Дали е хомосексуалноста болест или не, сепак е прашање на одлука.
Иако хомосексуалците не прават нешто лошо на самите себе, сепак мислам дека треба да се гледа на педеролезбејлукот како на некое пореметување.
Не е таа определба како муабетот дали им се допаѓа некој филм а друг не, имаат прилично базична разлика со останатиот свет, иако се трудат да ги прифатат хетеро-нормативните принципи - врска, брак, моногамија, па дури и деца, со посвојување, сурогати или лезбејките со ин витро.
Дилемата е во тоа што има конфликт. Се појавува конфликт во размислување, се појавува конфликт во неприфаќањето, има конфликт со самото нивно постоење.
Како можеме да ги надминеме тие конфликти?
За жал, има само привремени решенија кои се донесени под огромен политички притисок.
Сите прогеј одлуки се само некоја привремена фарса, која еден ден ќе им се удри и од глава и од се на оние кои се веќе декларирани.
Западните општества станаа заложници на универзалната декларација за човекови права, ја прифатија како нешто свето и се потрудија да ја имплементираат без разлика на последиците.
Да не навлегувам во тоа како ќе се движи политиката на западот кога ќе се спасуваат гз преку глава и педерите и муслиманите ќе им се главни виновници, да напишам нешто и за нас.
Ние сеуште се држиме добро, добро во стил, може има педери ама ретко кој знае некој од нив, не се до толку популаризирани.
Оваа состојба е добра и препорачана за секој оној кој е хетеродефектен.
:twisted:
