Филмски предизвик 3.0 (2019)

  • Креатор на темата Креатор на темата Zlatikevichius
  • Време на започнување Време на започнување
Army of shadows филмиште( гледан во рамки на 5х предизвикот 2016та.. @Zlatikevichius го имаше предложено али ко филм за замена), баш по мој вкус, исто и Elevator to the gallows јак филм.. баш ме интересира дали у ист стил ќе продужат и триве не гледани што ми следат.


И само да бутнеме набрзина од минатиот предизвик, Догма го гледав на 31ви ама време немав да пишам.
Не знаев до скоро ни дека е комедија ни дека е од Кевин Смит, па уше и Џеј и Сајлент Боб ги имаше што стално е плус. Иако генерално коа ќе се види делуе ко да "нападен", ко да е over the top, така очекував и да ми биде, сепак не беше таков, сите библиски ликови беа закон, не неколку ситуации може се претера(не мислам за исмевање на католицизмот/религиите, туку за мој вкус како комедија) али ништо страшно, сценариото беше одлично и го држи цел филм.. Едино чудни вибрации добивав од главниов женски лик, некако или чудно глумеше или намерно ликот и беше чуден, важно чудно.

Севкупно, смешен.. 7,5/10
 
Последно уредено:
grande-juve напиша:
И само да бутнеме набрзина од минатиот предизвик, Догма го гледав на 31ви ама време немав да пишам.
Не знаев до скоро ни дека е комедија ни дека е од Кевин Смит, па уше и Џеј и Сајлент Боб ги имаше што стално е плус. Иако генерално коа ќе се види делуе ко да "нападен", ко да е over the top, така очекував и да ми биде, сепак не беше таков, сите библиски ликови беа закон, не неколку ситуации може се претера(не мислам за исмевање на католицизмот/религиите, туку за мој вкус како комедија) али ништо страшно, сценариото беше одлично и го држи цел филм.. Едино чудни вибрации добивав од главниов женски лик, некако или чудно глумеше или намерно ликот и беше чуден, важно чудно.

Севкупно, смешен.. 7,5/10
Кликни за повеќе...
Јас го имам 3-4 пати гледано. Воведот со клунарот - дефинитивно најјак, и дава објаснување за случувањата од повеќе од пола филм. :pos:
grande-juve напиша:
Едино чудни вибрации добивав од главниов женски лик
Кликни за повеќе...
На кој мислиш, на Аланис ли?
 
Antichrist

Последниот филм од предизвикот на Злате кој исто не беше на листата, а го изгледав затоашто беше единствениот од Трилогија на Депресијата на Вон Триер што ми беше неизледан и беше одлична шанса да ја комплетирам. Сакам да изледам уште некој од филмовиве на Злате ама тоа о том по том, и можеби ќе пишам тука ако не претставува проблем.

Сега за филмов малку, не беше толку тежок за гледање како што очекував, ама затоа целата тежина на филмот е сместена во последните 15 минути кога буквално морав да паузирам на сред сцени за да си ја растеретам напетоста. Висок suspense value. Сцената со клиторисот ја изгледав 3-4 пати, таа сцена знам дека постои од кога излезе филмот, и очекував многу погадна да биде, ама не беше. Не знам зошто очекувам такво нешто од визуелен перфекционист, кога најубавите кадри што ги имам на филм видено се од Вон Триер. Кадрите беа прекрасни за гледање, ако не ме мрзи ќе постирам нешто во темата за совршен кадар.

Психолошкиот дел од филмов ми се допадна, справувањето со состојбите во кои беше и сето тоа. И покрај сето ова, не можам да кажам дека уживав во филмов, воопшто не уживав и се осеќав непријатно додека го гледав, што е и целта нели, и има луѓе што тоа знаат да го почитуваат, ама јас кратам оценки на се што прави да се осеќам лошо и прилично ниска оценка има филмов. Имаше некој суптилна алегорија, културна и пристојна за разлика од фарсата на Аронофски, не сфатив доста од неа искрено, ама не е ептен битно тоа зашто си се фокусирав на главната приказна, и ми беше тоа поинтересно да си го следам отколку да тумачам што е лисицата, што е срната. Ако може некој да ми објасни само, што беше работата со ракописот. Го има тоа и во други филмови, ама вообичаено е објаснето зошто одреден лик ја губи способноста да пишува, најчесто е заради болест, а овде само го покажаа тоа и немаше некој ендгејм. Малку тапа објаснување ми е тоа што си го дадов сама дека со тоа сакаше авторот да ни покаже дека оваа се мрднала комплетно. Ако знае некој нешто подетално да објасни за таа сцена во филмот, нека објасни.

И тоа би било тоа, крајот ми беше сатисфактори, ептен ме нервираше женскава у теков на цел филм и онака, па убиството нејзино ми дојде како поетска правда.

6/10
 
Јас само да дополнам на што од Библијата се однесуваа сите филмови од мојот предизвик и зошто нив сум ги ставил во тој контекст. Повеќето (освен 2) се всушност ре-интерпретација на одредена приказна од Библијата. Кога ги бирав, се трудев да бидат што поразновидни приказните, но очигледно немаше ефект тоа кај никого од вас, зашто повеќето се изјаснивте дека сте нерелигиозни, што искрено, не сфаќам каква поврзаност има со ова тука. Како компаратист, идејата ми беше да направиме баш таква анализа на Библиските текстови аплицирани во малку поинакви контексти, но не испадна ништо од тоа. Колку и да не е човек религиозен, или на која религија и да припаѓа, сметам дека Библијата како текст мора да ја прочита. Или, не мора ни цела, зашто ни јас ја немам прочитано цела, но постојат некои текстови во неа кои, пред се, од книжевен аспект се многу значајни, и кои и во минатото, а и денес се инспирација на бројни уметници од целиот свет и кои врз основа на нив, креираат нови уметнички дела. Стариот и Новиот завет денес се работат и како лектира во средно, јас Библиски текстови работев и на факултет. Без оглед на тоа колку некој верува или не во нешто, Библијата е книжевност која треба да е задолжителна за секој.

Да не должам:

1. The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford - предавството на Исус од страна на Јуда
2. The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe - распнувањето и воскресението на Исус
3. Dogma - не е на конкретен библиски текст, туку пародија на многу текстови и христијански догми
4. The Secret Garden - Еденската градина, Адам и Ева
5. The Book of Eli - Самуел, пророците, но во целост е повеќе како апологија на христијанството, за значењето на библискиот збор
6. Z for Zachariah - Адам и Ева, Откровение
7. Antichrist - Адам и Ева, падот на сатаната (???)
8. East of Eden - Каин и Абел
9. The Tree of Life - Книга Јов
10. Heartless - Исус

И кога сме кај Библијата, кој не го гледаше Leviathan од мојот претходен предизвик, може да го ѕирне - и тој е инспириран од библиска приказна - Книга Јов.
 
Јас Злате, се согласувам со тебе дека не мора човек да биде религиозен за да препознае некои елементи од Библијата во дадено уметничко творештво, ама еве јас Библијата, односно некои текстови од неа имав за обработка кога го работев матурскиот проект, конкретно мене темата ми беше фокусирана на Сатаната, ги обработував Фауст и Мајсторот и Маргарита многу подетално од Библијата, ама сепак имам нешто од нешто прочитани, и пак не успеав филмовиве да ги поврзам многу со Библијата. Освен можеби З за Закарија којшто јас го протолкував исто како тебе регардинг Адам, Ева, Змијата, ама ти веќе го имаше пишано тоа и нема поента да се повторуваме.

Во Антихрист исто беше имплицирана алегоријата со името на шумата кај што беа, Еден. И се е тоа очигледно, но што е со падот на Сатаната? Кој е Сатаната? Дали Ник е најсветлиот ангел што падна....и умре? И од каде Сатаната е син на Адам и Ева, или е Исус кој умре за гревовите на неговите родители? И кој грев е тој, дали блудот или игнорантноста? Видовме на крај дека Шарлот го виде Ник како паѓа низ прозор и не направи ништо? Ако почнеме да ја тумачиме алегоријата тука, многу прашање ќе се отворат, и нема да стигнеме до ништо. Јас не знам која алегорија сакал да ја пренесе Вон Триер, и дали воопшто има некоја библиска порака во филмот, или библиските елементи се додадени како естетика и да вметне нешто повеќе мистика во приказната. Зашто засега од се што познавме библиско во Антихрист, меѓу што и насловот на филмот е... circumstantial, не раскажува ниту една конкретна приказна и само вметнува елементи од повеќе. Ако Адам и Ева се Шарлот и Вилем, зошто нивната приказна не завршува како приказната на Адам и Ева? Ако нивниот син е Сатаната, зошто неговата приказна не завршува како онаа на Сатаната? Библиската алегорија во филмов завршува во ќорсокак. Јас приказната за тројцата питачи не ја знам, не знам дали има такви во Библијата, доколку има не сум запознаена со нивниот наратив. Кој е Антихристот? За да има Антихрист мора да има Исус? Кои се? Дали Шарлота е Антихристот, а Вилем Исусот? А и како би биле, ако се Адам и Ева? Не можеме да го разледуваме филмов како Адам и Ева и истовремено Исус и Антихрист. Што тогаш треба да разгледуваме, која е точната интерпретација тука за двата лика во филмов? Јас не знам, и затоа одлучив да го гледам филмов буквалистички.

За Џеси Џејмс воопшто не ми падна на памет дека е приказната на Јуда тоа.
 
Corvus напиша:
Јас не знам која алегорија сакал да ја пренесе Вон Триер, и дали воопшто има некоја библиска порака во филмот
Кликни за повеќе...
Трир, јас колку што знам, самиот е преобратен католик и многу често во сите филмови се интересира за христијанската теологија и симболика. Не се сеќавам многу јас на дејството во филмот, одамна ми е гледан, затоа и не можам да се сетам што и како го толкував. Но, обично во таквите филмови, кои имаат некакваси библиска симболика, барем од тоа што јас сум гледал, не е се така црно-бело и не може да се објасни на така едноставен начин. Најчесто ликовите вклучуваат во себе елементи на повеќе библиски фигури, со што можеби авторите сакаат да ни претстават дека не постои само добро и само лошо, само Бог и само сатана, туку тоа е една фигура, или две, но со многу тенка граница меѓу нив.

Инаку, идејата за паднатите ангели (или за падот на сатаната, ко што напишав) е вонбиблиска. Никаде во Библијата не се споменуваат паднати ангели. Или барем не директно. Но, во раното христијанство и апокрифите постои митот за сатаната, кој бил архангел еднаш, еден од наомилените ангели на Бога, кој погрешил нешто (да не навлегуваме во тоа што) и затоа бил прогнат од небото. Затоа, токму во оние текстови од Библијата кои се сметаат за најстари, има уште траги од „блискоста“ на Господ со сатаната. На пример, во Книга Јов цело време разговараат, дури и се кладат еден со друг дека едниот не може да направи нешто што може другиот, со што „си ги мерат“ кој е појак. Оттука се и тие дуализми или интерпретации дека не постои лошото и дека е тоа само недостиг на добро, и сл. Веројатно во таа насока одел и Трир, па затоа е толку многу збунувачко сето тоа - кој е кој и што е што. Ете, ветувам дека ако успеам, ќе го гледам пак, па ќе дебатираме на таа тема.

Инаку, се сеќавам дека пред неколку години, кога го гледав, најдов еден многу добар текст, нешто како есеј за христијанскиот симболизам во Antichrist, многу добро беа објаснети многу нешта. Ќе се обидам да го побарам и тоа, па ако го најдам ќе го споделам.[DOUBLEPOST=1549315539][/DOUBLEPOST]Еве го:

Antichrist is an allegory of the Genesis myth which exposes the psychological terrors of Christian beliefs about the origins of sin. It draws its imagery not only from modern horror films but also from the teeming fears of medieval imaginations with their pervasive sense of evil and the power of Satan. The Antichrist of the film's title is everywhere and nowhere - a viscous and elusive presence that seeps through nature, including human nature, and infects it with futility, death and decay. The Antichrist is perhaps also the God-man himself, alluded to in the figure of the husband, whose misogynistic cult has sacrificed generations of women through persecution, burning and torture, while implanting in women themselves a deeply rooted sense of guilt and self-loathing.
Кликни за повеќе...
One can of course argue that this is a deeply distorted reading of Christianity, for the woman at the heart of that tradition is Mary, the New Eve, whose divine motherhood symbolises God's peace with creation and the goodness and grace of woman redeemed. Yet as many feminists point out, Mary has occupied a position of unique purity and holiness in the texts and traditions of Catholic Christianity, while all other women have been identified with Eve as a primordial force of nature, chaos and death which must be resisted and controlled by the rational masculine mind. Von Trier might only tell half the story, but it is the half which has too often been allowed to define the whole in the history of western religion and culture.
Кликни за повеќе...

https://www.opendemocracy.net/article/antichrist-the-visual-theology-of-lars-von-trier
 
Последно уредено:
Библијата е толку сеопфатна, да ако се запне може за било кој филм да се најдат елементи што ќе се толкуваат како интерпретација на некој нејзин дел. Не значи дека ако некој издал некого во некој филм, тоа е интерпретација на приказната за Јуда. Односно тоа ќе треба да се каже за сите филмови каде имаме таква постапка.
 
moongoses напиша:
Библијата е толку сеопфатна, да ако се запне може за било кој филм да се најдат елементи што ќе се толкуваат како интерпретација на некој нејзин дел. Не значи дека ако некој издал некого во некој филм, тоа е интерпретација на приказната за Јуда. Односно тоа ќе треба да се каже за сите филмови каде имаме таква постапка.
Кликни за повеќе...
Не овде имаше повеќе елементи не беше само издавањето. ;)
 
moongoses напиша:
Ама филмот е снимен според вистински ликови и настани.
Кликни за повеќе...
Тоа не го спречува да биде интерпретиран низ различни призми. Дури и вистински, документирани случувања не се лишени од такви интерпретации, а не па ова, кое и да е направено според вистинска приказна, сепак не е истата (а најмногу ликовите - ете, читав дека Џеси во реалноста не бил ни најмалку налик на овој прикажан во филмот). Да - му се плашеле, да - му се восхитувале, но не постои ни еден историски податок кој потврдува дека страдал од депресија, имал тажни очи, бил меланхоличен... Таков го имаат претставено тука режисерот и сценаристот, и тоа веројатно не е случајно. А за Библијата, еве и дополнување:

The Bible. The Bible is, in a way, one of the most important symbols of Protestantism, both as the primary Christian sacred book and as an object in itself. In films, the symbolism behind the Bible escalates because of its explicit role in iconic visualization. A Bible, shown in cinema, communicates something, but what, exactly does it say? In James films, the Bible is a recurring, intertextual symbol and object. Its presence in various scenes and situations is not arbitrary, but, in fact, means something. While it is important not to read too much into visual signs or theatric props—especially due to the fact that symbolic meaning is negotiated, contested, and polysemous in its reception—one cannot overstate the presence of iconic Bibles in this body of films.

At the apex of The Assassination—Jesse’s emotional murder—religious household symbolism plays an important role. After Bob Ford shoots Jesse in the back of the head, Jesse collapses to the floor. Zee hears the noise and rushes in. To her left, in her and Jesse’s bedroom, a dark Christian cross contrasts against the whitewashed wall. Jesse bleeds out on the floor; above him, a large family Bible rests visibly in display. The scene, although brief, showcases the family Bible that Jesse read to his son, as he did in The Last Days. The apotheosized Jesse dies, handing himself over willingly to his Judas, Bob Ford. He perishes under the cross and Bible. The Christ/Judas binary is not far-fetched. In fact, the biblical narrative subtly and suggestively drives the emotive plot of The Assassination. The viewer knows Jesse dies; the viewer knows Bob betrays him. The biblical allusions only intensify one possible interpretive meaning of the film. Only days before his death, Jesse, as a quasi-Christ figure, predicts it. He and Bob are alone in one of the rooms. Jesse gives Bob a birthday gift: a Colt revolver. The tension is high. Bob plans to assassinate Jesse, but fears Jesse is on to his scheme. He knows Jesse knows, in other words. Jesse stares at Bob, sadly—admirably. “You’re gonna’ break a lot a hearts,” he tells him, at once complimenting Bob’s youthful attractiveness and foretelling his own death. What is most fascinating about The Assassination is the way that it apotheosizes Jesse into the American mythic pantheon, via biblical allusion, but simultaneously depicts his dark side. If Jesse is a Christ figure, as the film suggests, his is a dark incarnation. Even as the execution propels him to a form of sacralized celebrity, Pitt’s Jesse has bloodied hands.
Кликни за повеќе...
Плус, не ги спомнав, но тука има и други моменти кои го поврзуваат филмот со Библијата: темите на покјанието, на пример.

Еве го и целиот текст за таквата интерпретација на филмов, меѓу другото: Religion and Violence in Jesse James Films, 1972–2010, by Travis Warren Cooper
 
Ова ме потсети на филмот „Мисија“ со Де Ниро во улога на мисионер кој требаше да ги покрсти некои племиња во јужна америка или што и да требаше да им направи. И после извесно време излезе книга или некој ваков напис, каде што некој тип го анализирал филмот до најситен детаљ и објаснува за значење на кадри, предмети, наоѓа метафори, алегории, поттекст, триста скриени значења, што ти не. Дава сосема поинакво гледање на целиот филм.
Режисерот одговара на тоа, демек поласкан што некој посветил толкаво внимание на филмот, ама тој ништо од сето тоа немал на ум кога го правел и дека и него сето тоа му е ново :)
 
moongoses напиша:
Ова ме потсети на филмот „Мисија“ со Де Ниро во улога на мисионер кој требаше да ги покрсти некои племиња во јужна америка или што и да требаше да им направи. И после извесно време излезе книга или некој ваков напис, каде што некој тип го анализирал филмот до најситен детаљ и објаснува за значење на кадри, предмети, наоѓа метафори, алегории, поттекст, триста скриени значења, што ти не. Дава сосема поинакво гледање на целиот филм.
Режисерот одговара на тоа, демек поласкан што некој посветил толкаво внимание на филмот, ама тој ништо од сето тоа немал на ум кога го правел и дека и него сето тоа му е ново :)
Кликни за повеќе...
Тоа е точно. Јас на факултет учев и книжевна херменевтика. Еден од најчестите ставови таму беше дека всушност книжевниот херменевтичар (толкувач), не е ништо друго туку нов автор на ново дело, токму затоа. И да, многу често авторот и не е свесен за можноста за таквите толкувања.
 
‘Les tontons flingueurs

Филмов на мое големо позитивно изненадување беше ептен забавен. Стварно не очекував со оглед на тоа дека плотот и насловот индицираат на тоа дека ќе биде уште еден од оние филмови со мафијашки банди и гангстери кои не ги сакам. Ама испадна да е ептен забавен филм со комични елементи. На моменти делуваше како плот на цртан, цело време пробуваат да го убијат главниот лик, и цело време фејлаат па овој оди и им мава боксови на врата. Братучедите ми беа искрено најомилени, иако малку ги имаше секогаш кога ќе дојдеа во кадар си викав ЕВЕ ГИ! ЕВЕ ГИ! Сите господа гансгтери беа забавни, ама овие најмногу. Филмов ептен сврте на комедија од сцената во кујната, тоа беше надреално смешно, воопшто не очекував дека сцената со кујната ќе добие таков пресврт. Волфони браќава не беа ептен лајкабл на почетокот на филмот, меѓутоа како се развиваше дејството се поинтересни ми стануваа и тие, особено пак ќе повторам, од сцената во кујната па натаму. Исто така смешни беа звучните ефекти на престрелките односно замената на звукот на пукот со други смешни звуци. Во последниве години тоа стана тренд за јутуб влогерите и комичарите, ама сепак не измислиле топла вода, и тој тип на хумор постоел многу пред нив. Лино Вентура не го знаев јас, ама се гледа дека е одличен актер и солидно го држеше филмов. Крајот навистина satisfying, особено што се смирија конечно сите, освен фракцијата на германот која настрада, и искрено се надевав на таков крај.
Иако со доза неентузијазам за оваа тема, мора да признаам дека сега I'm looking forward to останатите филмови што ги имам, и навистина ептен убаво искуство беше гледањето на овој филм.

7/10
 
2.1 Лифт за губилиште (1958)

Францускиот предвесник на новиот бран во ноар изведба, вака најкратко жанровско-стилистички би се опишал филмов. Содржински, обидот за совршено убиство направено од прељубниците не оди баш по планот. Добра изведба со паралелен страничен заплет. Има пар дупки во приказната, но не пречат. Лино се појавува точно на еден час од почетокот и во овој филм има споредна улога на полициски инспектор, но сепак остава впечаток со појавата.
Музиката на Дејвис одлично се вклопува во летаргичната атмосфера од ноќните талкања на жената кои се визуелно прилично импресивни. Треба да се изгледа.
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom