Иако те цитирам на два пати, однапред молам да не читаш лично, генерално пишувам. Не за друго, бидејќи се искажа како паталец, па се плашам дека погрешно ќе ме разбереш.
Море теоретичари.... Сите не би ги оставиле партнерите (мало морген). Кога ќе се најдете во таква ситуција друга песна ќе пеете. 1000 пати ќе си речете „налет...кај го/ја најдов“
Да кажеме пример.
Се сакате, се земате, по 1-2 години тешка болест го кутнува партнерот. Излечива е, но е долго и мачно.
Дали ќе си кажете ...... налет кај го/ја најдов??
А и кога ќе посвоите (ако успеете), не знаете што сте посвоиле. Дали тоа дете е здраво и дали имама некакво „лоши“ генетски предиспозиции.
Уште еден пример.
Успешно посвојувате детенце, по 1-2 години, поради лоша генетика како во цитатот, имате иста ситуација како погоре.
Дали пак ќе си кажете...... налет кај ми се падна на мене??
Ако и двата одговори се потврдни, тогаш и бракот и посвојувањето биле направени for all the wrong reasons. They shouldn't have been done in the first place ...... а оттаму доаѓа и малодушноста. И мислам дека секој од нас би се осеќал срање ако го слушне овој став од тој другиот до него.
Нема врска љубовта со ваквите ситуации, барем не како што повеќето луѓе ја разбираат љубовта. Проблемот е што грото се слабаци и себични, и изреката во добро и лошо ја читаат половично...... односно го читаат само почетокот. На првиот знак на невоља, сакаат да фатат кривина. Лојалноста, или, I'll stand by you им е мислена именка. И пак ќе кажам, не сум изненадена, бидејќи повеќето не знаат што сакаат, или сакаат погрешни работи, работи што не ги прават среќни. Има една тема „Што сакате од вашата сопруга“, на прво место е да биде добра во кревет, а на второ е да знае да прави пита. Други критеритуми нема.
Искрено, мојот партнер да има вакви размислувања, не само што ќе му ја отворам ширум вратата за добар пат, туку и оберучке ќе го спакувам. Бидејќи, кога сум го бирала (а се надевам и тој мене) не сум го бирала поради биологија, архитектура или економија. Туку сум го бирала на тој начин што сум ставила на кантар две работи: душата и умот. Се` останато се решава, само човек до себе лесно не се наоѓа.
И навистина сметам дека едно вакво прашање не треба да се испречи измеѓу и да направи јаз. Особено што, на овој или оној начин, е решливо. Кој сака да стане родител, ќе стане родител. Никој не спомна дека е лесно, никој не спомна дека не е болно. Но, со правиот човек до себе и планини се поместуваат.
Барем мене лично не ми значи да ја оставам мојата ДНК на земјава. Да не ме разберете погрешно. Сакам да кажам дека кога сум мајка, не сум мајка поради мојот генетски код, туку поради желбата на двајцата да израснеме и воспитаме човек. Ама не секој размислува или чувствува така, затоа и не ме изненадуваат случките како што ги опиша ??? погоре. Но, и убаво заврши, чест на исклучоци, верувам и јас дека ги има.
