Драга Кајгана

[Клошар.]

Само што си дојдов од работа... Скопјанцеот со трите скопјанки ме пренесоа скоро до дома на ова врнежливо време. Сакаа од (или подоле од) Кавадарци да си одат во Скопје, па им се погодив да прашаат каде е Росоман, за да го најдат патот и да си одат. Јас незнаев бидејќи навистина не знам каде е патот за Росоман, па ја прашав една жена и и кажав да им каже. Таа им кажа што им кажа и им рече дека е поблиску да си одат преку Неготино. Се заблагодарија за информацијата и тргнаа, но навреме им се тупив да ги прашам дали ќе поминуваат преку Неготино. Со малку размислување потврдија. Бидејќи немаа одено по тој пат, незнаеа точно како да стигнат до автопатот. Иако е само една улица на право возење, им кажав каде точно за завртат за да не прашуваат по патот и да не ја утнат. Поминаа покрај паркот и им кажав дека можат тука да ме симнат... И застанаа. Многу им се заблагодарувам, бидејќи да не беа тие, кој знае колку време ќе стоев на дождот чекајќи превоз за да си дојдам дома!

 

[Komplex-na]

Ех Драга,
знаеш дека ништо не е пострашно од правење страшни претпоставки?!

 

[Ilumious]

Имам спиено само 4 часа за два дена и од замор сега не можам да заспијам. фали уште да земам нAлути се да играм

 

[Васил МКД]

Пако де Лусија, убо друштво, убав муабет и то.
Коцките склопени и бегаме од секојдневиево, време беше да се искулира на раат.

А да, не играм нелутисечовече бидејќи се лутам and i'm all Monica about it. (Friends fans will know)

 

[StormRage]

Кајг,
ако некој ја види странава, нема да добијам работа за брзо време. Мислам најголемиот грев на денешно време е во веб страна да користиш италик фонт (освен можда ако потенцираш нешто во некој бош текст и тоа во ретки случаи) ЈА ГО ИАМ ВО ЕБАНОТО МЕНИ (пошо идиотите од клиенти тоа го бараат) али, не сме 90-ти упм...
Не не, не го ставам ова во CV

Гратис, косата уште толку ми падна со овие (кај и да е, ќе нема што да паѓа), не работам веќе со тешки идиотлук, препотентни створења кои мислат дека ако тие некогаш платиле (not sure tho) за нешто (пред 10 години, античка технологија која тешко кој уште ја има И дури ни гугл не знае за истата), мислат дека се надмоќни, а уствари ги убиваш во поим со секој втор збор. Ама не бе, не можеш да се расправаш (седни и објашњавај му на дрво квантна физика до најмали ситници и издроби ја како за прваче, пак е дрво нели? ), во истиот момент се откажуваш и си викаш: „ќе дојдете вие на мојот“ . soon enough

On the other side, as long as they pay...

 

[Зајче]

Драга ...

некогаш можеш да имаш лош ден, лоша недела, лош месец. Исплачи се. Пак ќе ти биде лош денот/неделата/месецот. Ама нема да ти тежи. Најубаво е кога има некој што ќе те гушне во тој момент и ќе ти рече да си плачеш. И ти си плачеш, тој ќути и те гушка. И гушни го и никогаш не го пуштај.

 

[Miss Paranoia]

Неделава ми е драга крш. На работа ме фатија на пик поради мојата изразена способност да одам со глава низ ѕид и да барам правда, се укочив од кичма нагоре и две недели треба да одам на физикална и згора на тоа се стркалав по скали у штикли. Од прво до последно скалило. Модринка имам голема ко Канада и рака неподвижна. Единствена добра вест што си ја сјебав левата рака. И што физикалната ќе ми послужи и за падот.

 

[Natural-girl]

Не можам баш од мобилен да пишувам али ај, трет обид. Спијам по 8 саати дневно, без кафе (прекинав да пијам пошо почнав да зависам од тоа, мислев дека не сум доволно продуктивна ако немам испиено кафе, и терет е да се води сметка за тоа). Иначе, замисли на њу-ејџер да кажеш дека кармата ќе го фати, не сум го напраила, али интересно делува. Пошо ако карма или нешто слично (религија, општествено мислење) ти е едина причина за "фино" однесување, боље понашај сњ нефино онака.
Проблемот е што у денешно време на надоеност со информации и "совети", се чини дека секој знае "како треба". Дека треба да не се повишува тонот, дека треба да се биде љубезен, дека треба да се кажуваат убави зборови и ветувања и секако, да не се осудува. А најголема завидливост сум видела кај луѓе "што не осудуваат", и најподмукло однесување кај луѓе што пазат на тонот на својот глас при кавга/дискусија. И која е целта да се прави нешто спротивно од она што се збори? Зошто воопшто се збори тогаш тоа? Дали ја барам ветувања? Не, барам само објективност. Барем желба за објективно гледање на работите. Пошо секој може да се завие во наметнати совети/учења и да делува паметно или "просветлено", кажувајќи добро структурирани фрази. У секој случај, бар се покажа дека знам да проценам, бар донекаде. Луѓето ми изгледаат толку предвидливи, за жал или среќа. Сепак, иако можам да проценам за пријателства и познанства и не трошам време и енергија на луѓе кои мене не ме интересираат (делува ладно, ама така е), во врски давам шанси и 500 пати можам детално да разговарам за истата тема (зависи колку пати ќе се повтори причината за која сме разговарале). Али глупо е, пошо треба да чекам само да се прелие млекото и толку. Затоа што со зборење, ја испаѓам напорна а прогрес не се постигнува. Треба некој да се стреми кон реално воспримање за да примети дека треба да се промени сам, инаку скоро џабе е зборење, губење време и енергија

 

[CafeDelMar]

Сакам да ја накитам елката. Ме гледаат ко да ми фали нешто во животот. А и ми фали - елката! А и зимо, синоним за љубов е.
И плус мерак деновиве, лисјата на Партизанска не ги собираат.
А мене само елката во животот да ми фалела.

 

[MAJA 345]

Драга,

Дечко ми готви подобар стек од мајка ми. Исто и дробче. Исто и наоѓа подобри ќебапи, а и оризот ми го погодува поарно. Бидејќи ова се добар дел од работите што најчесто ги јадам, јас више не се враќам дома на подолг период.
Да не излезе дека јас сум тапа во кујна, оти стварно не сум, али овој некако е попродуктивен и поефикасен. За пола саат мие садови, пржи тоа јадењето, прави салата, а истовремено ме замара за сите дешавки на работа и други општи работи и имиња кои по толку повтарања, ги иам сите запамтено.
Речиси 11 месеци поминаа. Последните два се закачуваме дури многу помалце од претходно, а ко демек би требало да биде обратното. Што е најбитно, никогаш порано не сум била посмирена и посигурна во нешто.

 

[Peja989]

Ди Кеј,

Она кога одиш на кафе а се пие салеп, чај од нане и топло чоколадо.

 

[Kunta Kinte]

Драга кајгана
Запознав едно путе ,не може од глаа да ми искочи

 

[blue ladybug]

Кеј,

Членовиве на форумов масовна миграција направија. За тоа ги нема нешто. Сега играат Не лути се човече.

Иначе ја у 6:30 треба да станам. А абер неам од заспивање. Ајде утре интересен ден ќе биде. И тоа.

 

[Лигеја]

Драга Кајгана...скоро секој ден мислам на неа.Секоја измината секунда,минута во која инсистирам да се присетам на нејзиното лице се превртува во некој чуден,изомеричен и сив тоналитет на моите емоции кон неа.Час извикувам гадење од душава,час неизмерна љубов која ќе ме прогонува до крајот на животот.А можеби ќе ме прогонува недовршеноста.Или пак недовршената приказна.Колку само мразам недовршености.Ги затворам очите и за момент таа е до мене,ми дозволува да ја презирам за да потоа ми ги избрише сите стравови со нејзиниот студено-леден поглед.Отсекогаш сум го сакала...иако не бил ништо посебен.Седнувам во новата фотелја која е само мало делче од животот кој го почнав со него.Ме обзема мирис на сеуште неизлитена кожа која чека да биде потрошена под бремето на моето тело.Јас сум мислителот.Чинителот.Но без неа сум никој и ништо.

Често размислувам каде е таа сега.Дали доцна во ноќта цврсто спие или пак ги пребројува сите кошмари во кои јас се појавувам и инсистирам да си ги наплатам долговите.Она што не сакам да си го исповедам сама на себе ме убива,ме уништува парче по парче додека станувам наутро,додека поминувам со четката низ веќе побелената коса,додека јадам,пијам и разговарам со пријателите,додека го слушам него како ми говори дека ме сака...Тоа што знам дека без неа живеам само вдишувајќи остатоци од соништа.Јас сум наратор.На скршени љубови,на души,на приказни.Таа е наратор на моето срце.Без неа не можам да се напишам себе си.

 

[Стоименов]

Кајгич
колоквиум без серии не иде така? Ако се жалам пак дека сум паднал, земете ми го лаптопот