Толку очајувате за (дај шта даш, макар и негативна) афирмација што фокусот го ставате во пишување покул-dead-baby-joke од последниот пост што ни трошка труд не трошите да ја разберете метафората, како што е претставена, во философска конотација? Или метафорите како вовед на теми станаа мејнстрим, па ги преформулирате како синоним за: овде пишам да видам како изгледам со 3.529 мислења теми?
Темата е толку обемна и стабилна за stand-alone, што еве лично за мене ако се отрстрани религиската гангрена би читал мислења пример рецимо за детерминизам како идеологија која има доста допирни точки со воведот: примерот со бебињата. Тоа беше интересно во времето на виножитата и пеперутките, мерење курови во песок.. овај, мерење интелект преку пронаоѓање loop holes во системот, пробивање матриксот, па макар и дедуцирање на примерот како математички проблем, како веројатности и слично. Земајќи во обзир дека сум лош во математика, најверојатно би се приклучил кога ќе стигнеме до ултимативната точка: нихилизам, каде би се заинтересирал повеќе. Шо кур е битно кај се родени и каков живот ќе имат, коа за релативно исто време ќе умрат и дека уствари се' e едно големо ништо. Aли не, мама ми рече сум добар во креирање wannabe witty comments и прејак во копирање линк до слика и пастирање во нови теми.
Arrogance has to be earned, bitches.