Блажеј:
А порано помалце земаше
Сега со повеќе. Кога ќе биде ли доста?
Времето тебе ти кошта, денот е поскап
Немоќен, посран, од страв
пред претпоставен, добиваш три за возврат,
сега си постар.
Треба да работиш сериозно,
треба да створиш свој дом.
Кој го
Заболе што,
ќе останеш само на збор.
Некој си животен сон,
Не гледај нагоре кон,
небото ко да ќе полеташ,
некогаш жената, фирмата, колата, парите
можат да остварат, што посакаш.
Остани просечен сосема,
остани повлечен во себе, исто ко досега.
Па плукај на владата, газдата,
Тепај ја жената, децата сега ти пекаат,
наместо да, постапките таткови чекорат,
секој ќе оди по свој пат, на кој пат,
Tвојата појавa добива само на салдото бројка ,
Станало борба, даваш на пол пат... отказ .
Нема такви средства што можат, тебе да ти замолкнат болка
Повторно страмот го голташ, како да си најголем голтар..
Во прошлост можноста прешла,
како што дошла прошла,
за среќа цената пак ти скокна,
зошто времето тебе ти кошта.
Рнс:
Парите го вртат светот како што врти цeдe-то,
внатре во декот, а пеколот го дели чекорот
од светов, во текот на веков,
А нема го лекот, и кога ги предаваш својте,
ги продаваш дома ли твојте?
за парите, жарите, пали рафалите,
малите горат до корени,
злоба ли кројте? Во колорит бојте,
Само со гомната кој сам си ги ставаш во раката саката
Маката направи па да си помек од сунѓерот,
Tака да само си кутре во ѓубрето уште,
таков ќе бидеш и утре, кога си пуштен
Нема ли доза? Tогаш си спуштен,
Од познат не барај возврат,
ако си постар макар и поздрав,
Остај постава на состав,
Кој си го создал тогаш .. сега си сам ..
а животот суров е знам.
Но не паѓај биди на нозе,
па ти биди најтемен ноќе, во мракови не биди розев .....
Никогаш ...
Секогаш биди на врвот од дрвото,
грбот на првото место, па исто ко крвоток,
римите течат и печат во грлото,
вадам и сечам ко српот , ко денот на мрмотот ..
Ова невозможно..
правиме стилот да боде ко шилото
СТР2 со копилето тони о јо .
Струја:
Само наводно, нападно, така да губите батлот, напето
Така по самото банално чувство , тага за густо, жуто
Вкусот животот пустош,
Што сте цело друштво глупо? Сте на дужност,
Како да се среди лесно, дали си под дејство често?
Дали го правиш ова ти свесно? Дали животот е тежок синко?
Или си под стресот? Или фали ли кешот? И не е лесно на секој,
Па пробајте, земете, видете, гинете корите, пурите ,
Вените бодете, кувате, пукате
Влечите, пушите, забите самите паѓаат вашите,
Палете фолија, гасете..
Самите мамите смрт, кој ќе отиде прв?
Тогаш даваш отказ, за возврат, но нема назад за вторпат.
Па поздрав од нас флоуто сече преку коска,
Дава надеж да се тргнеш, кој брз е кој цврст е карактер
Хаа! Нема ни вена, ни гане, ни ган, ни бело, ни сниф,
ни демон, ни крив, па нема ни биф ,
цени го животот зошто еднаш се раѓаш и еднаш си жив.
Струја...
Си прошол низ сè, улица и дискмен,
плус си искрен со кој и да си висел,
како после 10 години филмот ист е,
истите траки во систем, а талентот неискористен,
па секој ден на музика си мислел дека повеќе од ова има,
подобро да биде,
епа такви сме ние кога со главата низ ѕидот идеш,
а во себе срцето се кине и тоне во длабоки ноти,
во мислите на меланхолик,
па со кого се бориш во осамените ноќи,
фасадите на градот тераат да размислиш и молчиш,
премногу сме паметни за злочин,
со крвави очи,
но веќе нема солзи кога си видел смрт и болни,
затоа си буден и до зори,
јас имам лист и молив,
но што ве прави вас горди и толку добри?
и ти да немаш би висел ко хроник во ладниот ходник,
заглавен на дроги со нив,
со лица грозоморни како би се расположил,
надеж нема мотив нема тага нема почит,
си ко бездомник, а другите луѓе се демони,
ги гледаш и насмеани,
во секој неверник улиците се преполни со гревови,
тегоби, бедови, невољи, преброди, преболи, пренови,
предобри денови, земени темен и теми, спомени неми,
не ми ни вели проблеми немаме,
нели гледаме свесни, на сите лоши вести-не спиј,
сме поминале и ова било,
но сепак знам да ценам, зашто имам еден живот.
Блажеј...
Oва студи, па како после ова ти ќе ни судиш,
со стилот користољубив, земен од други,
ова не е батл, ова се зборови чудни,
кои прават да се трудиш,
јас талентот не го купив,
да- ова рап е, но сепак не сум игнорантен карактер,
зборот не е стаклен, кодот сватен,
долгот платен, светот матен,
светол пламен, свето знаме даваме свесно завет,
и свест и памет, и тест финален,
и чест би дале,
без бед-гест, но налет,
и нека навек трае, нашиот дух нема да згасне,
па знаете од кај сме?
на ти факти, пак ти веруваш во лаги такви,
какви прати, разлика ли свати после наши траки за нив,
музиката пати зад затворени врати,
после толку години трипате на спомени стари,
дали би се вратил во градот кога скршна од патот,
прсна ставот, не си цврст ко мојот народ,
значи тука е крајот и нема веќе драма,
свати СТР2 е поетска правда.
Блажеј:
Висат со часови, пред школи кошеви,
на клупи глупи шеги клошари што прошле низ секаков
можен тип на проблеми, никој не се пожалил,
во кожа ни е можеби животи вложени на ритам ложам пожари,
низ населба со, патови насоки сто,
кај би се засолнил во сив град загаден под,
издувни гасови смог, неколку спасени од хипхоп
пред овој душевен масовен гроб, ковчегот составен од,
непробојни забрани премногу причини начини, да станеш зависник маченик,
навлечени на фрките поврзани, зошто со ножот брцаш тип кој
исто како тебе крвари, не си мислел ко ќе притиснеш на ороз следи истрел,
по истрел истрага па судска изрека без милост за убиствата,
вина за умислата во казнено поправен дом, после кој никој поправен не излага,
во населба кога со нас до касно киснеш, се е јасно више, знаеш секој како дише,
на 2 дима па подава, тимска игра 2 на 2,
за инат на забраната се прават дупло срања пак, во малата се бара берета да бараташ, со другите ја перете на старите парата, наследна војна пред нас,
во светов напреднат, во населба кај што си растел, можеш да бидеш застрелан
рефрен 2х:
Во населба, вие со нас сте знам, па пушти глас ако не си растел сам,
во населба, вие со нас сте знам, без разлика од кај сте можам да ве разберам
Струја:
Нема невини наивни, на ви новини провери, изгубени крвави спомени,
сонови понови расипани планови плодови, флапови,
небитни фактори вреди ли затвори, домови, завери, коцкари, зарови,
си се заробил на парови, си заглавил уличари меѓу нив и ти,
зад затворени врати муабети за крадење на накит, за ништо да немора да платиш, содома и гомора ме свати што зборам
мора да поновам да немора да продаваш, живот ко гасна комора,
нема мелам велат дека зборат дела гледам изморени тела премногу беда
дур очите ги стегаш немаш среќа веќе нејќеш да боли и пече ко секоја вечер,
како лоша насмевка од дете со пиштол тетеец кој е вперен право накај тебе
за подобар пречек рече "никој не е вечен" после повлече во твојот стомак
потечен за крв од олово да протече повеќе,
така стојат работите врело, не сме гето но живееме во пекол секојдневно,
на овој бетон од почеток се до вечност,
вака сечам течно, за разлика од некој нема нежно, стихот тежок
рефрен 2х:
Во населба, вие со нас сте знам, па пушти глас ако не си растел сам,
во населба, вие со нас сте знам, без разлика од кај сте можам да ве разберам
Str2 - Ne Zaboravaj!
Ne ne zaboravaj i koga sami ste i koga samo vie visite po klupite,nadvor uzash e,i tuzno e,i prazni se ulicite,pa sami ste po sobite i piete pred spienje,da zaboravite na loshite misli i dosada,koj ja jade dosega i odamna se sobira,se stega dushata ,ve dopiram,prodolzhuvam i sam biram,a dobro ne zaboravam no denes toa ne ti pomaga,ne ne zaboravaj koga nemash denari vo dzebot,koga si posleden vo redot i chekash za svoeto mesto,chesno da go zarabotish lebot,koga sakash dobar zivot i svetlo vo nego,ne ne zaboravaj na sekoja smea,koga kazav da gledash,pa se do sega-a drugo da vi dadam nemam,a mislam ne ni treba za da se setish koga od sebe begas na dlaboka pesna,ne zaboravaj so kogo si,od kade si koga se od tebe zavisi da razmislish i dvapati pred bilo shto da napravish,koga vratata pred nosot ke se zatvori,da prodolzish-moj posledni zborovi,na krajot mozda ke bideme posreknji,koga site konechno zaspivame vo kovchegot,sledi utroba i nov pochetok,nadesh mestoto da bide podobro,za svetov odgovor od ponovo,za site lagi prosteno,do poledno,seti se na ova koga i da bidam spomnat za da nema vekje bolka,za pak da pochnam,od edna kapka kako solza,so nishto osven dobrina za vozvrat. (ref...) oseti ne, shto si vetil koga bilo bed potseti se,kolku vreme sme posvetile i losho e pa chekash, da bide proshlost se,pamti zoshto doshlo,ne menuvaj odnost posle ni po moznosht pred,ne ne zaboravaj,ne nas nego nashata poraka vrezhana vo memorija,baraj moralna storija,doceni ne,shto koga lugjeto se smenile,seedno sepak ne ni e,potishen od okolnostite,barash zasolnishte vo pesnite,koga vrne-istura,ne zaboravi ne,za vas ova go pravime i koga ke probash,da zaboravish na se,prodavash sila no si smrtno isplashen,ne zaboravaj od kaj si,so koj si od pomal,SITE REKI VODAT NAKAJ MORE,SITE ULICI KON DOMA,i koga se prashuvash,zoshto bash jas,ne ti treba prichina,koga e dobro sekoj pat e rezultat,ti teknuva li togash,trebashe da svrshish rabota,no namota,samo taka prodolzhi do zaborav,pa sram ti e,pamti ne,ne zaboravi ne i ceni ne,drugite site nekoj od nas ke zamine.(REf...)
:back:![[zEUs]](/data/avatars/m/17/17972.jpg?1306674039){kind=avatar}
