Ја <3 оваа игра затоа што...

[Господ]

Во мојот живот сум сакал 3 D.
Digimon.
Diablo.
DotA.(Ок,сценарио,ускоро и stand-alone игра такоџер,шовееам)

Digimon World,посебно тројката али и кецот,mother of god,значи тоа ти е добро RPG.Ја упознав уз анимето,али она што ме натера да ја засакам е балансот,колку и да си префидан нема да ти се дозволи 1-hit-kills.

Diablo II,кој не чул за неа,живее под камен.Играва стана дефиниција за RPG игри,таква комплетност у сите сфери.
Сепак,она што ме привлече кон Diablo,причата...значи ако Blizzard немаат добра прича извадено,не знам кој има.
Али cinematics-от...СВРШ.

DotA,мамката 5 години ми пројдоа,уште течат,нека течат.Другарството шо до ден денес го фурам ми се роди ради оваа игра,зато си ја сакуфкам <3

 

[RockMaster]

Најдобрата стратегија што сум ја играл. Значи доброто во оваа игра е реалноста. Пример, за да се направи леб, прво треба да се собере жито, потоа да се сомеле, па на крај брашното да се однесе во пекара каде се прави леб. Истиот случај е и со војската. Прво мораш да направиш меч и оклоп па потоа да извадиш војник. Единствен проблем беше онлајн играњето каде Turtle-base страгијата беше небалансирана.
Штета што со сите наредни делови ја тупеа се повеќе и повеќе. Годинава треба да излезе стронгхолд 3, но тешко дека ќе ја играм на Нвидиа 9500гт 512мв.

Други добри игри: Age of empires 2, Starcraft 2, Prince of persia warrior within i Two Thrones, Assassins creed 1,2,B (najdobra igra vo treto lice). Од спортските: Нба2к11 и пес

 

[Darling]

ГТА Сан Андреас

беше брука ако играва ја немаш на компјутер. што е тоа што сите ги привлекува кај играва? слободата, она што не можеш да го правиш во реалноста а можеш во игра: газиш луѓе, крадеш секакви коли, башка и јака приказна има.

 

[StormRage]

WORMZ! срањето кое никогаш, ама баш никогаш не ми здосади... Првиот компјутер то беше пред 9-10 години кога го добив... прво отварање во гејмс (на тогашна 98ца) глеам Worms а моето познавање од англиски беше срање... и после ја забаталив на едно 2 години, па почнав пак да играм... сите тие финти на детмеч со полни оружја и ред други работи, едноставно црви кај шо се пукаат самата смисла ми беше интересна... верувајте или не ја иам уште во компјутер и пак ме фаќа некогаш носталгија да играм

 

[Mac))]

DotA,мамката 5 години ми пројдоа,уште течат,нека течат.Другарството шо до ден денес го фурам ми се роди ради оваа игра,зато си ја сакуфкам <3

Офтопик ќе си идам, на моја тема...али ај нема да му смета на модераторот малце.

Преку DotA стварно се стекнуваат топ пријателства, многу луѓе денес ги сметам за топ другари...а се почнало преку скајп и договарања за gank.

 

[ice_cube]

Еххх... темава ме натера да се навратам едно десетина години наназад, кога ја играв Mafia.

Стигнав до 13ти save-game, кај трката. И заглавив тука баеги време.... се до еден ден кога успеав да победам на трката и да продолжам со играње. Играв, вршев мисии, и на крај ми беше жал што играта мораше да заврши.
Сепак тука беше Free Ride Extreme, каде шо се вршеа специјални мисии и за награда добиваше некоја бесна кола.... не успеав сите да ги завршам, и ден денес. Секогаш ќе ја памтам играва.... поминување на цела стаза со 13hp, абе адреналин, лудница.

Друга игра што ќе ја памтам... хммм.... тоа сигурно ќе биде GTA: San Andreas (GTA 3 ја играв и ситгнав до една стаза кај шо неможев да поминам, и забаталив ), на оваа игра се имам оставано мноогу, и ден денес знам да си ја пуштам.

Диабло 2, исто така, една од моите незавршени игри... затоа што ставав магии во сите spell-trees XD

Што убави времиња беа, игри еден куп, и шо е најјако тешки беа за играње маму му еам, а не ко денес со аутоматски пунење енергија -.-

Ееее за малце ќе ја заборавев, INDIANA JONES Многу интересна авантура/акција, со уште поинтересни финти за како да поминеш.... Лудница беа тие времиња со такви игри )))

 

[СрбоЛегенда]

Дефинитивно серијалот Dawn of War. Првин ја пробав Dark Crusade, (пред едно 4 години) тогаш сеуште незнаев ама баш ништо за играта. Но, по 2-3 дена, ептен се заразив. Самиот гејмплеј те тера да ја играш играта од поново и од поново, а и самите единици на расите, некои од нив беа доста оригинални. После ја свртев и оригиналот и Winter Assault, па кога искочи и Soulstorm...
Со DoW2 само ја подобрија механиката на играта. Голем удел има и енџинот (истиот оној од CoH) самошто овдека е подобрен и дизајнот на карактерите изгледа ептен добро. Ја свртев оригиналот, пред некој ден и Retribution, а дупката во приказната што ја имам со тоа што не ја играв Chaos Rising ќе ја попунам кон крајот на месецов

+1 .


За мене и Command and Conquer серијалот со искључот на Tiberian Twilight. Со него започнав далечната 1996. Патување низ време , спамување на тенкови, дебел Ајнштајн, комунисти на месечината и во минатото.

 

[RockMaster]

Еххх... темава ме натера да се навратам едно десетина години наназад, кога ја играв Mafia.

Стигнав до 13ти save-game, кај трката. И заглавив тука баеги време.... се до еден ден кога успеав да победам на трката и да продолжам со играње. Играв, вршев мисии, и на крај ми беше жал што играта мораше да заврши.
Сепак тука беше Free Ride Extreme, каде шо се вршеа специјални мисии и за награда добиваше некоја бесна кола.... не успеав сите да ги завршам, и ден денес. Секогаш ќе ја памтам играва.... поминување на цела стаза со 13hp, абе адреналин, лудница.

Друга игра што ќе ја памтам... хммм.... тоа сигурно ќе биде GTA: San Andreas (GTA 3 ја играв и ситгнав до една стаза кај шо неможев да поминам, и забаталив ), на оваа игра се имам оставано мноогу, и ден денес знам да си ја пуштам.

Диабло 2, исто така, една од моите незавршени игри... затоа што ставав магии во сите spell-trees XD

Што убави времиња беа, игри еден куп, и шо е најјако тешки беа за играње маму му еам, а не ко денес со аутоматски пунење енергија -.-

Ееее за малце ќе ја заборавев, INDIANA JONES Многу интересна авантура/акција, со уште поинтересни финти за како да поминеш.... Лудница беа тие времиња со такви игри )))

Е тоа фали во денешниве игри. Игри каде што треба да се помачиш, да размислиш. Од поновиве едниствено на АС 1 се помачив мааалку...

 

[Mac))]

GTA: Vice City

Ова е играта на која имам оставено најмногу време, дефинитивно. Многу фактори се измешаа тука за оваа да ја класифицирам како "омилената" за сите времиња. Не верувам дека ќе играм некоја игра, онака мерачки, како оваа.

Кога излезе GTA 3, некако не ми направи премногу мерак, иако ја свртев. Не знам, никогаш не ме привлекувал Њу Јорк како град, мрачен...и музиката од 90ти.
Е сега, не знам дали ги сакам 80тите заради GTA: Vice City или пак ја сакам Vice City заради нив...

Едноставно, се ми легна во играва. Мајами во 80ти години? Ооо да, перфекција. Ми стана омилен град, кој дефинитивно еден ден ќе го посетам.
Музиката исто така беше одлична, немаше песна која не ми се допадна. Градот веќе го знаев напамет, најсериозно, не ја ни користев мапата.

А што да кажам за гласовите во играта, еве, погледнете и сами кои фацки ги позајмија нив.
Приказната беше навистина интересна, за разлика од GTA IV, бар за мене кога ја играв повеќе ми беше мерак да се издигнам во тој свет, отколку да се бркам со ниско-разредни руски мафијаши.

И после се тоа, дојде модирањето, додавање на делови во градот, сјебување на играта, милиони преинсталации, глупирање со god mod и многу слични работи. Веќе сум стар за free-roam игри, но ако имам една желба од гејминг светот, тоа е да направат римејк на Vice City.
80ти, here I come!

 

[Shellshock nam67]

GTA: Vice City

Ова е играта на која имам оставено најмногу време, дефинитивно. Многу фактори се измешаа тука за оваа да ја класифицирам како "омилената" за сите времиња. Не верувам дека ќе играм некоја игра, онака мерачки, како оваа.

Кога излезе GTA 3, некако не ми направи премногу мерак, иако ја свртев. Не знам, никогаш не ме привлекувал Њу Јорк како град, мрачен...и музиката од 90ти.
Е сега, не знам дали ги сакам 80тите заради GTA: Vice City или пак ја сакам Vice City заради нив...

Едноставно, се ми легна во играва. Мајами во 80ти години? Ооо да, перфекција. Ми стана омилен град, кој дефинитивно еден ден ќе го посетам.
Музиката исто така беше одлична, немаше песна која не ми се допадна. Градот веќе го знаев напамет, најсериозно, не ја ни користев мапата.

А што да кажам за гласовите во играта, еве, погледнете и сами кои фацки ги позајмија нив.
Приказната беше навистина интересна, за разлика од GTA IV, бар за мене кога ја играв повеќе ми беше мерак да се издигнам во тој свет, отколку да се бркам со ниско-разредни руски мафијаши.

И после се тоа, дојде модирањето, додавање на делови во градот, сјебување на играта, милиони преинсталации, глупирање со god mod и многу слични работи. Веќе сум стар за free-roam игри, но ако имам една желба од гејминг светот, тоа е да направат римејк на Vice City.
80ти, here I come!

мора да ја симнам игрицава

 

[Mac))]

FIFA 94

Ех, играта на моето детство (заедно со Prince of Persia и уште некои). Искрено, појма немам кога ја играв, ваљда беше 95-96та година нека, бидејќи сеуште имав 386ка тогаш или Пентиум кец.

Трагедии од игра, типично за EA, ама ај, дете...што ќе праиш.
Како прво, мислам дека на оваа игра сите играчи беа слични, а Америка беа најјакиот тим и најекспонираниот. Од друга страна, гејмплејот беше шит, буквално. Се што требаше за да дадете гол, дури и на најтешко ниво, беше да стоите со играч пред голманот, он ќе ја рогне во вашата глава и топката влегува во гол. Epicness.

Но хеј, копиљ ко копиљ, уживав тепајќи на Светското со Америка, поготово резултатот од 11-0 против Грција во финале. Ах, времиња, кога мислевме дека дизајнерите се паметни луѓе и знаат што праат. После оваа Фифа директ преминав на 98ма, а тек понатаму поактивно почнав со FIFA 2001.
Еи, колку ми било смешно тогаш, бидејќи бев по баскетот и не пратев скоро ИЧ фудбал. Не знаев со кој тим да играм, па ги прашав другариве за кој навиваат. Рекоа, Интер.

И би Интер, ги земав, се преиграв со нив, ги научив играчите напамет, почнав да ги гледам набрзо потоа и во живо...и таа шит игра во која се даваа голово со набацување, а потоа маказици....ме спои со тимот за кој навивам сега.

 

[Myers]

The good old, Need for speed: Underground 2


Веќе на сите ни е позната, не верувам некој да не ја има прочешлано играва.
Се почна далечната 2006 кога за прв пат ја играв играва.
Со тогашен најдобар компјутер у маало, абе филмови

Премногу ми беше драга, не поминуваше ден да не истепам бар 2-3 саати на нејзе.
Ете така влезе во историјата на најдобри racing games.

 

[sveznajko]

Heroes of Might and Magic 3
Затоа што има правила со идеална мешавина на комплексност и разбирливост.
Колку и да и даваш на играта секогаш наоѓа метод да те награди.
Одлична Вештачка интелегенција.
Заразна и игрива дури и денес.
Преку 200 саати имам играно на оригиналот + експанзиите (екстра кампањи и мапи), и не ми е скурчено.

 

[¯\_(ツ)_/¯]

Игра која би ја сметал за најомилена нема, има 2-3 игри на кои севкупно сум потрошел над 8/12 месеци од животот.

Првата е Age of Empires 2, заедно со EP The Conquerors, затоа што бев релативно млад/мал кога излезе играва, немаше нешто друго тогаш да правам, па изборот беше или ова, или да играм надвор со били/џамлии. Да почнам да пишам стории/случки за играта, навистина ке треба минимум 20 страни полни со текст , како тоа со работници/селани преку шума сум отворел пат затоа што противникот (99% од слушаите братучед ми) имал прејака одбрана, па се до криење на цела војска во замоци за кога ке мисли дека нема никој да ги извадам... абе милион сценарија, милион глупости . Ама да, играва сум ја играл и кога сум јадел, и кога сум мочал и кога сум учел и кога сум спиел, година дена играва живот ми значеше. Уште ги памтам слоновите на Персијците, самурајите на Јапонците... Тројката кога излезе, онака морав да ја инсталирам и да ја пробам каква е, ама не верував дека после 1 сат играње ке ми здосади, онака има работи можеби повеќе од двојката ама ептен станува досадна...

Втора игра е Тотал Клуб Менаџер 2004, прва и единствена игра која ја имам играно онака севкупно над 5-6 месеци (активно играње). Тоа лето (кога почнав да ја играв) ке го памтам по само 2 работи, Плажа и Менаџер, ништо повеќе, можби тоа лето сум напраил максимум 500-600 сати сон, не верувам повеќе. Ке легнев да спијам, и ке ми текнеше нешто, “леее, а да пуштам скаут Германија за голман да најде?“ и врати се за пет минути а остани уште 10 саати. Направи тим да се врти околу еден играч, па кога ке се пензионираше ми доаѓаше како член од семејството да ми умрел . Освен тоа, не знам колку милиони туториали по интернетов за формации и стратегии имам прочитано, па како настанала 3-5-2 формацијата, како настанала 3-3-3 формација со еден либеро, па како ова, па како тоа... Ептен уфилман, и ептен сериозно си ја сфатив ова игра, дури и тастатура скршив кога при симулација на игра, прво полувреме водев 4 нула за второ да загубам 4-6. Освен ова, играва имаше феноменален футбал фјужн, дур играше Менаџер, можеше само еднаш ЦД-то од Фифа 04 да ја пикнеш, и сите игри можеше сам да ги играш, нешто што во 05 беше ептен заебано, а за другите не знам како зошто не ги играв доволно време. Па гледаш играч кој си го нашол во Бразил на 16 како изгледа, абе мераци.

Трета игра ми е GTA 3: Vice City, нешто слично на тоа што го кажа Мац, ама играва ми даваше едно ебено совршено чуство, чуство на што знам... Онака, навлезен бев ептен во играва, приказнава не сакав да заврши, приказна за филм беше тоа. Слично чуство вакво ми дала и Хитмен, ама ова во ГТА беше... Феноменално нешто. Модови никогаш не инсталирав за играва, пошто кога излегоа тие срања веќе и не ја играв, ама онака секогаш некој кога ке ми спомне зборот видео игра, прва слика на глава ми е Tommy Verceti качен на тие малите моторчина

P.S. за разлика од Мац, јас бев у ебаниот Мајами!

 

[Mac))]

Quake 3 Arena

Играва си доаѓаше и одеше низ повеќе периоди во мојот живот.
Се започна на Инфоком 1999та година, каде првпат ја пробав играта...и после секој ден го замарав татко ми да ми го појача компјутерот.

Потоа, ја игравме на заебанција со другари, иако повеќе владееше Кантер низ светот. Сеуште ми текнува на една емисија која идеше на Канал 5, која секогаш ја гледав кога морав да седам кај баба ми (а немав ПЦ таму). Се утепуваа дечките од играње Quake 3.
И на крај, втора година средно. Не одбраа повеќе дечки да правиме алманах за 50 години Орце Николов. И не ставија во едната лабараторија, комплетно сами. Компјутерите не беа поврзани на нет, ниту пак меѓусебно во лан мрежа. Носевме ЛАН кабли од дома, поврзувавме два компјутери и ја игравме легендарната DM 17 стаза. Уф, какви спомени, поготово кога директорот ќе влезеше и моравме да гасиме монитори и да се правиме паметни.

Оттогаш наваму, само ја имаме запалено почесно играва на Најтмери во Ентернет...Ама затоа костурот кој скејташе на hoverboard со убитачна фаца и ник "Sexy_Boi" (ради убавата фаца негова) секогаш ќе ми остане во сеќавање.