Тука пишуваме на зададена тема (денес: „На суд...“)

[Точкест]

Значи задолжително прочитајте:

Кога ги пишувате вашите текстови ве молам пишувајте на кирилица за да се зачува убавината на напишаното.

...И едно барање до модераторите на подфорумов „Секој пост напишан на латиница да биде избришан, не дека сме ние некоиси националисти, туку да се задржи убавината на македонскиот збор. Сепак пишуваме теми на македонски јазик. ФАЛА.“

Напишано од модератор: Секој текст напишан на латинично писмо ќе биде избришан. Последен датум за латиница 12 Октомври 2007. Благодарам

1 тема „Не им верував на сопствените очи" страна 1
2 тема „Сонце мое“ страна 1, 2
3 тема „Чипка“ страна 2
4 тема „Часовник“ страна 2, 3
5 тема „Мама е во солзи бидејќи и го украдоа накитот додека јадевме сладолед.“ страна 3, 4
6 тема „Црвен е мојот лик, црвено ми е и срцето...“ страна 4
7 тема „Кога би знаел дека не ја сакам“ страна 4, 5
8 тема „Експлозија“ страна 5, 6
9 тема „Крвта низ моите вени.“ страна 6, 7
10 тема „Автобиографија... монодрама.“ страна 7, 8
11 тема „Следниот ден во 8“ страна 8, 9
12 тема „Време е да одам“ страна 9, 10
13 тема „Креветот на проститутката“ страна 10, 11
14 тема „Со овие зборови те прашувам“ страна 12, 13
15 тема „Нема дилема“ страна 13, 14
16 тема „Спротивно од тоа“ страна 14, 15
17 тема „Дента кога ме избркаа од рајот“ страна 15, 16
18 тема „Моето место во подземјето“ страна 16
19 тема „Преку мостот“ страна 16, 17
20 тема „Кафе“ страна 17
21 тема „Виски со мраз“ страна 18
22 тема „Снеговите во август“ страна 19
23 тема „Ментална хирургија“ страна 19, 20
24 тема „Пролог“ страна 20
25 тема „Чекајќи го моментот“ страна 20
26 тема „Зошто мораше токму сега“ страна 20
27 тема „Крв и месо“ страна 21
28 тема „Капките дожд и црвените ќерамиди“ страна 22
29 тема „Колосек број 3“ страна 22
30 тема „Огорчена жена“ страна 23
31 тема „Масакр во клубот Скршени срца“ страна 24
32 тема „Во Барселона под мост“ страна 24
33 тема „Парада“ страна 25
34 тема „Како мало кученце кое ми го лиже лицето“ страна 26
35 тема „Филозофија на моментот“ страна 26
36 тема „Македонија“ страна 27
37 тема „Сончоглед“ страна 27
38 тема „Пајажина“ страна 28, 29 и 30
39 тема „Црно Тиквешко“ страна 30, 31
40 тема „Левата патика на мојот најдобар пријател“ страна 31, 32
41 тема „Спална соба“ страна 32, 33
42 тема „Зошто не се вратив?“ страна 34, 35, 36
43 тема „Солзи од мед“ страна 36, 37
44 тема „Кајгана“ страна 37, 38
45 тема „Ова е твојот живот?“ страна 38, 39
46 тема „Ангел“ страна 39, 40, 41
47 тема „Зачадените колбаси“ страна 41
48 тема „Зошто денес кафето е погорко?“ страна 41, 42, 43
49 тема „Од калта до ѕвездите и назад“ страна 43, 44
50 тема „Сивилото на овој град“ страна 44, 45
51 тема „Гледајќи те низ излогот на минатото“ страна 45, 46, 47
52 тема „Јас, кловнот“ страна 47, 48
53 тема „Скакулец“ страна 48, 49
54 тема „Johny Walker и јас“ страна 49, 50
55 тема „Батерии“ страна 50, 51
56 тема „Дедо Мраз е на покривот“ страна 51, 52
57 тема „Што е штосот?“ страна 52, 53
58 тема „Мазохизам“ страна 53, 54
59 тема „3 години Кајгана“ страна 54
60 тема „Градот и јас“ страна 54, 55
61 тема „Сум... и ќе бидам“ страна 55, 56
62 тема „Упатство“ страна 56, 57
63 тема „Круг“ страна 57
64 тема „Миракули“ страна 58
65 тема „Букаке... (the real story)“ страна 58
66 тема „Лице од восок“ страна 58, 59
67 тема „На модерен начин“ страна 59
68 тема „Слаба точка“ страна 59, 60
69 тема „Костур“ страна 60, 61
70 тема „Гром“ страна 61, 62
71 тема „Почеток или крај“ страна 62, 63
72 тема „Розеви редови“ страна 63
73 тема „На врвот“ страна 64, 65
74 тема „Вампир“ страна 65, 66
75 тема „Смрт во октомври“ страна 66
76 тема „Cigarette“ страна 66, 67
77 тема „Фантомска љубов“ страна 68
78 тема „Сонце“ страна 68
79 тема „Јас“ страна 69, 70
80 тема „Ничија земја“ страна 71
81 тема „Воз“ страна 71, 72
82 тема „Набрзина“ страна 72, 73
83 тема „Кусур“ страна 74
84 тема „Лудница“ страна 74
85 тема „Пријателе мој“ страна 75, 76, 77
86 тема „Другата во мене“ страна 77, 78
87 тема „Се обложувам“ страна 78, 79
88 тема „Назад“ страна 79, 80
89 тема „Без тебе“ страна 80, 81, 82, 83
90 тема „Деценија“ страна 83, 84
91 тема „Допир“ страна 84, 85
92 тема „Секс“ страна 85, 86
93 тема „Немир“ страна 86, 87
94 тема „Заслужувам да умрам“ страна 87, 88, 89
95 тема „Лош ден“ страна 89, 90
96 тема „Боемска ноќ “ страна 90, 91
97 тема „Порта “ страна 91
98 тема „Огледало “ страна 91, 92, 93
99 тема „Дали би“ страна 93
100-та тема „Приказнава, место поклон ти ја дарам“ страна 93, 94, 95
101 тема „Прсти“ страна 95, 96
102 тема „Пред да заспијам“ страна 96, 97, 98
103 тема „Школка“ страна 98, 99
104 тема „Порака“ страна 99, 100, 101
105 тема „Приказна за месечината и сонцето“ страна 101, 102
106 тема „Мораш да ме сакаш!“ страна 103, 104
107 тема „Мојот нов лист“ страна 104, 105, 106
108 тема „Спомен“ страна 106, 107
109 тема „Розов слон“ страна 107, 108, 109
110 тема „Солзите на татко ми“ страна 109
111 тема „Силуета“ страна 110, 111
112 тема „Феникс“ страна 111, 112
113 тема „Парфемот на мојата сакана“ страна 112, 113
114 тема „Против себе“ страна 113, 114, 115
115 тема „Недела“ страна 115, 116
116 тема „Улицата“ страна 116, 117
117 тема „Чудото од соседството“ страна 117
118 тема „Моите демони“ страна 117
119 тема „Две маски“ страна 118, 119
120 тема „Блузот во мене, вечерва“ страна 119, 120
121 тема „Страшниот суд“ страна 120, 121
122 тема „Мачор“ страна 121, 122
123 тема „Карма“ страна 122
124 тема „Јави ми се“ страна 122, 123
125 тема „Од друг агол...“ страна 124
126 тема „Илузија“ страна 124, 125
127 тема „Panta Rei...“ страна 125, 126
128 тема „Рамнодушност“ страна 126, 127
129 тема „Ѕвезда“ страна 127
130 тема „Потсетник“ страна 128
131 тема „Опсесија“ страна 128
132 тема „Сенка“ страна 129
133 тема „Очи“ страна 129
134 тема „Над што да се замислам“ страна 129
135 тема „Приказна“ страна 130
136 тема „Гостин“ страна 131
137 тема „Во библиотеката“ страна 131
138 тема „Ветар во едрата“ страна 132
139 тема „Се најдов на раскрсница“ страна 133
140 тема „Зар и ти сине Бруте?“ страна 133
141 тема „Скитникот од улицата“ страна 134
142 тема „Тишина“ страна 134
143 тема „Насекаде околу нас“ страна 135
144 тема „И што сега? страна 135
145 тема „Носталгија“ страна 135
146 тема „Мистериозен сон“ страна 136
147 тема „Вистински бои“ страна 137
148 тема „Немај доверба во никого“ страна 137
149 тема „Животиште, животиште“ страна 137
150 тема „Памук и свила“ страна 138
151 тема „Кога бевме деца“ страна 138
152 тема „Немир“ страна 139
153 тема „Месечината се растопи како кашкавал“ страна 139
154 тема „Чадор“ страна 139
155 тема „На друга планета“ страна 140
156 тема „Поглед како на срна“ страна 140

 

[leandra]

Да не стои вака оваа тема,Виктор ќе се појавиш како татко на темава?

 

[Точкест]

Ја се решив да ја поставам само па да пишат нешто ај дадов тема, али паднав у депресии кога видов дека само јас имам пишано:kesa:

 

[Nemiseverue]

Доколку е тоа во ред со членовите а потоа и со административците, новата тема од мое име ќе следи 4 дена по последната тема. Тоа е 30 јануари. :helou:

 

[Мистичен]

Во ред е, но во меѓувреме, за да не седиме така до 30-ти, новата тема е:

"Не им верував на сопствените очи"

 

[Nemiseverue]

Дома си е дома.

Одам често на службени патувања. Сакам и од оние другите, но за чудо и за некој смешен инает на светот, по драги ми се службените. Тогаш повеќе знам да се опуштам и да уживам во несекојдневието. Редовно ме влечкаат по возови, авиони, комбиња, автобуси и автомобили. Секогаш си седам до прозор и се надевам дека дури и таму ќе го видам нејзиниот лик. Во секое зафрлено селце на крајот на светот ми се допаѓа кога приказната каде таа се појавува и соопштува дека ете на тој ѓаволов `рт има роднини и токму тогаш е во посета. На враќање во полумракот низ прозорецот на автобусот, сфаќаш дека и не мора да си дома. Важно е дека го имаш. Те чека, топол и сладок. Облаците се спојуваат со земјата, некаде далеку во рамницата. Тешки се и тмурни а сонцето едвај се обидува да ѕирне низ нив. Само неколку зракчиња продираат и успеваат да создадат виножито во твоите мисли и уживање на твоите очи. За овој момент се живее. За овој, и за оној дома кога на својот дом ќе му раскажеш дека во тој момент, ти мислеше на него.

Не им верував на сопствените очи

И доаѓаш дома од целиот тој пат, исцрпен и со болка во малиот прст на левата нога, ги симнуваш од врат сите потешкотии од патот заедно со торбата од двесте кила, и ја бараш на неа. За чудо таа е некаде во близина со некој кој не го познаваш. Одиш да ја видиш, таа вели дека не знаела кога си доаѓаш па уште има дрскост да го прикаже и него пред мојот лик. Бара и да не се лутам. Не можам да верувам дека ми се случува ова. Но, времето лечи многу работи. Само едно нешто не лечи. Машката глупавост. И по многу време кога таа сепак ќе избега со истиот тој на кого си му простил, не само што нема да им веруваш на своите очи, нема да можеш да поверуваш дека тоа си сеуште ти како стоиш сред соба. Сакаш да се убиеш но...
Таа се јавува по една недела, те освојува, и ти повторно ги облекуваш своите омилени рогови... и пишуваш на кајгана како животот е супер...

 

[Fortune]

Застанувам и се трудам да погледнам во длабочината на вистината, да сфатам што значи губењето на луцидноста и обидот на мислите да се скротат една со друга. Трагам по суштината на кажаното, барам одговор на секоја состојба која може да ти го помрачи моментот на рационални одлуки.
Ме збуна моментот, ме побрка збрканоста на она што го видов, застанав уште еднаш и си дадов шанса да си разјаснам. Побарав уште еден пар очи кои можеби подобро ќе видат, кои од другата страна подлабоко ќе проценат. Сеуште на моите не им поверував, не верував во резултатот.
Ја разбирам упорноста, ја разбирам гордоста, но не го разбирам патот по кој е тргнато за да се стигне до некоја бесцелна точка. Докажуваш? Ма какво докажување кога се работи за рушење на твојата, сопствената слика за нормален збор. Нема потреба да се докажува повеќе, јасно им е и на моите очи.

Моментот на спознание, мигот на јасноста на видот е поскапоцен од се` друго што постоело претходно. Потоа може да дојде било што, не би ме изненадило.

 

[Nemiseverue]

Сонце мое... е новата тема.

 

[ednagood]

Внимателно чекорев по тротоарот, вешто трудејќи се да ги избегнам не толку ретките вирчиња преполни со сета градска нечистотија. Не ми сметаа дождовните капки на лицето, косата и облеката, ама ми сметаше таа збрана нечистотија во едно мало место. Го сакам дождот. Ме опушта и ме насмевнува, онака единствено, разбирливо само за мене. И кога...не можам да им поверувам на своите очи...Максимално забрзана кола се приближува. До мене преполн контејнер, од едната страна, а од другата улица. Немам каде (освен ако не се пикнам во сето ѓубре на моите соседи, а и мое, нормално). Е нема, нека ме прска. Замижувам во исчекување...ништо не се случува... Отварам едното око внимателно...колата застаната на 2 метри пред мене, а од неа една совршена насмевка се надзира...Сепак ќе продолжам да го сакам дождот.

 

[Razorblade Kiss]

Се будам мамурна,да...се сеќавам,бев пијана од моите солзи минатата ноќ.Бев мокра до коски од дождот што неуморно го миеше гревот направен врз мојата невина душа.Не успеа.Зарем мораше да дознаам на најсуровиот начин дека престанав да бидам дете?Порано не ми беше страв да скокнам,но сега се плашам да се најдам на земја...не им придавав внимание на погледите околу мене,а сега дознавам дека всушност,се лебдело во воздух,во мојот совршен свет.Се прекрив со кебето обидувајќи се да се заштитам од демоните кои ме демнеа во моментот,чекав да изгрееш ти,сонце мое.Само ти ми даваш сила секое утро дека можеби...еден ден....повторно ќе ја вратиш насмевката на мојот лик.
Еве ме,во рани зори,5 часот наутро...успеав да те видам тебе,сонце мое...сеуште има надеж за мене.

 

[EarthSea]

Само "Сонце"

Легнав уморна после напорниот ден.. Се наместив удобно во креветот, ја гушнав перницата и пробав да заспијам.. Телото полека почна да се опушта. Цврстиот фат на жолтата навлака попушти.Се наместив поудобно. Легнав на грб. Телото се опушташе од петиците до главата, бавно, не давајќи ми да заспијам. Слатка опуштеност. Одамна не ми било така. Полека како да почнав да се кревам..од креветот..Не бев јас целата..Беше само дел од мене. Беше само мојот дух! Излезе и почна да се шири низ собата. Единствена помисла ми беше "леле слобода!". Како да бев свесна за дишењето, за телото, но летав! ЈАс летав! Спонтано излегов од прозорецот.. Се појави еден лав. За момент ме исплаши длабочината на гласот, снагата и ставот.. Вели: Одиме на Сонцето! Ќе те водам до средиштето на Сонцето, кај кралот на таа ѕвезда! Немав проблем. Тргнав веднаш.. Тоа и не личи многу на мене. Заобиколивме. Не одевме директно, директно имало некој дел кој на Сонцето бил штетен за нас луѓето.. Некакви гасови, кои ќе не согореле..не се сеќавам точно.. Некакви чувари, на кој Ал, пардон, Ал е лавот кој го споменав, им рече дека сме само извиднички, и тие не пуштија. Со осеќав пријатно на нивната планета..Имаше некои битија кои комуницираа со мене.. Но Ал, набрзина ме поведе..Ги немам сите слики во глава.. Како чудесен пад, внатре во сонцето. Забавно, секакви слики по страна.. И! Стигнавме! Кралот рече дека не очекувал.. Немаше конкретна форма, имаше наметка и круна. Разговаравме, имав доста прашања кои му ги поставив..(Се ми беше нормално, како да знам, како да сум шетала сто пати низ планетиве) Тој меѓу другото рече дека ние луѓето сме слични со нив. Имаме основа иста. Намера и поента. Дека секој е различен, природно е посилен или послаб и дека и кај нив за извесно време ќе има евакуација кога Сонцето ќе згасне..Веќе пронашле нова планета, за да се вселат, но ниту кај нив не може сите..Можат само оние кои имаат некаков развој..Понатаму не се сеќавам..
Кога се рабудив, како извадена од памет.. Единствена што ми ѕвонешево глава беше.."Најди го своето сонце".."Најди ја твојата поента"..

...Сето беше сон..

 

[Jakov]

"Не им верував на сопствените очи"

Навистина не и верував на сопствените очи. Зарем и тие почнаа да ме лажат. Зарем и тие ќе ме напуштат. Но зошто? Зошто ми покажуваат слика која не ја сакам. Зошто ме лажат дека Таа веќе не е тоа што беше.
Јас не им верувам на сопствените очи кога ја ја гледам како заминува, кога ја гледам како се вовлекува во таа црна дупка од која излегува само мирисот на гнилежта и лошотијата. Зарем навистина ме лажат моиве очи кога ми велат дека и Таа станала иста како нив: расипана, лоша, проклета измамничка, на која човечкото месо и стана трофеј, а болката на другите и стана радост. Не им верувам на своите очи кога ја гледам како гази по туѓи лица, како ги погани туѓите животи.
Не можам да им поверувам на своите сопствени очи кога ја гледам како прегрната со нивните болни суети заминува длабоко се подлабоко во сивилото на пропаста. Заминува, а моите очи тоа јасно ми го покажуваат. Не им верувам ама тоа е единственото нешто кое го гледам. Пустината на срамот, надвисната со облаци на омраза и зла коб, а таа исчезнува на хоризонтот на заборавот, сама и проколната баш онака како што заминуваат сите кои си ја продадоа душата на грст сјај и лажна насмевка.
Не можам да им поверувам на сопствените очи, но тие се единствените кои никогаш не ме лажат.

 

[Точкест]

СОНЦЕ мое
Седам на подот читам весник стар неколку години. Имав цигара немав запалка, пиев кафе горко затоа што немав шеќер. Мизерно се чувствував, кафе без цигара тоа е исто како да не пиеш кафе, а без шеќер незамисливо. Сонцето почна да изгрева, собата почна да ги покажува своите бои со дамки од влага, а јас сеуште неможев да ја запалам мојата цигара. Станав седнав, и пак станав и почнав да шетам низ собите барајќи нешто. Барајќи во една наткасна најдов лупа...Конечно нешто за да ја запалам мојата цигара, никотинот да го осетам низ моите вени. Сонце мое кое изгреваш, ти ме спасуваш, но и ти ме убиваш...

 

[Nemiseverue]

Се преселив во Прага. По кратко лутање и трагање за идеалното станче, наидов на една старичка жена која зборува англиски. Ги поткренав веѓите во чудење, па влегов да го ѕирнам гарсоњерчето на третиот спрат. Убава дрвена врата во поткровје, а кога влегов... екстаза. Прекрасна резба на таванот со дебели греди украсни во романтичен стил. Некој тука добро се изнаплакал по загубената девојка. Прозорец кон светот во кружна форма и огромни димензии. Пред него голема фотеља а од страните фикуси. Зелени и раширени како тие да се газди на собата. Бабичката ми рече дека редовно се грижи за нив и би сакала и понатаму да им обрнува внимание без оглед на моето присуство. Останувам тука без да видам што нуди нуди овој град.
Заглавив до раните мугри уживајќи во уличните светилки и случајните минувачи кои изненадувачки ги имаше во голем број. Ова е центарот на градот само не можам да сфатам во кој правец треба да тргнам за да стигнам до арената утре. И кога веќе бев решен да го пробам креветот, небото ми даде патоказ. Над зачадените оџаци се појави големата жолта топка. Тепсијата на животот, моето срце во кружна форма. Тогаш и сфатив зошто двата фикуси се толку радосни и знаев дека се ранобудци...

 

[СпаЈдеР]

Сонце Мое
Зборови,реченици,непотребни работи изговорени од нечија уста.Дал да се радувам на сонцето кое постојано свети..дал да заплачам...да се изгубам во солзите,солзи предизвикани од нешто кое ме повредило,намерно или ненамерно...Сигурен сум дека некако ќе издржам,силен сум!Лесно е да се каже...а кога некој ќе те навреди со еден погрден збор кој не би сакал да го чуеш,срцето се распаѓа...зборот останува,со денови,со недели,со години...на крајот срцето ќе ти закрепне,но местото во кое беше таа личност е заклучено,предупредувајќи дека никогаш не смееш повеќе да пуштиш човек во него,па и да биде светец,бидејќи кога кажуваш тајна на другар,без разлика дали тој ќе ја искаже или не,тоа веќе не е тајна кога самиот си ја издадол,верувам дека во светот има луѓе кои размислуваат како мене,но секогаш кога ќе се убедам дека таа девојка/тој другар е вистинскиот човек со кој можам сериозно да зборам за нешто што не сакам да зборам со самиот себеси,се случува истото...пронаоѓам грешка во него...строг сум...или не сум?Не знам...но најмалата грешка може да се претвори во најголемата хаварија во мојот живот...а срцето еден ден ќе престане да чука...секој потег е нов ризик,превземај ризици за да постигнеш нешто,но се изморив веќе од преземање ризици.Стојам во место,гледам во сонцето и сеуште не ми е јасно...што ќе се случи на мојот живот,доколку оставам да тече каде судбината ќе ме однесе.Пријател..Непријател....Вреди..Не Вреди...Ризик...Без Ризик...Доверба..Без Доверба...фалат одлуки,донесувам одлуки,правам одлуки и наеднаш една единствена погрешна ќе ме упропасти.Камо животот да беше лесен...камо животот да беше сонце кое безгрижно изгрева и заоѓа секој ден на исто место.Чекорам,пат со дупки и камења,како и секој друг,но никогаш не бев сватил зошто моите чекори мора да застанат на секој единствен камен и секоја единствена дупка....има крај на се,го знам тоа...но засега е покриен во маглата која ми ги покрива очите веќе 13 години..