Двоумење

[Гладиус]

Одбираме работи кои понекогаш живот значат. Знаеме да разликуваме што е добро, а што лошо.
Но на што се должи двоумењето кое се јавува понекогаш при некој избор?
Дали е тоа несигурноста во рационалноста и правилноста на својот избор?
Или е само потреба за реална перцепција и на останатите понудени опции?
Дали двоумењето е добро?

Јас мислам дека е само потреба за реална перцепција, иако понекогаш знае да биде и показател на намалено ниво на почитување на својот избор. Сепак, двоумењето е многу потребно затоа што понекогаш може да не’ натера да го смениме изборот, а со тоа да ја направиме вистинската работа.

 

[Самара Морган]

Несигурноста во рационалноста и правилноста на изборот дефинитивно!
Иако ретко се двоумам , затоа што обично знам што сакам ... но , сепак.
Постојат моменти кога навистина се двоумам што и како да направам , за да не направам некој погрешен чекор за кој би се некогаш (блиска или подалечна иднина) покајала.
Дали е двоумењето добро...хм... зависи во која ситуација...
Се двоумиш дали си постапил правилно и се двоумиш...Незнаеш што понатаму затоа што си на крстопат.Мислам дека е добро...
Помага понекогаш да се двоумиш , отколку набрзина да донесеш некоја одлука за која во иднина би имало каење...

 

[Crazy in Love]

Двоумењето е сосема нормална работа, земајќи во предвид дека многу често во животот застануваме пред крстосници каде мораме убаво и внимателно да одбереме и нормално е да ги ставиме сите работи на кантар и да размислиме што би било најдобро. Често пати се наоѓаме во ситуации во кои не знаеме како да постапиме затоа што самата постапка носи со себе свои последици и размислуваме, се двоумиме, прашувајќи се дали вреди и слично. Сосема е нормално двоумењето. Не ја гледам како несигурност во рационалноста и правилноста на својот избор. Всушност да, и тоа влегува во една од можностите, бидејќи често се запрашуваме дали тоа што го правиме е правилно, но сепак сметам дека претставува и реална перцепција и на останатите понудени опции. Сепак, на крај краева, секогаш имаме неколку опции, секогаш имаме некој избор, зошто да не ги разгледаме сите опции или ситуацијата од сите аспекти и агли па подоцна да донесеме избор?

 

[Cool Hand Luke]

Едно време многу лошо правев, донесував брзоплети одлуки а потоа насред нивното остварување ќе почнев многу да се двоумам. И паѓав. Не би навлегувал што конкретно
Има една јапонска изрека - кога одиш во борба биди сигурен дека ќе победиш или дека ќе изгубиш. Да не се двоумиш помеѓу двете.

 

[Flirt]

Dvoumenjeto e nesigurnost.

PS.da ne se raspravame, ne brishi , zemi otvori psiholoshki knigi pa ke vidish deka e toa definicija za Dvoumenjeto, i nema ti sho da bishesh ako nekoe mislenje ili post se koncizni, blagodram:smir:

 

[ada]

Dvoumenjeto e nesigurnost.

PS.da ne se raspravame, ne brishi , zemi otvori psiholoshki knigi pa ke vidish deka e toa definicija za Dvoumenjeto, i nema ti sho da bishesh ako nekoe mislenje ili post se koncizni, blagodram:smir:

Концизно не е исто што и недоречено или апла очигледно.

Штом се двоумиш за нешто, многу нормално дека си несигурен во изборот. Значи, ова се подрзабира само по себе.

Но, темава поставува и други прашања...Поконкретно за твојот пост...
Кога велиш дека двоумењето е несигурност, дали истото е лошо или добро (т.е полезно или штетно)?
Дали понекогаш може да биде подобар избор од тоа да се залетаме и во старт да одлучиме?
Дали секогаш, по дифолт, претпоставува губење време и пропуштање шанси?

итн. итн.

Да не се караме, елаборирајте у постовите

 

[Flirt]

ma sho ima da se kolebash, ke izanalizirash na moment, ke upotrebish instikt i napred hrabro...ako se zaebesh, nema veze pak si e tvoe, ako se kolebash otide vozot...cao...i mislam deka nema filozofija kolebanjeto e negativna osobina...zamisli idesh so nekoj nekade i sea treba da se odluci nesho vazno, ili da te podrzi za nesho, da reagira brzo i odluchno...i ako se koleba?...sho coek e toj, sho karakter e toa?

 

[Аеродром]

Незнам понекогаш се двоумам.Ме глоѓа нешто унутра ако знам дека не е така а ја идам у тој правец.

 

[SagittarianGirl]

Двоумењето може да биде и добра и лоша работа, зависи од нашиот заклучок.
Колку повеке избор ,толку повеке двоумење.

Нормално е да ги има и двете: и реалното согледување на опциите, (предности недостатоци, која не праве посигурна ,која не) а и самата несигурност у изборот,сепак неможе да имаш потреба да рационализираш за нешто шо у ствари си сигурен.

А намалено ниво, тоа оде исто со бројот на опции. Колку повеке опции, толку помалку се цене вистинската вредност.

 

[DonJas]

Двоумењето е како способност на човекот да одбере меѓу два избора согледувајки ги опциите за да го направи правиот избор, сето тоа се должи до личноста дали ке го одбере правиот пат, додуша двоумењето постои кај човекот уште од коа ке се роди според мене. (иако можда ова звучи ко да незнам шо зборам ама некои и ваљда ке ме сфатат) Се дешава секој дневно уште кога ке станеме од спиење, дали да одам во школо или да речам ме боли глава, и така натаму цело време. Постои и двоумење каде што двата избора навидум изгледаат добри и еднакви, а не се, па може да се одбере погрешно. Такада неможе да се каже дали двоумењето е добро или лошо, ниту пак дали секогаш ке се одбере правилното.

 

[statusQuO]

Секако дека двоумењето е добро. Лошо е ако се пишманиш со изборот. Двоумењето е резултат на покасно соогледување на нештата и изборот...Ако касно ги сфатиме последиците или едноставно избереме набрзина, голема е шансата да не знаеме што сме одбрале...Па кога ке размислиме сфаќаме дека тоа не е најпаметниот избор..

 

[santelli]

Двоумење е логички избор помеѓу две решенија. Балансираност на параметрите и за едно и за друго решение не носи во состојба на „мисловно-реактивна пасивност“.
Во суштина се е до способноста да се оддели важно од неважното.

 

[Сатори]

Сепак, двоумењето е многу потребно затоа што понекогаш може да не’ натера да го смениме изборот, а со тоа да ја направиме вистинската работа.

И единствениот проблем што ни се појавува е да решиме која е вистинската работа кога таква не постои, светот е променлив, луѓето и условите не се константни, Ајнштајн е во право а ние се двоумиме поради горе наведеното.
Сеуште се верува во вистинска работа, прав пат и итн?

 

[statusQuO]

И единствениот проблем што ни се појавува е да решиме која е вистинската работа кога таква не постои, светот е променлив, луѓето и условите не се константни, Ајнштајн е во право а ние се двоумиме поради горе наведеното.
Сеуште се верува во вистинска работа, прав пат и итн?

Нашите одлуки не се секогаш најправилни, но барем го бираме помалото од повеќе зла. Исто така не секогаш погодуваме кој е најдобриот избор.

 

[Сатори]

Нашите одлуки не се секогаш најправилни, но барем го бираме помалото од повеќе зла. Исто така не секогаш погодуваме кој е најдобриот избор.

Можеби, ама со тоа не му го даваме епитотот вистински, зошто тоа не постои, единствено можат да постојат факти кои што се засноваат на нешто веќе случено а и тие се дискутабилни, не па бирање на вистинска работа кога таа никогаш нема да биде потполно вистинска, нешто ќе фали, ќе прелева и на крај ќе се констатира дека треба да се смени.