Како би постапиле во ситуации на кои можете да им го претпоставите текот, кој знаете дека не е добар или правилен и ќе резултираат токму со таков крај?
Затоа што важам за премногу тврдоглава личност што ретко кога прифаќа наметнати ставови, секогаш постапувам онака како што јас сакам, и мислам дека е океј да се прави истото без разлика како ќе се резултира. Во тој случај, вината не се префрлува на никој друг освен на самите себеси што може да служи како добар пример за во иднина кога би се случило исто или слично нешто, и многу подобро би влијаело од она "знам некој на кој му се случи нешто како на тебе...". Само на сопствените грешки може да научиме.
Би спречиле да ви се случат, би ги одбиле или би ги прифатиле со надеж дека можеби грешите и се ќе испадне добро?
Ќе оставам се да тече во нормала, па или ќе испадне добро, што би било во моја полза, или би се случиле компликации кои пак можеби можат да водат до нешто друго што ќе биде поволно за мене. Секојдневните ситуации се непредвидливи, ретко кога може да се знае исходот, наше е да ги прифатиме предизвиците и да направиме пресврт кој би ни користел.
Дали некогаш сте се нашле во таква ситуација и како сте изреагирале? Добро сте одлучиле или било тоа грешка која ве поучила за понатаму?
И едното и другото. Значи, не станува збор за една одредена ситуација што се случува ретко, туку секојдневно доаѓаме до онаа раскрсница каде што се мислиме на каде да тргнеме. Како што реков претходно, ако се заврши добро, океј, ако не, сигурно нема да паѓам во депресии туку ќе ја прифатам реалноста и ќе гледам да искористам нешто друго од неа.
Тврдоглави сте и сакате да ризикувате или пак попуштате пред несекојдневни и необични предизвици и побрзо би го спречиле моментот отколку да лечите многу повеќе?
Ризикувам, само поради тоа што ризикот го прави животот поинтересен. Доколку се едно исто се случува или пак го знаеме крајот на одредени настани, се губи се и станува досадно и монотоно.
