Еве какво е православното објаснување.
Тело+ниска душевност=растение.
Тело+повисока душевност=животно.
Тело+душа+дух(!!!)=човек.
Така?
Значи, растенијата се телесни/материјални со најнизок облик од душевност. На пример, едно дрво, кога го сечат, не вика „ме боли„.
Животните се телесни/материјални со повисок степен на душевност. Кој дома има/чува некој љубимец, знае на што мислам. Животните се раководат по т.н. инстинкти кои им се „фабрички„ вградени и зата се „движат„ само во границата од инстинктите. Животните (ниту растенијата) немаат „рацио„ кое може да учи, „конта„ и философира за Светот и да го спознава Бога.
Кај човекот, како врв на Божјата креација, работата е сосема поинаква. Човекот има своја телесност/материјалност (во православието, телото се нарекува „плот„), има и душевност (уште се нарекува и „емотивност„) а има у духовност. Духот е дар од Светиот Дух за човекот и ниедно други живо творение НЕМА дух! Духот пак (енергијата која го движи и контолира телото) има свои три „органи„: РАЗУМ (рацио), ЧУВСТВА и СЛОБОДНА ВОЛЈА. Ни растенијата ни животните НЕМААТ разум, ни човечки чувстав ни слободна волја, туку имаат „рамка„ во која можат да егзиситраат и која неможат да ја надминат/напуштат.
Токму духот е „она„ кое ги разликува луѓето од другите живи творенија. Затоа и реков: „епруветираниот„ човек, кога ќе расне и порасне, ќе има скоро се: ќе има и тело и лик човечки и душевност, но ќе нема дух/духовност оти духот го дава Светиот Дух а не гинекологот кој насилно ги спојува м-келијата ж-келијата во еден зигот, од кој подоцна треба да се развие човек. Така создадениот човек физички ќе НАЛИКУВА на човек, ќе има и одредена душевност/емотивност. но дали ќе биде способен за духовност? Дали така создадениот човек ќе има потреба и дали ќе почне да го бара Бога? Или ќе почне да го бара гинекологот кој го создал?
