Драга Кајгана

Статус
Затворена за нови мислења.
ДК
Кај мене дома е како во Алиса во земјата на чудата, сите часовници кажуваат различно.:facepalm:
 
51251803-jpg.95456
 
Слушај,
могуќе ли е да продужиш с'с некога,да почнеш нешто с'с некога ако упорно ти се појавуе друга особа пред очи,а стварно сакаш да успее све?
Хм?
 
Едно од поглупите прашања што ќе ти ги постават, кога си изгубил нешто: А каде го изгуби? o_O
Па да знаев, сигурно немаше да биде изгубено. :tapp:

Патем, прееска 40 минути си ги тинтрев ноктите и после ми светна нешто у тимбата дека не ми праат мерак. Ги избришав и од почеток се налакирав. :cool: Е#ате женската логика. :вонзем: На крај, влагам у соба и првите зборови на сестра ми: Лелее, ама ти се грди. :ROFLMAO: Е па фала ти многу на елементот, не мораше да бидеш толку искрена со твојата компликација. :D

Еееј, ми се глеа Жикина Династија. Не дека тоа тебе те засега, али ја да си кажам, па сеа ти да си имаш у предвид... (не дека и за другово те болеше брига) :ROFLMAO: Аааа бе ајде, уживај и пливај. :D
 
Драга,

повеќе се радувам додека чекам моите да дадат гол, отколку кога ќе дадат, и кога се барам на листа од резултати, и кога чекав тестови кога ги делат, отколку кога ќе ги добијам резултатите. И повеќе се радувам кога чекам некој да ми дојде, а ми здосадуваат после 10 минути муабет кога се веќе кај мене. И од се губам толку лесно мотив и задоволство да го правам.

Имам константно чувство на меланхолија испреплетено со висок левел на емпатија.

 
fbf level недела дена имаш смрдлив чорап на биро и единствено нешто што те интересира е како стигнал таму.
 
Гангрена на пенис бе, гангрена на пенис ќе фател поради фимоза човече :facepalm: Па и не дај Боже на лекар да одиш, ќе ти го исечат со сатар уште не влезен внатре [emoji615] учете биологија додека сте средно, не тресете глупости по форуми.
 
ДК.
Заврши уште една академска година.
Пред некој ден (поточно завчера) си се вратив дома. Спиењето првиот ден не можам со зборови да ти го опишам. Свежо, чист воздух, мојот кревет и перница. Поубаво само на плажа.

Нејсе тоа, патот за дома е моментот.
Тргнав од Скопје а пошто југото (нема автобус да го наречам па што сака нека е!) влегува плус во 2 градови патот до дома се зголемува за плус еден саат. Бев распослан на две седишта, а пошто го немав ни ајподот со мене, а ни во телефонот имав музика, решив да си пуштам филм на компјутер оти 3 саата не се издржува ако немаш некаква занимација. Таман почнав да гледам и стигнавме во првиот град. Толку сум бил занесен што не сум ни забележал дека се пополниле скоро сите места. Се качува девојче стокмено, дотерано, средено :cuc: ама немаше друго место слободно и морав да се приберам јас и мојата занимација со филмот несреќно заврши. Тргнавме што тргнавме и почна да се чука со лактот. Јас разбирам дека има кривини, дека шоферот не се замара дали нагло ке заврти или ке прикочи ама како што може јас мирен да си седам и да не се клатам можат и другите. Не дека попиздев ама така си размислував. 20минутно чукање со раката, јас без да се помрднам за да дадам знак на неудобност а она без да се свести и да си ја прибере. Во меѓувреме од досада и hi5 отворив, за форум, фејсбук, твитер, инстаграм и 3 мејлови да не правам муабет. Највисоката точка на достигнување беше една поголема кривина кога нејзината нога се најде целосно залепена со мојата (ташната со компјутерот ми беше во скут и немав поима доле што се дешава, а да ја тргнам ташната за да видам ми беше нонсенс и затоа оставив како што си е). Првите секунди секад се такви од неочекуван допир, очекуваш веднаш страната која го предизвикала допирот да се поправи, извини, помести или што год и да е, ама НЕ. Си викам оваа некоја отракана е, има подот да го избрише со мене ако и дозволам. Си идеме така, поминуваат 3-5-10 минути, оваа не реагира, мене почнува незгодно да ми е, ногата си стои залепена а нејзе буквално ич не и чуе. По некое време се свести, се исправи малце, ја направи онаа фаца кога човек се труди нешто да слушне, погледна накај нозете, се поднавали малце и.....ја дигна нејзината торба од компјутерот. :facepalm: Ја дига нагоре како магионичар кога вади зајак од шеширот. Пробував само да не се насмеам, жив срам ме изеде - од самиот себе. :tapp:

За време на патот врнеше, па дали од дождот или од климата почна вода да тече баш над моето седиште. Првото изненадување од водата беше баш кога го спуштив компјутерот меѓу нозете. Водата прокапи буквално на критичната област и бев ко измочан. Истовремено и се смеев и фејспалмови си мавав. Ај хед микст филингс, литерали. :icon_lol: Најинтересна работа е што не се изнервирав ич, сум почнал да се самоконтролирам поише, пред неколку месеци истово да ми се десеше ќе го пцуев Марфи и ден денес. :свиркам:

Остатокот од патот е исполнет со небитни работи, битно за време на доаѓањето за дома мораше се деси тоа што се деси за да не се заборави толку лесно крајот на академската година. :love:

Одјава.
 
Статус
Затворена за нови мислења.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom