Во друга тема пишав, процентот на успех од 1% е секогаш валиден за било што, не гледам зашто и тука не било тоа причина. Разликата е што во други држави, завршува приказната, се пакуваат куфери идеме даље. Само овде е трагедија, бесење, плачење, тужакање.
А што да се очекува од нација што да може до 60та година ќе живее со родители под ист кров. Вечно под нечија заштита, вечно друг да е крив. Тоа го мислев кога алудирав на македонска приказна. Инаку да, вакви бизниси имаш низ цел свет, 1% ќе успее, 99% не. Нема љутиш.