На денешен ден, пред точно 12 години. Еден од најдобрите натпревари во историјата на Челзи, еден од поомилените и подобрите мечеви што сум ги гледал во животот, а на фотографијата во преден план е еден од моите омилени играчи воопшто.
Многу јасно го паметам. Од пуста возбуда не спиев цела ноќ. Одвај чекав да појдам на училиште, после ваква победа, секако дека главен ќе бев тој ден во класот.
* не бев, нормално. Светлата беа вперени кон школското другарче кое се покака во гаќи на трет час, џабе и победа и носење дрес по кратки ракави и све.
Какви фуриозни 15 минути и 3-0 против Барселона. Потоа магијата на Роналдињо па држ-недај, шанси на двете страни и 78-ма минута...одличниот удар со глава на Тери, кој не одведе во четвртфинале. Таа година требаше да освоиме. И ќе освоевме, да не беше гадот што го призна голот на Луис Гарсија во полуфиналето со Ливерпул.
Патем, бидејќи видов дека дискутиравте пред некое време, ова се најдобрите дресови што Челзи некогаш ги имал. Умбро, бело-сина комбинација.