Маска...

[Kvendolin]

Што се случува кога ќе ви/им падне маската, кога ќе исплива она вистинското јас?

Ослободување. Побрз чекор до мисијата-хипик.

Тресење глупости. :kesa:

 

[Buterfly]

Наредните денови ќе ми биде повеќе од потребна,
да се скријат чувствата, презирот кон љубовта, неискривената линија на усните.
Премногу од потребна, но би требало само неколку дена.

 

[candybabe]

vo princip sekogas gledam da bidam ona sto sum, da poravam on a sto sakam , da kazam ona sto sakam, ali ima momenti koa ke treba da se vozdrzis i da stavis edne vid n a maska na tebe i da ne pokazes ona sto sakas i sto znaes deka so toa ke go povredis drugiot....

 

[Daftie]

Ја употребувате или не, ја користите за сменет (лажен) уанаби вистински приказ на вашата внатрешност и карактер пред луѓето во секојдневната комуникација или не...

Која е потребата од лажен (маскиран) приказ на работите?

Што се случува кога ќе ви/им падне маската, кога ќе исплива она вистинското јас?

Секако дека ја употребувам, помалку, повеќе или ич, зависи од ситуацијата.
Најчето за да ги скријам емоциите, а за да се вклопам негде-нема шанса.

 

[burn84]

Да немав маска, пола од луѓето што ги познавам ќе ме мразеа, зошто без никакви маскирања ќе им ги кажував нештата што сакаат и не сакаат да ги чујат. Поради второво може и ќе добиев некој ќотек. Никогаш немаше да завршам средно, а од факултет ќе летав уште првиот месец, зошто немаше да можам да ги скријам гримасите на одвратност од некои професори и нивните постапки. Ќе имав малку, скоро ич пријатели. Луѓето би ме избегнувале, зошто ќе им прдев гласно и непритаено, ќе им ждригав у фаца и ќе им дигав мишка за да проценат коа последен пат сум се туширала. (би било нефер спрема неколку луѓе да не потенцирам дека истите некои од моиве безмасковни манифестации сепак ги трпат против своја воља ) Не би можела да задржам ниедно работно место повеќе од недела, зошто ниеден шеф не е кокиче, а мојата света немаскираност би ме довела до изразување на моето свето мислење, што ќе ме доведе пак до отказ. Животот би ми бил мизерен ако немам маска.

Маските се добра работа. Секогаш носете си, а понекогаш, многу претпазливо и многу ретко, извадете ги. За да видат луѓето и некој друг Вие. Ама само пред одбрани луѓе.



Ја па си имам неколку. Маска за секоја пригода. За секој човек, различна маска. Како он со мене, така мојата маска со него. Ако ми е некој пролазен во животот, ќе си ја држам маската, нема потреба да ми го види лицето. Ако ми стане близок, со тек на време сам ќе си направи слика за тоа како изгледам под маската, нема дури ни да има потреба да ја вадам.

Многу јасно и прецизно кажано.
Кога немаме маски сите сме себични и злобни...но тоа е само првиот слој.

Не ми се верува дека се уште има луѓе кој што себеси се сметаат за искрени и отворени. Уште еднаш апел до сите.

ИСКРЕНИ ЛУЃЕ НЕМА!!!

 

[ada]

Прво, не верувам дека постои некое вистинско јас, односно дека било кој од нас знае што се носи во себе. Повеќе е дека одбираме неколку "улоги" кои ги "играме" низ животот . Значи секој од нас си носи разни маски. Тие се и еден од важните услови за да функционираме во општеството. Поради тоа и децата, од најмала возраст постојано се изложени на безброј do's and don'ts, за со текна време да ги прифатат како нешто вродено. Т.е од бебиња ни се немтнуваат разни фасади и маски кои не спречуваат во тоа да го осознаеме сето богатство на нашата личност, на нашето вистинско јас. Разликата е само во тоа си колкав интензитет ги користиме тие улоги.

Лично јас, сум човек кој прилично се менува во зависност од опкружението. Можам да се однесувам како три различни особи со три различни луѓе, на пример. Можеби тоа се граничи и со лицемерие, не знам.
Ок, нормално дека имам ставови и цели кои мислам дека и по цена на животот не би ги менувала. Но, за останатите нешта, се мењам ко камелеон во зависност од тоа кој е околу мене. И убедена сум дека главната причина за тоа лежи во потребата да ме прифатат, како и стравот дека ако се однесувам по мое ќе бидам отфрлена. И истово е лесно да се спознае и каже. Но, многу потешко да се промени. Веројатно цел живот ќе ме води таа потреба и тој страв.

 

[Сатори]

Ја употребувате или не, ја користите за сменет (лажен) уанаби вистински приказ на вашата внатрешност и карактер пред луѓето во секојдневната комуникација или не...
Која е потребата од лажен (маскиран) приказ на работите?
Што се случува кога ќе ви/им падне маската, кога ќе исплива она вистинското јас?

Јас за моја голема среќа/несреќа, на многу млади години го научив вистинското значење на зборот маска.Со години, како и секое дете во пубертет се измачував со нејзината тежина и секако, нејзиното постоење на моето лице.Често ми се случуваше дури и да ја прелакирам за да биде поинтересна, поубава, пошармантна.
Ама ... еден ден, падна и се скрши.

Моето вистинско јас се крие и испреплетува во секоја моментална насмевка од куртоазија која што можам да ја имам, во секоја претерана пристојност за да не ми биде непријатно или нападност кога не сум ја пресметала добро ситуацијата.
Поентата ми е дека маските, како маски, тоа сме ние во различни аспекти, со различни луѓе ... штета е да се огрдуваме себе си со збор кој што не деградира во чесност и човечност.
Но хеј, јас можеби само барам лесен излез и мирен сон.

 

[Zeng]

Темава е многу интересна и води кон неочекувани насоки!!!!
Бидејќи сите носиме маски и сите знаат дека секој носи маска, што можеме да заклучиме за својата околина ако не и за целиот свет........СЕ Е ЛАЖНО?
Ако се е лажно тогаш како ќе знаеме дали постои вистина, како ќе знаеш дека личноста со која зборуваш е вистинита, ако знаеш дека се крие под маска а и ти се криеш позади маска и тоа се случува постојано тогаш тоа е вистината т.е. лагата се претвара во вистина и обратно.

 

[Дивајн]

Ја употребувате или не, ја користите за сменет (лажен) уанаби вистински приказ на вашата внатрешност и карактер пред луѓето во секојдневната комуникација или не...

Која е потребата од лажен (маскиран) приказ на работите?

Што се случува кога ќе ви/им падне маската, кога ќе исплива она вистинското јас?

Маската за која повеќето зборувате и јас не ја сметам за маска. Тоа за мене е многу поголем поим, кој не значи момент кога ми се плаче јас се смеам или момент кога ме боли стомак се однесувам нормално со муштериите на работа. Тоа е прикривање на работите, кои не се важни за другите и не им штетат, а ни нас не ни донесуваат нешто добро.
За мене маска е маска во буквална смисла на зборот. Значи, сум ку*ва, а пред тие што не ме знаат се правам поштена; посакувам се` најлошо секому, а пред сите кажувам колку ми е важна сечија среќа; клептоман сум, а се колнам пред другите дека ни како мала не сум украла 10 денари од дома; немам прочитано повеќе од три книги, а пред сите сакам да се истакнам и се наметнувам како најпаметна личност итн. Со таква маска на себе, личностите кои ја користат сакаат да бидат прифатени од околината, а од друга страна се најбедните суштества, кои на моменти и самите се мразат, поради нивните лоши и длабоко скриени вистински (не)квалитети и (не)дела.
Такви маски јас на себе не ставам. Не ми треба да ме обожава цел свет таква каква што не сум. Тоа што го поседувам, личноста која сум, е тоа нешто со кое сакам да бидам прифатена. Не ми треба краткорочно внимание и љубов, бидејќи маските дефинитивно никогаш не се вечни.

Лично јас, сум човек кој прилично се менува во зависност од опкружението. Можам да се однесувам како три различни особи со три различни луѓе, на пример. Можеби тоа се граничи и со лицемерие, не знам.
Ок, нормално дека имам ставови и цели кои мислам дека и по цена на животот не би ги менувала. Но, за останатите нешта, се мењам ко камелеон во зависност од тоа кој е околу мене. И убедена сум дека главната причина за тоа лежи во потребата да ме прифатат, како и стравот дека ако се однесувам по мое ќе бидам отфрлена. И истово е лесно да се спознае и каже. Но, многу потешко да се промени. Веројатно цел живот ќе ме води таа потреба и тој страв.

Не, тоа не се граничи со лицемерие, туку токму тоа е. А лицемерието, само по себе мене ми се граничи со маската, која се става по потреба, во зависност од тоа со кого си, што треба да правиш и зборуваш, за да го постигнеш тоа што го сакаш во тој момент.
Кога јас би бирала тебе да те прифатам како личност со милион мани или личност која се труди и ми се претставува лажно за да ја прифатам, би го избрала тоа првото. Тоа е попоштениот начин за да некој некого навистина и засекогаш почитува и сака.

 

[~~БоЖиЦа~~]

Не, тоа не се граничи со лицемерие, туку токму тоа е. А лицемерието, само по себе мене ми се граничи со маската, која се става по потреба, во зависност од тоа со кого си, што треба да правиш и зборуваш, за да го постигнеш тоа што го сакаш во тој момент.
Кога јас би бирала тебе да те прифатам како личност со милион мани или личност која се труди и ми се претставува лажно за да ја прифатам, би го избрала тоа првото. Тоа е попоштениот начин за да некој некого навистина и засекогаш почитува и сака.

Ама за жал не е така сите ние си создаваме представи за другите за нивната личност и тоа според нашите очекувања..Мислиме дека сме ги запознале вистинските луѓе,но се тоа е наша замисла за нив,и некогаш кога ќе почнеме да ја запознаваме вистинската личност викаме дека не разочарала дека цел живот била поинаква(а таа баш таква и била) и нејзе и останува или да прекине секаков контакт со нас или пак да продолжи понатака да ја става маската т.е личноста која ние самите сме ја создале,очекувајќи да не задоволи како и самата себе со тие комплименти кои следуваат од кога ќе ја стави повторно дека конечно се врати на старо онаа вистинската јас...И на крај доволно кажува поговорката:,,животот е маскенбал,а кога сите ќе ги извадат маските забавата престанува"...

 

[ada]

Како неоспорлив останува фактот дека буквално секој човек става и менува маски низ текот на животот.

Првата причина е што, на мнозинството, не ни е дадено да ја спознаеме севкупната суштина на нашата индивидуа. Постојано низ текот на животот се изненадуваме од нештата кои ги носиме во себе, а кои неочекувано испливуваат на површина. Па, што за да ги затскриеме, што за да се задржиме до сликата која ја имаме, пред се самите ние, за себе, си ставаме разни прекривки кои служат како контролори и коректори на нашето однесување.

Втората причина се надворешните околности. Што бонтонот, што кодексот и правилата на групите на кои им припаѓаме или сакаме да им припаѓаме, што моменталните услови или промените итд....се тоа се нешта кои просто не присилуваат да си ставаме, условно речено маски.

Се разбира, идеалната состојба би била кога секој од нас би можел слободно, без страв, да ја истражува и јавно искажува својата карактерна суштина.
Но, реално гледано, тоа е безмалку невозможно. Утописко мечтаење.

 

[Дивајн]

Ама за жал не е така сите ние си создаваме представи за другите за нивната личност и тоа според нашите очекувања..Мислиме дека сме ги запознале вистинските луѓе,но се тоа е наша замисла за нив,и некогаш кога ќе почнеме да ја запознаваме вистинската личност викаме дека не разочарала дека цел живот била поинаква(а таа баш таква и била) и нејзе и останува или да прекине секаков контакт со нас или пак да продолжи понатака да ја става маската т.е личноста која ние самите сме ја создале,очекувајќи да не задоволи како и самата себе со тие комплименти кои следуваат од кога ќе ја стави повторно дека конечно се врати на старо онаа вистинската јас...И на крај доволно кажува поговорката:,,животот е маскенбал,а кога сите ќе ги извадат маските забавата престанува"...

Точно е тоа, но воопшто нема врска со темава. Едно е јас без да ми се претставиш што мислам за тебе, а друго е ти дали се маскираш пред мене или не.

Како неоспорлив останува фактот дека буквално секој човек става и менува маски низ текот на животот.

Не е факт, а уште помалку неоспорлив кога има луѓе кои го докажуваат токму спротивното. :jaj:

 

[ada]

Не е факт, а уште помалку неоспорлив кога има луѓе кои го докажуваат токму спротивното. :jaj:

Тоа зависи од начинот на кој индивидуата го дефинира поимот маска.
За некој истиот претставува едно, за друг нешто друго, трето итн.

Според она што јас си го поистоветувам со зборот маска, сфатен во контекст на темата, претходно кажаното од мене претставува неоспорлив факт.
За тебе, не е така.
Што е за очекување затоа што се работи за поим кој е субјективен, без конкретна, општоприфатена дефиниција.

 

[Сатори]

Тоа зависи од начинот на кој индивидуата го дефинира поимот маска.
За некој истиот претставува едно, за друг нешто друго, трето итн.

Според она што јас си го поистоветувам со зборот маска, сфатен во контекст на темата, претходно кажаното од мене претставува неоспорлив факт.
За тебе, не е така.
Што е за очекување затоа што се работи за поим кој е субјективен, без конкретна, општоприфатена дефиниција.

Секако, има луѓе кои што тоа го прават од забава и намерно, и има луѓе кои што не се кријат под разните општествени модели на однесување за да се прилагодат и да ги сокријат своите грешки и злодела, за да стекнат кредабилитет да „плукаат“ по туѓите.
Интересен феномен на маската, навистина.

 

[Дивајн]

Тоа зависи од начинот на кој индивидуата го дефинира поимот маска.
За некој истиот претставува едно, за друг нешто друго, трето итн.

Според она што јас си го поистоветувам со зборот маска, сфатен во контекст на темата, претходно кажаното од мене претставува неоспорлив факт.
За тебе, не е така.
Што е за очекување затоа што се работи за поим кој е субјективен, без конкретна, општоприфатена дефиниција.

Па добро, тоа што ти го кажа е нели нешто како лицемерие, што не е мала работа како тие ситните примери со: ми се плаче - а се смеам. Јас и за тоа сметам дека не е неоспорлив факт. Не функционираат сите така ... со тебе ќе сум повлечена, со Сатори комуникативна, со Божица идиот итн., само за да ги задоволам нивните барања за човек кого би можеле да го прифатат во нивна околина. Никогаш нема со три различни особи да бидам три различни ликови. Ојде фактот.:kajg: