуваме со константно обвинување и потсеќање на личноста за грешките што ги направила,но тоа е страшно малограѓански,а и нема никаква поента.Затоа,мислам дека е најдобро кога човек ќе се повлече од целата таа ситуација и едноставно ќе ја истргне од својот живот,бидејќи и безтоа уште на почеток работите излегле од контрола,па нивното продолжување е бессмислено.

 

[Ann']

Премногу сум самокритична, така да увек мислам дека ја сум виновна, дека јас згрешив, не реков како што треба и сл. И нормално, доколку сум виновна се извинувам.

 

[Zemzela]

Секогаш првин се преиспитувам дали кај мене е грешката...не ми пречи да го признаам тоа и да се извинам,но истото го барам доколку јас сум бил во право во принцип сум доста принципиелен и ме нервираат оние кои се секогаш во право и упорно одат со главата во ѕид само за да ти го докажат тоа а и самите длабоко во себе знаат дека грешат

 

[bezobrazna]

па викаат од грешките се учи... јас учам од моите и се трудам да не ги повторувам истите!е сега кога сум згрешила ,сум згрешила,тоа ми е...ама неправедно не обвинувам друг!!! само многу ме иритира кога на некого неможам да му докажам дека навистина грешката не е моја...

 

[PSYtisfaction]

Има ситуации во кои искрено веруваме дека вината е во некој друг, зошто не сме се преиспитале доволно дали уствари и самите имаме направено грешка. Тоа нашата субјективност работи. Во вакви ситуации, не сум виновна се додека не согледам дека сум виновна. И тогаш признавам, зошто кај мене била грешката.

Има и други ситуации, во кои од старт сме свесни дека е наша кривица, и во овие ситуации реагирам различно. Некогаш преќутувам, а некогаш, кога е очигледно чија е вината и кога е бесмислено да негираш и да ја отфрлиш одговорноста (што би било крајно педерски), си признавам, пред себе и пред светот, јас сум виновна.

 

[***РЕНАТА***]

Obvinuvam drugi samo vo prvite momenti koga refleksno mi se aktivira samoodbrambeniot mehenizam.Togas obvinuvam bez veza sekogo i se,sto na sat i koga ke svatam deka tresam gluposti sleduva momentot na soocuvanje so vistinata,koga si priznavam deka ne e nikoj drug vinoven osven jas,licno i personalno.E,posle ova pocnuvam da smisluvam izgovori kako sum morala da postapam taka poradi toa i toa,sum nemala drug izbor,bla bla..isto sto na sat,i koga ova ke kulminira so najteskata glupost,konecno vleguvam vo faza koga celosno si ja prifakam greskata i prevzemam odgovornost za posledicite.

 

[Crazy in Love]

Мислам дека тоа е затоа што човечкото его работи со полна пареа и ретко кога луѓето сакаат пред себе да признаат дека згрешиле. Сега сите може да кажеме дека сме самокритични, ама факт е дека се случувало да ја префрлиме вината на друг и кога реално тоа не било така.

Некогаш не сакам да признаам дека проблемот е до мене и навистина сакам да верувам дека не сум јас виновна (зборам за банални работи како на пример, тежок бил колоквиумот на факултет, ама всушност вистината е дека јас не сум посветила баш многу внимание). Е сега, некогаш пак идам во спротивната крајност, кога за се се обвинувам себеси, иако не секогаш сум 100 посто виновна, иако со дел сум придонела за тоа. Како и да е, знам да направам баланс.

Мислам дека кога имав 15 години полесно ми беше да речам дека “Цацко е крив“ отколку сега. Сега знам точно како сум постапила, зашто сум постапила и знам да си кажам сама на себе: Ти си крива, deal with it. И тоа. Е сега, егото мое малце мрчи дека е изгребано, ама тоа гледам да нема право на збор и да бидам што е можно пообјективна и реална. А и самокритичноста е мој прилично добар другар. Дури и во претерано екстремни мерки.

 

[The King]

Мислам дека тоа е затоа што човечкото его работи со полна пареа и ретко кога луѓето сакаат пред себе да признаат дека згрешиле. Сега сите може да кажеме дека сме самокритични,ама факт е дека се случувало да ја префрлиме вината на друг и кога реално тоа не било така.

Некогаш не сакам да признаам дека проблемот е до мене и навистина сакам да верувам дека не сум јас виновна (зборам за банални работи како на пример тежок бил колоквиумот на факултет,ама всушност вистината е дека јас којзнае колку не сум посветила внимание ). Е сега па некогаш идам во спротивната крајност кога за се се' обвинувам себеси, иако не секогаш сум 100 посто виновна, иако со дел сум придонела за тоа.Како и да е знам да направам баланс. Мислам дека кога имав 15 години полесно ми беше да речам дека “Цацко е крив“ отколку сега. Сега знам точно како сум постапила, зашто сум постапила (ок,не знам ни сега секогаш зашто сум направила нешто.) и знам да си кажам на сама себе : Ти си крива,deal with it.И тоа.Е сега егото мое малце мрчи дека е изгребано,ама тоа гледам да нема право на збор и да бидам што е можно пообјективна и реална.А и самокритичноста е прилично мој добар другар.Дури и во претерано екстремни мерки.

Немој само да заминеш во пред себе си дежурен виновник.

 

[Crazy in Love]

Немој само да заминеш во пред себе си дежурен виновник.

Па и тоа се случувало. Често се случува јас да се осеќам како дежурен виновник .Особено последната година дена.

 

[The King]

Па и тоа се случувало.Често се случува јас да се осеќам како дежурен виновник.Особено последната година дена.

Ако си се лутиш на себе, значи да ги ослободиш вистинските виновници, зошто полесно е да се пресметаш со себе си, знам и те разбирам, и да боли, тука си и имаш кого да обвинуваш

 

[kostovska]

во многу ситуации убедувам дека други се криви,ретко кога јас самата сум рекла дека сум виновна.Али тоа не е поради самата помисла сакам да ја пребацам вината на некој друг па тој да испадне крив него поаѓам од помислата дека јас сум била во тој момент во право и дека сум постапила на прав начин за разлика од некој кој направил погрешен чекор. Можда една мана ми е тоа што секогаш мислам дека јас сум во право иако има ситуации коа се извинувам, али сепак мислам дека тоа е доста цврста самодоверба во самата себе си.....

 

[Scarlett O'hara]

Ако сум крива го прифаќам тоа, а и кога некој друг е крив пак си мислам дека јас сум крива :kesa:

 

[Rick Wright]

стално вината ја барам прво кај мене, ко ќе не е нешо ко шо треба прво шо мислам е да не сум заебал јас нешо па после барам вина кај другите ... можи сум малце појче од шо треба самокритичен али то е каков сум таков сум

 

[tomislayer]

Стварно не сум ја крив бе :pos2: абе ако сум признавам ама ако сум лажно набеден у состојба сум да убијам човек коа ме криват

 

[iis]

ЗнАчи секогаш стојам зад своите грешки и знам да се извинам, но ме нервираат луѓе кои никогаш не признаваат дека направиле грешка и се дека се у право они односно инатот и гордоста не им дава да признаат, тоа најчесто се дешава со мајка ми која за се е у право и ако нема до мене некој шо ке ме подржи и ке рече да така беше, така треба и сл таа до крајј ке тера инат и ке те напрај будала у здрав мозок ама тоа е овен !!!!!