Само што ја завршив „Фаренхајт 451“ на Реј Бредбери. Температура на која книгата гори. Одлична книга, особено за оние кои се свесни на која декаденција подложи човештвото ако продолжи со ова темпо. Преку очите на еден пожарникар, чија примарна функција, да гасне пожари, е извитоперена со градбата на огноотпорните куќи, е опишан пропастот на целиот човечки род. Вели: луѓето прават муабет за брзите коли, за уништување, децата се навлечени кон деструкција, кон трки, не постојат филозофи, учители, духовно богати луѓе.
Сите се навлечени на една илузиона замисла на животот, прават муабет со телевизиски фамилии, на тие чудни ТВ ѕидови кои кријат колку се бедни.
Изолирани се од секакви грижи и чувства. Жално, многу жално. Тажна е сета таа слика каде може да се согледа дека ги прогонуваат сите оние кои се издвојуваат како луѓе кои сакаат да знаат нешто повеќе.
Би можела уште да зборам за тоа колку сум фасцинирана од оваа книга, но ќе треба да навлезам длабоко во неа, па спојлери, едно-друго.
Моја препорака е да ја прочита секој оној кој е свесен кон какво самоуништуваме се водиме самите себеси.