Луѓето кои редовно одат в црква се подолговечни

[marcus]

Не ги изгубиле црквите своите намени..христијаните ги изгубиле врските со Бога...црквите како објекти се тука..ама за да бидат нешто повеќе од објекти потребни се луѓето кои нема да му помагаат на Благој Ѓорев во потрошувачката на зејтин...мислејки дека завршиле работа туку да му посветат на Бога дел од сопствениот живот... местото за поука е црквата...заедницата меѓу христијаните е таму.

 

[Goddess of Chaos]

Не ги изгубиле црквите своите намени..христијаните ги изгубиле врските со Бога...црквите како објекти се тука..ама за да бидат нешто повеќе од објекти потребни се луѓето кои нема да му помагаат на Благој Ѓорев во потрошувачката на зејтин...мислејки дека завршиле работа туку да му посветат на Бога дел од сопствениот живот... местото за поука е црквата...заедницата меѓу христијаните е таму.

На тоа мислев, црквите ги трансформирале своите намени во очите на луѓето, бидејќи христијаните ги изгубиле врските со Бога.

 

[MIKI1]

Точно, ама што ако навистина неможам да најдам помирно место, па посакам духовно да се смирам во христијански храм (место отворено за секој, зарем не), а всушност христијанските храмови одамна ја изгубиле својата намена?

Во принцип. СЕКОЕ место на Земјата може да послужи за стекнување смирение, немора тоа д ае само храмот. Може да биде и манастирот и ливадата и шумата. Некој може да ја поднесе тишината од ливадата па дури и да ужива во таа тишина а некој бара поникава средина за смирение. Но, пошто Црквата го има храмот како место за богослужење и заедничарење помеѓу верните и свештентството, тогаш да прифатиме дека ТАМУ треба да се бара мирот, но најпрво, мирот се бара во самиот себе, а не надворо од себе, во некој си таму храм. Кој нема свое, внатрешно смирение, се наоколу ќе му пречи, се наоколу ќе му биде соблазна за личното смирение и наместо да се занимава со стекување на својот мир, ќе мрчи и ќе осудува тетки во храмот,кои носеле вакава или онаква шамија. Ако се околу мене ми пречи, тогаш проблемот не е во мојата околина, туку во мене...

 

[Goddess of Chaos]

Во принцип. СЕКОЕ место на Земјата може да послужи за стекнување смирение, немора тоа д ае само храмот. Може да биде и манастирот и ливадата и шумата. Некој може да ја поднесе тишината од ливадата па дури и да ужива во таа тишина а некој бара поникава средина за смирение. Но, пошто Црквата го има храмот како место за богослужење и заедничарење помеѓу верните и свештентството, тогаш да прифатиме дека ТАМУ треба да се бара мирот, но најпрво, мирот се бара во самиот себе, а не надворо од себе, во некој си таму храм. Кој нема свое, внатрешно смирение, се наоколу ќе му пречи, се наоколу ќе му биде соблазна за личното смирение и наместо да се занимава со стекување на својот мир, ќе мрчи и ќе осудува тетки во храмот,кои носеле вакава или онаква шамија. Ако се околу мене ми пречи, тогаш проблемот не е во мојата околина, туку во мене...

Ај да не ги претеруваме работите.
Мислам дека убаво да не речам преубаво ме сфати на што целев.
А тоа дека можам јас секаде да најдам мир...е многу точно, имам мир кога си уживам во дворот, па што? Но не го може тоа секој и секогаш, а оној што би посакал да го најде својот мир во ЦЕНТАРОТ во чии првични намени спаѓа и таа, денес нема да биде во можност го добие посакуваното.
А така ако гледаш, поарно да ги советуваме луѓето само да затворат очи и да си бараат мир. И тоа ќе испадне боље.

 

[MIKI1]

Можно е и тоа да испадне, не велам не. Ама ако се се сведе само на барање мир и тишина, без постигнување внатрешен/духовен мир во рамките од Црквата, тогаш, која е целта од постигнување мир во тишината од приватниот двор?