Драга Кајгана

[Crazy in Love]

Каде, каде ли се изгуби онаа едноставност на животот? Кога беше важно да излезеш, да се смееш и да се забавуваш? Се би дала да се врати тоа време.

Буквално сум без зборови... не знам што да кажам. Се што ми паѓа на ум е едно преголемо клише, а од друга страна во вакви моменти зборовите немаат никакво значење, а сепак ги бараме, како инаку би го артикулираме тоа што ни проаѓа низ глава...

 

[Anne.]

Yay I am skkkinny!
Е да, и тастатурата ми глави на КККККК... apparently не сакка да го делиме сокккот.

 

[Nancy*]

Кајги колку пати денес налетав на блажените зборови ПРОСТИ МИ, што да ви се прости бе грешни чеда?
Го кажувате тоа така само ради реда или пак зошто навистина ви дошло до нечија прошка?
Мислам дека поголем дел го кажуваат онака ноншалантно од ракав а тоа страшно ми оди на нерви.
Туку ај остај прочка.
Што сакав да кажам ааа пијам чај од јаболка и цимет. Знаеш вистинско уживање е. Нурната во мирисот ми навираат сеќавања за една студена, снежна зима. Снег, лапавица, црвени носиња, премрзнати раце. А оваа зима нема снег ни за лек.
Туку некако не ми се средени мислите, помислувам на едно, се префрлам на друго, на ништо целосно да се фокусирам. Знаеш што би ме опуштило? Јас и ти, џез во позадина, расфрлани книги, поезија, исклучени мобилни, тотално опуштање, уживање, оргазам... божее ПРОСТИ МИ за грешните мисли

 

[Ivica^]

Кајгано,
кое лигле бил овој Кајмакоски.

 

[NelTu]

Е ај сеа шо да ти пишам?

 

[BiG_kIsS]

Драга,
незнам дали ти имам кажано сите овие години дека го мразам празников. Мислам дека ти имам кажано, веројатно и повеќе пати. Ама, повторувањето е мајка на знаењето, така? Оваа година само на моите им побарав прочка, и само затоа што знам дека ќе ми го тупат ако не им побарам. И зашто само јас барам од нив? Што, они безгрешни се? Па ако ме прашаш мене, они повеќе ми згрешиле него јас нив. Ама ај, ги сакам па што ќе правиш. Не дека ако ме прашаат ќе смени нешто. И доста и е на таа тема. Доволно лошо е што морам да читам на фејсбук како сите им простуваат на сите
Денес ја победив мрзата и излегов да ги прошетаме кучињата. Не беше долго ама еве ги сега сите среќни и весели спијат Освен стариот, ама он не се рачуна, ионака ќе заборави дека шетал 5 минути покасно
И мислам дека време е да ставам мк поддршка. Не дека Google Translate е лош, ама некои букви и некои карактери се на чудно место и не сум навикната така да пишувам. А и ме мрзи да пишувам таму па да копирам овде
Имај убав ден, односно вечер

 

[NikolaMKD91]

Кајги, само жената може да биде отров и лек,пелин и мед,вулкан и мраз,капка вода и поплава и тоа истовремено додека плаче и се смее.

 

[HristijanWR10]

*DIJAMANTE mode on*
Уште 11 дена драга моја, уште 11 дена
*DIJAMANTE mode off*

 

[bulka]

Во контекст со масите од по 2.000 во Струмичките кафичи синоќа на карневалот.

 

[kazioX]

Стварно не ги разбирам машките што се толку напалени на фејсбук, било што да објави некое поубаво девојче одма го силуваат лајк копчето. Верувам и на статус „Сите машки да се запалат на клада“ напишан од девојче, истото ќе го направат.

 

[048]

Е Драга. Кога некому сакаш да помогнеш, кога му/и е најтешко, а таа го одбива тоа. Изгледа подобро е да се ситам отстрана.

Било Прочка, ни простувам, ни барам да ми простат. Повреди некој, и на Прочка извини му се, и тоа ќе смени нешто а?

 

[Andrew]

Денеска само една прочка сум барал. Од едно другарче. Му пишав да ми прости шо сум грешел ова она, бла бла. И ми рече простено нека ти е.
Е сеа, на истото тоа другарче. летото на одморо коа беше по голема нужда му го земавме тоалетот и преку вентилот шо беше у ходнико му ја сопревме водата у купатило(бугарска работа, вентил у ходник..). Детето не молеше можда 20 минути да го вратиме у нормала пошо е педантен и нема шанси така да искоче. Цели два дена после не мразаше крајно.

И денеска ми прости, хаха! Кладам се дека не му текна на тоа!

 

[kooperativa]

драга, бог простува, ама јас НЕ.
морееее, среќа моја што сум опкружен со атеисти па немаше такви изјави

 

[Anco]

шепни им на твоите:Скопското Кале
на кое се игарше на денешен ден „Тешкото“ и тоа беше доживување,а не она сега вештачко во универзална сала на црвен теписон,
абре овде природно,кога ќе се огласеа тоа зурлите и тапаните,па кога ќе се качеше ороводецот на тапанот во бечви и елек и капа,
и кога ќе ја завртеше тоа крпата над глава,душата ти се полни,срцето ќе ти излета од градите,па кога ќе го убрзаат темпото и свирачите и играорците прашина се дига по нив,од жолтата земја на калето едно време Кајго кога калето беше наше и мое и твое.

 

[Kostic]