Драга Кајгана
Уживам читајќи ова....
Никогаш не ја сакав
Разочаран од љубовта, љубов во мене повеќе немаше, ниту едно чувство не се раѓаше во мене кон ниедна....А не се ни обидував некого да засакам, не ни дозволував некоја повторно да навлезе во мојот живот единствено нешто што сакав беше забава. Случајно и таа ми се најде на патот, мирна, паметна, згодна едноставно прекрасна многу ја посакуваа но јас можев да ја имам. Зборови не ни беа потребни едноставно се разбиравме со поглед, со нејзините ангелски очи се ми кажуваше ...Знаеше дека не ја сакам , но се надеваше се надеваше дека еден ден ќе ја засакам. А јас ? Јас не се ни обидував , таа ми беше уште една марионетка во животот, уште една играчка која успејав да ја добијам , не ги ценев нејзините чувства...Се губеше во мојот поглед, чуствував дека го наоѓа спокојот во мојата прегратка, многу не бараше но јас освен трошки надеж друго ништо не и нудев. Наместо љубов и подарував болка, повторно ја донесов тагата во нејзиниот живот , ја повредував , ја лажев, ја изневерував. Трпеше се , се топеше пред мене а јас не трепнував ниту со очите, сето тоа го гледав...А таа беше толку прекрасна, тоа не го заслужуваше а јас свесно продолжував. Успеав и неа да ја повредам, но еден ден се сврте и замина , замина пред моите очи ја пуштив тивко да замине ...Да замине со едно крило, да замине со пола срце, не заслужувам сега никогаш да ме погледне , не заслужувам ни да ми каже збор....не заслужувам. Не се обидов ни да ја засакам а беше толку посебна...но сега барем ќе знае како да ги препозае лажливците како мене , барем сега ќе стане посилна личност, сега жалам што толку ја повредив , а таа ? Таа сега сигурно жали што воопшто ме запознала, сега сигурно жали и за изгубеното време, жали што дозволи таков бедник како мене да навлезе во нејзиниот живот кој беше прекрасен и совршен исто како и нејзиниот поглед и насмевка, едноставно прекрасен како неа...
http://www.facebook.com/pages/Stihovi-za-zivotot/442992979101420 о тука си го читам