Колку се врзувате?

[SCORPIO__20]

И лесно и тешко се врзувам, само да не ми влезе некој под кожа е тогаш сум го наебал, иначе од минатото и некој мој искуства, за разлика од мојата чуствителност, сега па сум мн, ладен,како камен, и не се замарам мн, мн, ако ми е по кеиф во ред, ако не одма на страна и дистанцирање:helou:

 

[Rick Wright]

хмм шо знам не баш лесно се врзвам за нешто или некој , ама па ко ке се врзам не пуштам освен ако не сум приморан. инаку па, ако се оддалечам мнод некој/а шо сакам можам да истрпам без да паѓам во депреси, како шо и е моментално

 

[m.marko21]

Многу лесно се врзува (зборувам за луѓе) но затоа и тешко поднесувам разделби, мислам мразам разделби:nesum:, посебно со некои со кои сум поминал доста добро време

 

[UnholY]

Ја се врзуам постојано.

Сите се врзуваме.

Врзуваме е всушност термин, кој означува спроведување или вршење на било каква активност, за која ве мрзи да елаборирате, па скратено ќе кажете дека се врзуете.
Верувам дека ќе бидете разберени прописно.

Инаку, во контекст на темата.

Ја не се врзувам.
Останатите се врзуваат за мене.
А, тоа донекаде и ми преставуе проблем, пошто не сум наклонет кон етаблирање во социјални кругови со поголема категорија на луѓе.

 

[Mephala]

Se vrzuvam i za predmeti i za licnosti premnogu.I mnogu mi tesko posle koga ke me razocaraat no toa e se trudam da bidam po ladnokrvna i da se drzam na pogolemo rastojanie no nikako da uspeam vo toa.

 

[MIL]

Se vrzuvam so osobi samo so mislam deka vredat da se sakani i pocituvani a moram da izdvojam deka so edna osoba sum epten povrzan i toa se povrzav za mnogu kratko vreme i ispadna bas kako so mislev za nea znaci isto taka i dobro procenuvam luge so mislam deka vredat da se sakani :baeh:

 

[MArio6]

Многу лесно се врзувам а несакам тоа да е така зошто мразам разделби и такви ствари, а од врзување нема никаква корист зошто коа ке мораш да се разделиш од таа/тој/тоа а приврзаноста само ке направи да ти биде полошо и потешко

 

[Iceboy]

Многу лесно се врзувам посебно за личности. Иако вопшто не го сакам тоа бидејќи после може да дојде до момент на разделби, а разделби не скаам воопшто. За предмети не се врзувам којзнае колку (да не речам воопшто) ама затоа наплаќам со луѓето.

 

[Smile=)]

Сите ние се врзуваме за личности, предмети и сл.работи.
Колку повеќе се врзуваме за нештата, толку нашата зависност станува поголема и кога еден ден во сплетот на околности или ќе го изгуме или дистанцираме од нештото, следува големо разочарување...
Лекција која со тек на времето или се учи, или одредени личности тврдоглаво ја повторуваат грешката. Се врзуваат брзо, често и затоа нивносто страдање е почесто....
Со врзувањето не се повредуваме само себеси ами понекогаш и оние кон кои е насочено тоа...Едноставно ги гуши нашата потреба од поврзаност...
Сметате ли дека ова е лоша навика, доблест или пак лекција која треба да се научи за помалку да се страда?

За предмети не се врзувам.. Но за личности и те како..
Тоа го сметам за една лоша навика бидејќи многу често ме разочаруваат луѓе кои ми значат.. Сепак тоа е и лекција.. На која јас сеуште паѓам..

 

[Фокси]

За предмети некако не се приврзувам многу.
За личности можеби повеќе но сепак во границите на нормалата.Ако многу се приврзуваме за нешто кога ќе го изгубиме ни е навистина потешко и потешко ја прифаќаме изгубата.Затоа ова го сметам како лоша навика.

 

[smart ass]

Се приврзувам и за луге и за предмети но во одредена мера

 

[Lanna]

Бесмислено е за мене до толкава мера да би се поврзала со предмет или со било која материјално заменлива ствар па да не можам навечер да спијам или да би ме тортурирала самата помислата на загуба на истиот. Судбината на допирливите нешта вклучува голема веројатност за нивно губење, гребење, уништување, кршење, потреба од нивно заменување, па во тој случај, која е поентата? Не можам да кажам дека нема да ми е криво ако лоша судбина го снајде предмет за кој сум жртвувала многу работи за да си го обезбедам, ама на крајот на краиштата не вреди многу жалење за работи за кои ако ништо друго, некаде околу нас барем ќе се најде било каков супститут.
Идентично на ова погоре, не се врзувам ни за конкретни места или локации што им оди во прилог на моите потреби и желби за честа промена на местото на живеење.

Врзување за луѓе кај мене е веќе дискутабилна тема зошто по сите изгледи ги надминува границите на нормалното и потребното. Во поглед на оваа тема се однесувам исто сега, како и на 15 години со далеку помало искуство во односите со луѓето. Грешките поврзани со нечување резерва кон луѓе кои наеднаш ти се појавуваат во животот и заради твојата отвореност кон примање нови личности во животот брзо ти се вовлекуваат под кожа, со секој нареден ден ги правам со поголема свесност и со помал страв од разочарување. Можеби најмногу заради фактот што не постои можност да бидам повеќе повредена во споредба со досегашните слични искуства, па на некој начин секое наредно разочарување од тој калибар го прифаќам со се поголема (ама не и потполна) рамнодушност.
Гледајќи од другата страна, гледам да не ги тортурирам луѓето кон кои длабоко ќе се врзам, од една страна од страв да не ги оттурнам непотребно од себе, а од друга страна затоа што на приврзаноста кон нив и се доволни и оние моменти кои тие самоволно ќе решат да ми ги посветат наместо беспотребно да ги давам со мои фанатични желби и потреби за вишок внимание.

 

[stereo m'c]

Работата е за што да се врзам...а кога сакам се врзувам премногу а во последно време ептен сакам зими мама ви кажувам не ве лажам..а се врзувам посто ми е прекрасно ! поз

 

[UnholY]

За предмети некако не се приврзувам многу.
За личности можеби повеќе но сепак во границите на нормалата.

Предметот барем не може да те заебе.

 

[kod]

За предмети не се врзувам многу, освен за мобилниот не можам без него. :pos2:
Со луѓето е малку поинаку. За многу кратко време се врзувам со некои личности ама и многу малку време ми треба за да се откажам од нив. Ептен мали ситници во промената на однесувањето на некого може ептен да влијаат на мене. Ако забележам дека нешто не е како што сум мислела дека ќе биде веднаш се оддалечувам од човекот кој предходно ми значел.
Најчудно до сега ми беше како успеав една личност од минатото да ја засакам за 1 месец, а да ја заборавам за 1 вечер. Ме зачуди како една погрешна постапка го избриша од мојот мозок. Не ми текнува на ниеден заеднички момент, се се избриша...