Реално... Неам. Сакам да имам, ама ете. На жалост не. Што и не е толку трагично. Понекогаш ми е дури и подобро што немам, отколку кога гледам на други како им` е кога ќе ги погодат во точката им`. Ништо што го сакам, од филм до клавир до спорт до храна до навика, ништо од тоа го нема потребното. Луѓе... Ги имаше. Животни... И нив ги имаше. А и мислам дека јас никогаш никому не сум била битна до толку, па да би била нечија слабост. :jaj: