Драга.
Седам на работа, и пошто имам телефон на кој што само фејсбук може да се уклучи, гледам информации дека студентите ги окупирале факултетите во Скопје.
Срцето ми се исполнува со некои милина чувства, конечно се излегува од молкот, конечно иднината на една земја го крева гласот против безумието.
И среќна си тргнувам накај дома.
Доаѓам дома... Тдддмммм...
Уклучувам Кајгана.
Милион паметњаковичи, солат памет како треба, а како не треба...
И ми текнува, Македонче бе, чорба...