- Член од
- 25 август 2010
- Мислења
- 179
- Поени од реакции
- 23
te podrzuvam vo celost
Депресија, меланхолија... Тажен сум - ми се плаче!
- Креатор на темата Macedalien
- Време на започнување
te podrzuvam vo celost
Секој човек има такви периоди во животот кај некого траат повеќе кај некого помалку, ниту девојчињата ниту машките се имуни на ваквите кризи,кај девојчињата се почести бидејки тие се малку по сензитивни, но сепак гледај го ова како "пролазна криза" погледни се себеси во огледало и замисли се онаква каква што сакаш да бидеш со твојата омилена професија и твојот сакан, потсети се дека доаѓаат некои работи кои ќе ти донесат радост, а како хоби јас би ти го препорачал фитнесот одењето во некој фитнес центар, теретана или слично многу брзо ќе ти помогнат за да излезеш од оваа криза
Strenght
Never Give Up!!
Ми се случува често да паднам во депресија поради скапани работи во мојот живот.. Гледам да се развеселам и да не мислам на срање
- Член од
- 8 септември 2009
- Мислења
- 85
- Поени од реакции
- 8
Не знам зошто но навечер не можам убаво да спијам..не сум спиена убаво 2 недели...кога и да заспијам се штрекам во сонот...а кога ќе станам на утро а и додека се обидувам да заспијам чувствувам страв...
cvetanovskiigor
›———————‹
Пробај некоја медитациона техника би требало да упали
С
сашенко
Гостин
Од време на време ке ми дојде така без причина и ке ми помине.Ке послушам музика некоја таква тажна и за пола саат саат ке помине.
Песимист
Добро информиран оптимист
- Член од
- 11 ноември 2008
- Мислења
- 1.676
- Поени од реакции
- 181
- Возраст
- 35
Еве бе у чест на темата да си се пожалам јас дека веке месец и повеке сум у некој немам појма депресија ваљда.Месец и пол од дома не сум излезел се ми е глупо и досадно сите ми сметат сакам да сум сам .Излавам само за факултет ептен оти морам и почна у тотална тишина да живеам..ТВ или е офф или е на муте струја ретко палам и нон стоп мењам расположение,или осекам некоја меланхолија или бес (скриен не го покажувам).Најлошото е шо почна да се манифестира физички малаксан сум нон стоп,блед,немам сила за ништо нит па желба,стално ме нешто боле или глава или ке осекам мачнина и на крај некое бегано чуство у желудник како кога треба нешто лошо да се случе.А со месеци веке се е ок.Дај кажујте некој спас нешто да ме ококоре или па само ке си мине.Кој сака да ремети на пп молам да не уништуваме тема....
С
сашенко
Гостин
И мене исто до пред некое време ама мене често ми се случуваат вакви работи и поминуваат.Само што денес сум добро расположен а утре може исто ама баш исто како што опиша ти сега.А понекогаш и трае повеќе од ден.Знае некој лек или едноставно да си почекам и ке ми помине како и секогаш?Премногу често се случува.Ми се случи еднаш излегов и ми се здосади и ама баш ич не ми беше гајле што ке речат другите само реков еј дечки мене не ми е добро јас отидов и искочив одма.Луд ме напраиа утре дента само така со тие зборови и ме снема, кој знае што си помислиле.А и незнам зашто им реков тогаш тала.Едноставно ми здосаси и во моменот посакав да сум сам и не ми беше до смеење и едноставно си искочив и толку.Дремев после сам дома и ми доаѓаа филмови некои низ глава..Често пати happens...
bucio
Урбан индијанец.
- Член од
- 8 јули 2008
- Мислења
- 16.330
- Поени од реакции
- 7.799
И кога ќе види работи а ништо не заработил тогаш нема депресија.
Никола
Државник
- Член од
- 18 април 2005
- Мислења
- 5.074
- Поени од реакции
- 333
Не секогаш се работи за да се заработи.
На пример јас цепам дрва за да си греам по дома, заработката не секогаш е во пари на рака.
Она кое ми е мисла е дека треба нешто да се работи..физички.
Нека одат на билдинг ако немаат да креваат и ѕидаат, важно е да се лачи ендорфин.
- Член од
- 8 септември 2009
- Мислења
- 85
- Поени од реакции
- 8
Сличен случај како мене...ех да знаеш како ми е 4 недели ни јадена ни спиена асолно...ова прв пат ми се случува...во почетокот чувствував изгубеност..моиве од дома се преплашија кога му реков дека ОВА НЕ СУМ ЈАС..се чувствував како да не бев јас...некако се ми беше ХАОС...одам да си легнам навечер..се плашам да заспијам..ме маваат некои филмови безвезни...една тешкотија да не ти расправам....станувам на сабалје за на факс...едвај 2 саати спиена бев...се расонувам..одам да се мијам...имам чувство на изгубеност..си викам што ми е....не сум јас...одам на факс..сите зборуваат се смеат мене не ми е дојдено до смеење..некако тмурна цело време...никој не ме прашува ни како си ни што ти е?се возам в автобус..сето како да ми е во сон..ЛЕЛЕ..а што сум една паничарка да знаеш...ми иди да плачам..се враќам дома...сето ми е чудно...како да не сум дома..лел реков се пореметив...свесна сум за тоа шо ми се случува а не можам да си помогнам..и така еве се мачам 4 недели...се штрекам во сон,ме болат колениците,чувствувам страв,..некогаш имам несоница..а идат колоквиуми упм ..ништо не ми интересира..ни учење,ни колоквиуми,ни излегувања...па замисли дур ни машки..леле упм..и така..а сето ова ми е знам од тоа што мн згрешив со дечкото..една сплетка со братучед му..а тоа со желудникот исто така и мене ми се случува...1 месец бев болна од тој пуст желудник...не апчиња,не снимања на стомак ми правеа..матичната ми даде апчиња и што ли уште не...и кога појдов кај специјалит ми вели:Девојче тебе ништо не ти е...ова сето ти е од нервоза...ќе ме отруеа БОЖЕ мој..и така ми се гадеше секое сабалје а и еве уште ми се пригадува...Длабоко во себе се надевам ќе ми помине...прв пат ми се случува вакво нешто...а имам само 19 години...Поздрав Бој имај убав ден...и ДА СЕ БОРИМЕ ПРОТИВ ОВА ЧУДО НАРЕЧЕНО ДЕПРЕСИЈА!!!Баш ми е мило што имам со кого да ги споделам чувствата
ИМАЈ УБАВ ДЕН!!
И бај д веј...планирав да ти пратам пп но вика... Just a Boy ја премина квотата за лични пораки и не може да прима натамошни пораки додека не ослободи место.
Р
~~РубинРед~~
Гостин
Oва ми е добро познато зошто и јас и сите сме биле на твое место.
Најпрвин,која е причината за твојот страв?Мора да постои нешто во твојот живот штом се чуствуваш така.
Депресијата не дај боже може да те следи и со месеци не само со недели.Познавам личности кои дури повеке од 1 година се наогале во таква состојба и што и да прават да им помине не може и не може.
Значи ти се наогаш во период во кој сигурно кe излезеш наскоро.
Обиди се да не се замараш со дечковци со роднини и пријатели и колоквиуми,дај заеби,и да паднеш на прв колоквиум ништо страшно.Земи одмор,шетај излегувај макар и на зор,биди активна.
За на доктор јас не им ни верувам пошто говорев на една тема а сега и тебе ке ти кажам:Кај десет доктори да идеш сите различно ке ти кажат и нормално дека ке ти препишат апчиња колку да не си без ништо.
За тоа што те маваат филмови,ни си ни прва ни последна што и се случува такво нешто.И мене ме маваа еден период кога загина мојот другар во сообракајна незгода,паничев за брат ми и братучед ми.
Велиш дека прв пат ти се случува талво нешто,нормално ке ти биде чудно.
Засега кулирај,обиди се да не мислиш на лоши работи,биди со дечко ти,пријателите,тие сигурно нема да те напуштат ако им кажеш што се случува со тебе.
И разговарај со твоите родители на таа тема.Тие би те советувале подобро.
:smir:
O
Orion.
Гостин
Посети психијатар:smir:
Saladin
被爆者
- Член од
- 5 февруари 2007
- Мислења
- 10.814
- Поени од реакции
- 13.772
Интересно е као што напомена Никола дека треба физичка работа. Точно е тоа дека физичката работа го намалува чувството на депресија како што психичката гимнастика го прави обратното - терајќи не` да мислиме и случајно да се лизнеме во спомените кои не` водат подлабоко. Но не може тек така се` да исчезне за еден момент (да се преформатираме) За се` е потреба само воља за одење понатаму. Целите (не превисоки) треба да му се само водич кон оноа што сака да го постигне. Физичката работа на пример е одчична за сузбивањето на најтешките моменти бидејќи тука нема големи планирања. Ти го правиш тоа во моментот и во моментот се чувствуваш исполнето.