Драга,
Знаеш оние, тврдокорните пушачи кога викаат дека се релаксираат со цигара и ги смирува?
Јас да се труев како они, ќе се релаксирав со цигара на
песнава.
Не дека би ме личело, мислам дека скоро никој не го личи со цигара. Добро, освен Џејмс Дин.
Не знам што е финтава со песнава, али ме опушта, а истовремено ми вади некоја лоша страна од мене. Мрачна поточно.
Судејќи по тоа што сонувам, дека си гледам крими серии и се палам на трилери, ваљда е поголема од што мислам. Да додадеме и паниката од темнина.
Иам навика да седам на прозор, отворен секако. Ретко, али се дешава. Небото надвор пред саат време баш некако опишува како се осеќам кога ќе ме фатат тие будалите, и се ми е рамно. Зачадено, стемнето, иако е ден. Темни облаци кои носат дожд, не само облачно време. Но, дрвјата имаат златна боја, има уште сонце, што е чудно, зашто го нема никаде, не знам од каде иде таа светлина. Пола од оградата е сончева, другата не ја фаќа ништо. Мирно е, може ќе се тргнат облаците, може ќе има бура.
Немало да ми стои црвена боја на коса. Дечко ми е убеден во тоа. Али што знае он.
Побела сум од природните црвенокоси, така што, не би било проблем тоа. Но, ваљда иако сум пошегаџија, позаебана психа иам од него, а би требало да е обратно.
Сега и црвено е небото. Знак, треба да пробам црвено.