Драга
Знаеш, коа ќе седнеш и ќе подразмислиш, па ќе увидиш како некои луѓе влагале и излагале од твојот живот... ќе заклучиш доста работи за тебе, твојата личност и твојот развој.
Многу повеќе за тие луѓе, ама тоа е споредно. Ќе сватиш кој колку ти вредел и на кого колку си му вредел, кој кажувал празни зборови, а кој навистина ги мислел. Кој е дволичен, кој гледа во тебе корист, кој ти мислел лошо...
Знаеш, на крајот, се испливува на површина...
Дали ми е криво? Да, некои луѓе, муабети, времиња... ми фалат, ми фали нечија љубов, поддршка, разбирање, насмевки, долги телефонски разговори... Други пак, воопшто, од нив сум научила подобро да ги проценувам луѓето и да ги делам на оние кои вредат и оние кои не вредат... Побрзо можам да увидам мотив за повредување, и затоа им благодарам.
Жалам што сум загубила верба во пријателството, барем она вистинското и безусловното. Она што сум го идеализирала долго време.
Размислувам за луѓето со кои моментално сум опкружена, оние на кои не им е важно дали ќе им пишам или ќе им се јавам прва, оние кои молкум ја прифаќаат мојата желба за молк, но и мојата хиперактивност, оние кои ми викаат кога не учам, оние за кои ме фаќа неопислива паника кога ќе помислам дека се во невоља, кои не ти судат, оние кои нема да ти се налутат ако им мрчиш или им преречеш, оние кои се спремни со тебе да го поминат твојот пмс, оние кои не забораваат да ти напоменат дека те сакаат не водејќи грижа дали и колку пати ти кажале пред тоа или ти си им кажал нив....
Тие неколкумина се вредните кои безусловно ги сакам, со сите нивни маани и доблести.. Каде и да се на светов, што и да прават....
И така....
....
Да си симнам Декс. Да си го мањачам секој час. Многу мил килер. Ептенски. 
