Драга,
Се прибрав дома. Ова долу е мојот статус на фб, по повод сите лудила што Истанбул ми ги приреди. Животот низ патувања е благослов.
Стамбол, убав лажго. Ој море што си ти!
По цел ден нишање низ еден дел од градот, носот уште ми меша секакви ноти, од кардамом и лута пиперка до какао, налепен шафран на локумот со ореви. И мирис на алги, пердуви и свежа риба кај пристаништето. Мравки луѓе итаат кон секаде и насекаде. Небото е чисто, облаците се од шеќер и ветерот врти шлаг форма по нивните врвови. Ми мрзне носот, ама дишам убаво. Низ Капали чаршија се џарам како новороденче во мигот кога го здогледува светот. Нацртани лалиња на сводовите. Порцелан со дамки од жолто, коров зелено и калеидоскопско прекршување цел спектар. Мириса на чај, јунешко и кожа од околните продавнички. Турците, трговци од Рајот. Еден момак ми тутнува во рака сребрена лажичка со издлабена Месечина на дршката и почнува да ми продава приказна. А бе веруваш, веднаш! Макар три секунди. Понатаму, цела алеа тезги со сапуни од козјо млеко, роза, ф'стак. Бои бои бои. Да ти штукне умот. Ништо не е спокојно, а сепак во воздухот струи мек, молитвен етер. Одиме кон слаткарските божества. Редици сон. Си бираш дали со чоколаден или месечев прав. Кај зачините постојав ко пред олтар и си ги повторив во себе: кари, оригано, темна сол, ванила, стапчиња цимет, сув портокал, зелен бибер, живот. Дланките ми се полни со допири. Кашмир, пашмина. Се' е вибрација низ нос, уши, очи. Ми се оди во тоалет. Нема тоалет. Оди кон џамијата, ме упатува келнерот. Женски тоалет. На портирницата чека жена. Едвај се разбравме. Ми бара неколку лири за да влезам. Се објаснуваме со раце, мимики. Мачките слободно си влегуваат и излегуваат внатре. Ним не им требаат лири. На покривот ги избројав: дури пет се сончаат на штрбавото сонце. Влегов конечно во тоалетот! Сто години назад.
И јас назад. Се изнасмеа жената и не ми побара ни лира повеќе. Олеснување. Се стокмувам за враќање во хотел. Еве ме. Се' понесов со себе. Ми фали само една ракавица. Ја нема. Црна, со апликации од бели срциња. Изгледа се поздравивме со Истанбул. Со галебите на кои им мафтав за да го поздрават светот. Дланка полна допири. Гола, без ракавици. Го собира градот и го скрива во срце.
М.