Конечно постигнавме гол, конечно победивме, конечно имавме среќа, но за жал уште нешто беше конечно, а тоа е завршетокот во овогодинешната борба за опстанок. Животот не е фер а тоа најмногу го докажа вчерашниот натпревар. Зарем има наш навивач кој не скокна од своето место во тој момент кога Дени Ингс го зафати тој магичен полуволеј кој што заврши во мрежата на Харпер. Зарем има навивач кој барем во тие моменти на еуфорија не се понадева дека Саутемптон, иако веќе губеше со 2-0, ќе дојде барем до бод на Кингс Пауер стадионот и ќе ни овозможи сламка за која што ќе имавме огромни шанси да се фатиме, сега , кога се “откукаа“ бордо-сините после скоро два месеци, а следни жртви ќе беа Стоук и Астон Вила. Но, тоа е што е, треба да се одиграат чесно и без притисок последните натпревари и да се изгине на теренот што ќе покаже за какво лавовско срце се работи, пред летово кое ќе смени многу работи, во кое се надеваме дека ќе успееме да ги надоместиме загубите на оние што се доволно добри за да останат во Премиер Лигата.