Како и зошто престанавте да верувате?

[korun]

Јас како мал верував во атеизмот. Верував дека светот е случајно создаден. Верував исто така дека и животот е случајно тики така создаден. Верував во Дарвинизмот, верував дека имаме ист прадедо со мајмуните, верувам дека имаме иста пра пра пра баба со жабите итн. Таа своја вера ја наследив од моите родители и наставничките во школо. Така бев надоен (индоктриниран) од раѓање се додека не започнав да се занимавам малку посериозно и подлабоко со природните науки. Тогаш ми се разбистрија многу работи. Сфатив дека сите тие работи кои што ги верував беа само една обична пропаганда машинерија добро втемелена во државното сега атеистичко образование. Сфатив дека порано не било така и дека порано универзитетите биле главно основани од христијани. Сфатив дека многу од основоположниците на науките (како што се на пример: Јоханес Кеплер, Роберт Бојл, Исак Њутн, Леонардо Ојлер, Мајкл Фарадеј, Луј Пастер, Вилијам Томсон (Лорд Келвин), Џејмс Клерк Максвел, Сер Амброз Флеминг, Вернер фон Браун, Грегор Мендел, браќата Рајт, Франсис Бекон, Блејз Паскал, Исак Бароу, Готфрид Лајбниц, Самуел Морзе, Томас Андерсон итн.) исто така биле христијани и тоа воопшто не им пречело во нивната научна дејност. Тука ми се прошираа видиците. Конечно се ослободив од атеистичките предрасуди и прангите на семејната традиција и почнав објективно да ја преиспитувам мојата наследена вера - атеизмот во комбинација со дарвинизмот. По кратко истражување сфатив дека атеизмот е најфанатичната вера т.е. вера која бара најсилна вера за да веруваш во неа. Сфатив дека е крајно невозможно да верувам дека хемиските соединенија само од себе оживеале, се создал некаков молекул и потоа тој, наспроти законите на природата, почнал да се самоорганизира, да се усовршува и по доволно долго време, децата на молекулот да станат луѓе. Тоа за мене беше крајно бесмислено, да верувам дека мојот најстар пра пра пра... пра дедо всушност бил некој самооживеан молекул. Веројатноста на само еден дел од претпоставките беше апсолутна нула, а камо ли пак претпоставките на целата вера. Исто така се уверив дека и фосилите ја оспоруваат еволуцијата, дека и експериментите со генетските мутации ја оспоруваат и дека цела разумна наука ја оспорува и дека всушност се работи за една обична ненаучна догма вметната во образованието.

Ете така јас престанав да верувам во атеизмот и дарвинизмот.

Мразам да цитирам долги мислења и да давам вакви „така е“ коментари, ама ќе напрам исклучок. Им врза воспитна на некои „атеисти“ шо мислет дека со самово то шо се декларирет така се нешо попаметни и по просветлени од околинава.

 

[Lux]

ако веруваш во религија, воскреснување и сл значи го отфрлаш сето она што е научно докажано со факти и докази како физика, хемија, биологија , генетика.
ЕДинствено верување за мене е наука, технологија и сопствено трезвено размислување.Така да религија = bullshit.

 

[..........]

Како помал верував во господ: хаха
исто така верував и во дедо мраз, супермен, бетмен итн.....родителите никогаш не ме принудувале да верувам, можеби мајка ми понекогаш инсистирала за некој обичаи споменувајки го бога, татко ми никогаш...бабите и дедовците се знае бла, бла...а да, сега се сетив како помал баба ми ме носеше кај една нејзина комшивка, а мажот и од таа комшивката беше забеган по религијата, не се секавам баш најдобро, само знам дека тогаш го нарекуваа нововерец, и човекот ми раскажуваше приказни за исус, за дедо ное и сл...
Еднаш дојде една млада девојка со некои книги, јас бев дома слободен онака си лежев, имав време, па ја ислушав и и понудив да влезе на кафе, се согласи таа и влезе, започнавме нормално да правиме муабет околу религиите почна да ми објаснува зошто нејзиното верување е најправилно и слично, а беше многу милна фаца тифка и насмеана, си поправивме муабет и ми падна многу жал, во нејзините очи се гледаше искреност во тоа што го зборува, толку беше убедена што непостоеше начин да и се спротиставам, и реков само дека сум неутрален и дека ке прочитам едн аод нејзините книги.. Ми ја остави на една недела книгата „Зошто да веруваме на библијата“ (или така некако беше) јас ја прочитав книгата, и дојдов до заклучок дека тоа е најморонската книга која некогаш е испечатена на светов, толку беа глупави и прозирни „доказите“ што незнаев дали да се смеам или да плачам, кој глуп трол ја напишал:uvo: навистина е жално во сто се веруваат луѓето, во каква заблуда се, го разбирам начинот на кој се тешат со тоа верување, но здравиот мозок ми ја удира реалноста од глава

 

[Io Sono Interista]

Мразам да цитирам долги мислења и да давам вакви „така е“ коментари, ама ќе напрам исклучок. Им врза воспитна на некои „атеисти“ шо мислет дека со самово то шо се декларирет така се нешо попаметни и по просветлени од околинава.

Ами тоа така го гледаш зошто си „од негова“. Да си „од наша“ ќе гледаш како тој јаде воспитни до посерување. Се е тоа субјективно.

 

[Чорбаџија]

Моите горе доле не ги интересира црква ни религија. Мене од секогаш ме интересирале митологии, како мала све само тоа читав. Библијата ја начекав кога бев околу 16-на години и ми стана интересно четиво. После тетин ми ми даде книга за пирамидите и НЛО, па по тоа книги од Зенон Косидовски и јас на крај станав атеист.

Претпоставувам дека Зенон Косидовски одиграл големо влијание во твоето неверување во Христос и веродостојноста на Библијата. Човекот е еден од ретките антихристијани кој покрај нападите против веродостојноста на Библијата, се обидел да го дискредитира Христос и Неговата историчност. Сепак морам да кажам дека тој е гола вода за сериозните теолози. Летоска ја читав неговата книга „Сказанијата на евангелистите“ и речиси на секоја страна наоѓав очигледни грешки и историски недоследности, субјективни заклучоци, погрешни и вонконтекстуални толкувања на Библијата, субјективни толкувања на историјата, селективно аргументирање и најпосле пристрасност кон својата вера која потсвесно му ја наметнува на читателот како "научна апсолутна вистина".
Ова е долга и преширока тема. Ради би ја дискутирал на некој кафе муабет, со секој заинтересиран и искрен трагач по вистината за Бог и Неговата објава преку Библијата и Исус Христос.

--- надополнето ---

ако веруваш во религија, воскреснување и сл значи го отфрлаш сето она што е научно докажано со факти и докази како физика, хемија, биологија , генетика.

Тогаш зошто постојат еден куп доктори по физика, хемија, биологија и генетика кои веруваат во воскресението на Исус Христос? Зарем си ти поголем физичар од Исак Њутн, Лорд Келвин, Блејз Паскал или Џејмс Клер Максвел? Зарем си ти поголем хемичар од Роберт Бојл, Мајкл Фарадеј или Келвин? Или си поголем математичар од Леонард Ојлер или Готфрид Лајбниц итн.

Научно е докажано дека живот настанува само од живот (законот за биогенеза). Од овој закон следи дека од неживо не може да настане живо. Тоа е проверената и докажаната реална наука. Епа ако живот настанува само од живот, тогаш е неопходно првиот живот да го создал Животодавецот - Бог. Епа ако не било проблем за Бог да го создаде животот, тогаш зошто би му било проблем да го пресоздаде (воскресение)?

 

[darmon]

A зошто па да престанам да верувам, во бог?
Дали вие "атеистите"(го ставив во апостроф затоа што и вие сте верници, само сте изгубени во просторот со вашата замисла за бог), всушност знаете што е бог?
Тоа не е некој дедо со брадичка што виси на облаците и не гледа постојано и ни се заканува дека ако правиме лошо ке не казни кога ке одиме горе.
Бог се 10-те божји заповеди. Ако некогаш сте ги прочитале во животот, ке знаете што е бог, ама се сомневам дека сте го сториле тоа, и затоа не знаете, затоа своеволно си создавате некоја ваша слика на човечка фигура која казнува и се заканува и има љута фаца.
Или еве кога веќе не верувате во Бог, значи мислите дека тоа не постои или е лошо, па ке ве прашам нешто.
Љубовта е бог,според мене. Штом не верувате во тоа значи не ви се случува тоа во животот, никогаш и нема да ви се случи пошто вие не верувате во тоа, и сте сигурни дека сте во право.
Па кажете ми зошто се заљубувате кога тоа чувство и потреба за љубов е токму она што вие го одрекувате дека постои? Од тоа ние сме настанале, од љубов. Од тоа сум настанал јас, татко ми, мајка ми дедо ми, вие....
Значи и вие сте верници штом верувате во љубовта.
Секој оној кој верува дека во животот треба да прави добри дела е верник.Верник е и ако сака и ако е искрен. Не треба да верувате во црквата како градба и дека тие зидови прават чуда и се божествени во материјална смисла. Црквата треба да служи како портал во кој кога ке отидете ке ги посакате најубавите нешта и ке пратите позитивна мисла а со тоа и позитивна енергија преку вашата молитва за здравје среќа и љубов за вас и вашите блиски, која сигурно ке ви се исполни доколку тоа го кажувате без двоумење, односно дека сте сигурни дека постои таа добра енергија која сите ние ја чувствуваме во различни облици. Дали е тоа во облик на среќа, во облик на здравје, во облик на љубов искреност и сл. ние секогаш кога ке ни се случи нешто убаво ни се појавува некое убаво чувство кое е наречено, позитивна енергија.
Или еве поконкретно, љубовта која ги поврзува луѓето и им дава мир, среќа и некаква хармонија, која ги прави човекот да се чувствува срекен што е жив и да сака да живее, има ли нешто лошо во ова, нешто што ке направи човекот да се разболи, да се нервира, да полуди или пак да умре?
Зборувам за љубовта не за љубомората која произлегува од љубовта како негативна особина на човекот.

Според мене Бог е позитивната енергија во сите можни облици, и таа не опкружува секој ден.

 

[Атеист]

Иако не е експлицитно наведено, претпоставувам дека под „верување“ се мислело на верување во бог.

За да нешто престане, треба и да почне, нели?

Никогаш не сум ни верувал, за да престанам да верувам.

 

[Силен]

Уште од мал ме интересираа мистерии и митологија така да ја купував и читав секоја литература на таа тема. Денес во домашната библиотека не знам што нема од таа тематика почнувајќи од астрална проекција, светски мистерии, митологија па се до природно лечење како и некои „позабегани“ теми .

Најпрво дојдоа книгите од Ахмед Боснич на тема: Сите мистерии на светот. Почнувајќи од пирамидите, Атлантида, кристалните черепи па се до теориите за настанокот на човештвото. Буквално ги „голтав“, сум седел по цели ноќи наместо да учам за да ги прочитам што побргу . Тие да ми беа лектири никад немаше да бегам од часови .

Потоа дојде интерес за парапсихологија и окултните науки. Неколку книги од таа тематика бајаги ме усмерија во одреден правец. Книга која многу ме погоди беше: Тајниот живот на билките (Тајни живот биљака), страшно добра книга. Во тоа време се заинтересирав и за радиестезија и духовниот свет затоа што отсекогаш ме интересирало и сум верувал дека има живот и од „другата“ страна.

Потоа ја најдов Астрална проекција (книгата Магус што ја барал ) и една феноменална книгичка од Мери Хоуп каде на чист, лесен и некомплициран начин без лаги и паразитски елементи е објаснето што е окултот и што можеш а што не можеш да очекуваш на „патот“. Следеа „Паралелни свет„ за искуства надвор од физичкото тело или после смртта како и сите книги од Деникен за најинтригантните светски мистерии за настанокот на човечката раса.

Потоа дојде на ред Библијата неколку пати да ја читам и сватив дека има огромни нелогичности кои стануваат логични исклучиво ако се помешани два ентитета кои погрешно се тумачат како еден . Следеа Херодотовата историја, Епот за Гилгамеш и глинените таблици од Сумер како надополнување на нелогичностите од Стариот завет. „12-та планета“ од Захарија Сичин е последна која ме натера за размислување за настанокот на човекот посебно што има многу интересни совпаѓања со некои настани од Херодотовата историја и Библијата.

После сето прочитано како и сопствените искуства ми е јасно дека телото и физичкиов свет се само една битна алка во нашето постоење но не и единствена затоа што постојат многу светови каде има живот и битија и дека нешто поголемо од нас што религијата го вика Бог несомнено постои но не во таа форма и по тие правила како тврдат признатите религии.

За мене си важи поговорката: Помогни си самиот на себе за да ти помогне и оној горе .

Како и да е интересен е и тек ќе биде интересен патот .

 

[Фити]

Никогаш не сум ни верувал. Секогаш кога ќе дојдеше поп кај нас јас бегав како што би рекле христијаниве како од ѓаол....

 

[nihilista]

Ima nesto od sto covekot zavisi toa moze da se narece Bog, no isto taka moze da se oznaci kako besmislena slepa volja, energija koja go odrzuva svetot koja nie krajno nespoznatliva i voopsto nie za nea ne postoime, bog vo smisla deka misli na nas i nesto mu znacat nasite dogmi i ritusli obredi, toa e samo nasa pretstava nema realnost von nas.

 

[arakenx]

Не по моја желба и воља сум обележен (жигосан, тетовиран, осакатен..тука ставете било кој збор што ве асоцира) како Православен Христијанин со самиот чин на крштевање. Иако тој чин не е по моја желба....сепак се случил и не можам и не сакам да бегам од него.
Но ЈАС денес не се декларирам ни како верник ниту како атеист ниту како нешто измеѓу. Било каква декларација веднаш означува организиран систем на верување или не верување и по автоматизам повлекува размислување како група или размислување со туѓа глава.
Имам прочитано доста....и не одбивам да прочитам било што или да разговарам на било која тема....но се обидувам да размислувам со своја глава. Религиите ги почитувам и луѓето кои веруваат ги почитувам но не сум еден од нив. Доколку влегувам во џамија или црква ги почитувам правилата што важат таму....затоа што почитта е она што не прави луѓе. Го почитувам и ставот на атеистите....затоа што ги почитувам и нив како луѓе.
Секој човек....САКОЈ...треба да размислува со своја глава. Секој од нас треба да се бори и да ја живее својата вистина....но нетреба да се обидува да ги убедува останатите. Секој од нас е единствен и уникатен и секој од нас има право на својот пат.
Библијата ја имам читано неколку пати. За мене таа претставува историја на едно семејство (Стариот Завет). Низ целиот стар завет се следи само една лоза. Ликовите имаат многу потомци...но се следи само еден. Низ стариот завет има еден куп нелогичности кои верниците и теолозите ги објаснуваат со ставот...дека тоа е божја вистина и не треба да се преиспитува. Уште од самиот почеток има еден куп нелогичности. Прочитајте го создавањето со отворен ум без предрасуди и веднаш ќе ви станат јасни многу работи.

Насловот на темата е како и зошто престанавте да верувате.....ЈАС не престанав да верувам...јас почнав да размислувам со своја глава...бидејќи никој...НИКОЈ....неможе да има монопол на мојот животон пат....тој е само мој и така ќе остане

Рајот, пеколот и чистилиштето не се некои имагинарни места кои не чекаат по смртта....тие се со нас постојано...секој миг....во нашата глава.....многу верници прават пекол од својот живот...се со цел рај по смртта...рај за кој не се ни сигурни дека постои.....многу атеисти обидувајќи се да ги скршат религиските стеги забораават на својата моралност....свесно го негираат човекот во себе мислеќи дека ја негираат реигијата.

И наместо да се оптоварувате со тоа дали Бог му се јави на нокој пред 100000, 5000, 2000, 300, години.....живејте го својот живот...извлечете максимално од него....затоа што нема поправен...тоа е се....се што сте испуштиле....е неповратно загубено

почитувајте ги другите....и живејте го својот живот

 

[Ашитаках]

Не знам точно како беше, немаше некој настан шо ќе ме "преобразе", најверојатно со самио развој на свеста и со проширувањето на погледите, односно моментите коа почнеш да сфаќаш дека не мора да бидеш ист како луѓето околу тебе и да ги поддржуваш нивните сфаќања, без да формираш свои.
Значи, никогаш не сум верувала дека потекнуваме од Адам и Ева, нити сум се декларирала како верник, ама сум одила на црква од Велигден на Велигден и на св. Фануриј за да ми иде школото Полека и тоа го исфрлив од пракса, сеа дури и чувствувам одбивност спрема црквата како институција. Спрема религијата како појава сум неутрална, нејзиното постоење има некои придонеси за човештвото, ама исто толку (а мош и повеќе) поставени препреки у развојо на разумо на човеко.

 

[^Exotic^]

Како мал едноставно голташ се што ќе ти кажат домашните, така беше и кај мене. Дома со родителите ретко зборувавме за религија, иако беа многу интелигентни луѓе и знаеа до каде е развојот на науката и колку е значајна, сепак беа христијани и сите обичаи се почитуваа. Ама никогаш не ми сугестирале ти мора да бидеш ова, ваков или онаков. Понекогаш мајка ми сепак ќе речеше како не сме настанале од мајмуни, се е тоа глупост. И јас ќе и вратев, мамо ај не заебавај барем за тоа има доказ, сигурно не сме од Адам и Ева настанати. Бев доста полиберален од нив, а тоа не им сметаше многу. Од другата страна пак, баба ми беше закоравен христијанин. Ги знаеше сите празници на памет, одеше на сите погреби и други обреди, потполно посветена на тоа. Понекогаш ме носеше и в црква со неа. Не дека знаев зошто одам и која е причината, ама ај онака колку да се прошлепам низ град. Имаше една интересна случка како помал, ми вика ај ќе одиме в црква и знам нешто спомна таму е Бог, ќе го видиме или така нешто. И јас се возбудив цел, одиме таму и ништо не се случи. И си викам стара ај не драпај, ништо не се случи денес Како растев не ни и обрнував многу внимание на религијата не ми значеше многу. Искрено трансформацијата, ако може така да се нарече кај мене настана најпрво со форумов. После читањето на препукувата меѓу двата табора почнав да се подзамислувам, што се случува, зошто ова, зошто она. Се сеќавам имаше денови кога се чувстував како закоравен верник, друг ден како атеист. Искрено ова ме загрижуваше, што ако стварно нема ништо таму горе? Што ако стварно не постои? И размислував што најмногу ми одговара, и дојдов до заклучок дека сепак Бог(вие како сакајте замислувајте си го, белобрад дедо, свето тројство, некоја виша сила или пак тој најјакииот од Текен 6), сепак според мене и според мојата вистина, не постои. Сепак вистината се менува, односно не постои дефинитивна вистина, таа е релативна и за сите нас е различна. Не ми смета другите во што да веруваат, нити пак сакам да терам други луѓе да веруваат во тоа што јас мислам дека е точно. Поточно и не можеш да го натераш човек да верува дека не треба да верува, малку иронично е. Затоа се дефинирам себеси како арелигиозен, не сакам да бидам ниту христијанин, муслиман или мормон, ниту пак атеист зашто и тие сепак веруваат во нешто. Најубаво е да се исклучам од сите религии и баш ми чуе во што веруваат другите. Ова е мој живот како што јас мислам дека треба да го водам и да ги следам идеалите што мене ми чинат. Понекогаш навистина сакам да верувам во Господ, чувствувам дека треба некој да те води по некој пат. Меѓутоа умот ми вика дека сепак тоа нешто не постои, тоа е моето верување и така ќе биде.

 

[Gladiator13]

Неопишливо просто и глупо е да ги категоризираш луѓето во само два коша (верници и неверници).

 

[Almala]

Претпоставувам дека Зенон Косидовски одиграл големо влијание во твоето неверување во Христос и веродостојноста на Библијата. Човекот е еден од ретките антихристијани кој покрај нападите против веродостојноста на Библијата, се обидел да го дискредитира Христос и Неговата историчност. Сепак морам да кажам дека тој е гола вода за сериозните теолози. Летоска ја читав неговата книга „Сказанијата на евангелистите“ и речиси на секоја страна наоѓав очигледни грешки и историски недоследности, субјективни заклучоци, погрешни и вонконтекстуални толкувања на Библијата, субјективни толкувања на историјата, селективно аргументирање и најпосле пристрасност кон својата вера која потсвесно му ја наметнува на читателот како "научна апсолутна вистина".
Ова е долга и преширока тема. Ради би ја дискутирал на некој кафе муабет, со секој заинтересиран и искрен трагач по вистината за Бог и Неговата објава преку Библијата и Исус Христос.

Всушност - не, Зенон не ме направи да не верувам, него само ме заинтригира да истражувам повеќе. Во постот раскажав на кратко за да не дрвам многу. Поминаа години и години во кои јас се осеќав Православна Христијанка, се омажив, дете родив, го крстивме у црква и све по ред. Кога ќе се вратев во Скопје на посета, право во Храмот одев на Партизанска - купуј крстови и други религиозни објекти за дома, пали свеќи и сл.

Откако почнав да го читам Richard Dawkins "The selfish gene" почнав да преоѓам во атеиста. После некоја година со тој ум осеќав дека нешто фали. Пак читање, али овој пат повеќе за источни религии. астрални проекции, книги за моќта на емоции и мисли и сл почнав да преоѓам во спиритуални води - али не религиозни.

Инаку, за субјективни заклучоци од страна на Зенон - и Библијата е толкувана субјективно од милионте различни одграноци на христијанството. Таа книга е човек сам да ја чита и сам да ја сфати и аплицира на својот живот - а не друг да му кажува и да го индоктринира според начинот на кој што таа особа или таа група смета дека е точно

До некаде оправдан е стравот, а тие што го имаат фатено тој пат, ако не го фателе него ќе завршеле во манастир Тоа се слаби карактери кои лесно потпаѓаат под влијание. А зашто мајка ми не се исплаши кога ги порачав Астрална Проекција и Ритуална Магија...изгледа пошо тогаш 18 годишњак мислеше дека сум несериозен

Хахахаа....и мајка ми мислеше дека ми е само фаза и ќе ми помине. Она ц’цкаше кога почна да ми гледа книги за вештерства, маѓии и сл - ама кога почнав да и објаснувам по малку, почна да сфаќа дека не било тоа онака како што мислат луѓето.

Уште од мал ме интересираа мистерии и митологија така да ја купував и читав секоја литература на таа тема. Денес во домашната библиотека не знам што нема од таа тематика почнувајќи од астрална проекција, светски мистерии, митологија па се до природно лечење како и некои „позабегани“ теми .

Најпрво дојдоа книгите од Ахмед Боснич на тема: Сите мистерии на светот. Почнувајќи од пирамидите, Атлантида, кристалните черепи па се до теориите за настанокот на човештвото. Буквално ги „голтав“, сум седел по цели ноќи наместо да учам за да ги прочитам што побргу . Тие да ми беа лектири никад немаше да бегам од часови .

Потоа дојде интерес за парапсихологија и окултните науки. Неколку книги од таа тематика бајаги ме усмерија во одреден правец. Книга која многу ме погоди беше: Тајниот живот на билките (Тајни живот биљака), страшно добра книга. Во тоа време се заинтересирав и за радиестезија и духовниот свет затоа што отсекогаш ме интересирало и сум верувал дека има живот и од „другата“ страна.

Потоа ја најдов Астрална проекција (книгата Магус што ја барал ) и една феноменална книгичка од Мери Хоуп каде на чист, лесен и некомплициран начин без лаги и паразитски елементи е објаснето што е окултот и што можеш а што не можеш да очекуваш на „патот“. Следеа „Паралелни свет„ за искуства надвор од физичкото тело или после смртта како и сите книги од Деникен за најинтригантните светски мистерии за настанокот на човечката раса.

Потоа дојде на ред Библијата неколку пати да ја читам и сватив дека има огромни нелогичности кои стануваат логични исклучиво ако се помешани два ентитета кои погрешно се тумачат како еден . Следеа Херодотовата историја, Епот за Гилгамеш и глинените таблици од Сумер како надополнување на нелогичностите од Стариот завет. „12-та планета“ од Захарија Сичин е последна која ме натера за размислување за настанокот на човекот посебно што има многу интересни совпаѓања со некои настани од Херодотовата историја и Библијата.

После сето прочитано како и сопствените искуства ми е јасно дека телото и физичкиов свет се само една битна алка во нашето постоење но не и единствена затоа што постојат многу светови каде има живот и битија и дека нешто поголемо од нас што религијата го вика Бог несомнено постои но не во таа форма и по тие правила како тврдат признатите религии.

За мене си важи поговорката: Помогни си самиот на себе за да ти помогне и оној горе .

Како и да е интересен е и тек ќе биде интересен патот .

Лелееееее, си го читал Бенедикт? Прва книга од него ми беше Паралелни Свет и после кога дојодв у Скопје на Саем ги најдов и остали негови книги. Супер е човекот!